> Üsküp

Minareleri görünce sevinmek, bizim o anda orada yaşadıklarımızı yaşamayanlar için garip karşılanabilir. Alelacele otomabili park edip, attık kendimizi dışarı. İlk gördüğümüzün yakasına yapıştık:
“Selamünaleyküm.”
“Ve aleykümselam.”
“Eski Türk çarşısına nasıl gidebiliriz?”
O selamımızı sımsıcak kucaklayan adam birden ciddileşip ikaz etti:
“Eski Osmanlı çarşısı!”
Eliyle ne tarafa gitmemiz gerektiğini gösterip, uzaklaştı yanımızdan.
Ali Saçal’la garip duygular içinde kalakaldık. Türk mü, Osmanlı mı? Böyle bir ayırımla pratik hayatta ilk defa karşılaşıyorduk. İkimiz de Türk’tük. Ama Osmanlıydık. Adını koyamadan halimizin, çarşıya doğru yürüdük.
***
Sobacı Sakıp Usta, üzerinde iş önlüğüyle, bizi kucaklamamak için kendini kontrol etmeye çalışan Arnavut inadıyla dükkanını öylece bırakıp düştü önümüze ve gezdirmeye başladı.
“Burada Türk, Arnavut, Boşnak yok! Osmanlı var. Bak bu zemin, bu taşlar Osmanlıdan kalma, minaneler Osmanlı’dan kalma. Biz de Osmanlı’dan kalmayız. Hiç değişmedik. Osmanlı’yız. Ama bizi ayırmak için uğraşıyorlar. Buraya rahmetli Özal geldi. Camiye girdi. Dedi ki: Biz kardeşiz. Dilimiz bir, dinimiz bir, ahlâkımız bir, sevincimiz ve üzüntümüz bir... Özal bizi kucakladı. Ondan sonra ilk defa şimdi, Tayyip Bey kucaklıyor, Abdullah Bey kucaklıyor. Onlara dua ediyoruz. Allah yardımcıları olsun...”
Sanki Bursa’daydık. Veya Kütahya’da. Veya Kayseri’de...
Üsküp, kocaman bir tablonun, maalesef çerçevenin dışında kalan küçük parçalarından bir tanesiydi.
Çarşıda Tayyip Erdoğan’ı düşündüm. Burada esnafın arasında dolaşırken, onlarla kucaklaşırken... Sonra Baykal’ı düşündüm. Olmadı. Uymadı buranın ruh iklimine. Keşke uysaydı. Devlet Bahçeli’yi düşündüm. Fakat hayal âleminde bile canlandıramadım.
Ve Özal’ı düşündüm. “Adriyatik’ten Çin Seddi’ne kadar” yüreği ile, kollarını açmış coğrafyaları kucaklarken.
***
Osmanlı mı? Türk mü?
Cevabı zor değil aslında... Osmanlı Türk’ü, Osmanlı Arnavut’u, Osmanlı Kürt’ü... Biz kardeşiz... Kocaman bir aileyiz...

Dünya Hali
Murat Başaran

Osmanlı..

sadece Türk değil..Osmanlı..

ana unsur Türk ama sadece türk olursa ırk oluyor..

o ırkın olgun hali osmanlı..

belki en olgun millet olan osmanlı elbette türk kelimesi ile değiştirilemez..

bu tarifi ırkçılar anlayamaz..ırkçılık bir hastalık halidir..muhakemesini kaybedenler ırkçı olurlar veya ırkçı olanlar muhakemesini

kaybederler..naziler ve italyan faşistler mussolininin ırkçılığı buna bariz örneklerdir..amerikadaki beyazlar da..

bizdede o tarafa doğru gidiş var..inşallah bitecek..

Osmanlı'yı ırkçılığa indirmek, Osmanlı ruhuna yakışmayan bir tavır olur. İşin özü kim olursan ol İslam ol yeter;)