28 Şubat

Kaç kişi hatırlar bilemeyiz fakat hafızalarımızı tazelemekte fayda var, Kemal Derviş, BM’ye giderken TBMM’de bir konuşma yapmıştı. Derviş yaptırdıkları araştırma sonucunda 1990-2002 yılları arasındaki zamanın boşa gittiğini açıklıyordu. Bu 12 yıllık zamanın 5 yılı 28 Şubat adı verilen post modern darbe dönemine aittir. Neticede silahsız da olsa o bir darbedir. Meşru yollarla gelmiş bir koalisyon iktidarı istifaya zorlanmış ve yerine talebe uygun bir hükümet kurulmuştur.
28 Şubatın bir sebepleri var.
Bir uygulamaları.
Bir de sonuçları.
Sebebi, tek cümleyle acemi politikalardır. Yersiz demeçler, başbakanlıkta verilen mânâsız davetler vs. Gerçeklerden uzak siyaset yapmak çok ziyanlara yola açtı. O siyaseti yapanlar da kaybolup gittiler.
28 Şubat uygulamalarına gelince...
Bir şey haddini aşarsa zıddına inkılap eder diye bir söz vardır. İmam hatipleri arka bahçe görmek, rektörleri kız talebeye selama durdurmak, Sincan’da tiyatro ne kadar yanlıştıysa 28 Şubattan sonraki hafiyelik sistemi, öğrencilerin istikbaliyle oynamak, bazı televizyon programlarının kaldırılması, bazı kalemlerin susturulması da o kadar yanlıştı. Neredeyse fişlenmedik vatandaş kalmadı. İş casusluk oyunlarına döndü. Üstünde Besmele yazılı erzak kamyonları resmi yerlere sokulmadı.
28 Şubatta televizyonda bildiriler okunmadı.
Hasan Mutlucan türküler söylemedi.
Sadece Sincan’da birkaç tank birkaç yüz metre yürüdü. Buna da “balans ayarı” dendi. Hesaplı, planlı ve programlı bir müdahaleydi. Ne var ki memleketin balans ayarı bozuldu. Bugün hâlâ 2.5 milyon işsiz varsa bunda 28 Şubatın büyük payı mevcuttur.
Ne oldu?
Sonuçta bu cemiyetin türlü kesimleri birbirine karşı kötü düşündü, kötü yazdı, kötü söyledi. Araya husumetler girdi. Bu bir siyasi krizdi. Kansız olması, tutuklamalar yapılmaması sebebiyle post modern de dense krizdi. Orada kalmadı, sosyal krize de dönüştü. Jurnaller çok kötü çalışıyordu. Derken bütün bu olumsuz dalga büyüdü büyüdü ekonomik krizlere yol açtı. Araya bir de 17 Ağustos depremi dehşet verici günler yaşandı.
Şimdi kalkmış 28 Şubat’ın yıl dönümünden bahsediyorlar.
Ne yıl dönümü?
Allah, o günleri bir daha göstermesin.
28 Şubat ülkeye ne kazandırdı?
Arkada ne bıraktı?
Hangi darbe, hayra, iyiliğe güzelliğe sebep oldu ki 28 Şubat da sebep olsun? İşte bizzat Kemal Derviş’in dedikleri. Boşa geçmiş bir zaman, çeşit çeşit haksızlıklar, kapanan iş yerleri, iflaslar, milyonlarca işsiz ve başbakanıyla cumhurbaşkanı kavga edip küsen Türkiye...
Belki şu denebilir... 28 Şubat, zorla da olsa bir kısım muhafazakâr çevrelere gerçeklerle tanışma fırsatı verdi. Nerede siyaset yaptıklarını görebilen bir kısım insanlar geçmişlerine sünger çekerek eski gömleklerini çıkarttılar. Mevzubahis post modern darbe olmasaydı AK Parti iktidarı kurulamazdı.
Bunlar yanlış değil.
Ama yine de darbeleri meşrulaştıramaz.
Alınacak dersse şudur. Toplum kesimleri kendi içinde diyalog kuramayınca işin için tank, silah, zorlama girmekte.

Entellektüel Boyut
Rahim Er
27 Şubat 2007 Salı