“El intizar eseddü minen nar…” - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**NuR-eFSaN** · 08-25-2008, 17:20

Ben böyle değildim deniz gözlüm… Acılara yelken açardım gece gün demeden. Pembe safaklarda kızıllığa ağıtlar yakacağımı deseler inanmaz, güler geçerdim. Oysa simdi billur kadehlerde yudumladığım hasret boğazımda düğümleniyor.
İri güller yetiştirdiğim bahçelerde dikenler boy atmış… Dört bir tarafı ağuya banılmış keskin dişli dikenler yolumun vuslat güzergâhında nöbete durmuş.
Ümitler Kaf dağının ardına çekilmiş bir basına. İhtiyar ağaçlarınkiler gibi kurumuş yürek çınarımın yaprakları. Un ufak oluyorlar bir hafif dokunuşla.
Gökyüzü coğrafyamda hicret çırpınışları!.. Bir göç telâsı ki sarmış dört bir yanımı. Asumanımda kalan son kuşlar da yolculuk arifesinde… Gittikçe tipiye dönüşüyor kalbimin derinliklerindeki yalnızlık sağanağı.. Katran karası karlar yağıyor sevgi hamuruyla yogurduğum gizli dünyama. Gülün üstüne lâyık mı bu karanlık yağmurlar?.. Madem ki her zulmetin bir nuranî safağı var!..
“El intizar eseddü minen nar…”
“Beklemek atesten sşddetlidir!..”

Bugüne nasipmiş bu Arap darb-ı meseline vakıf olmak!..
Bu biraz da beklenenin şahs-i manevisine bağlı bir hakikat!...
İbrahim’i yakmayan ateş beni kavuruyor tarûmar olmuş gül bahçelerinde. Nemrut’la mücadele edemezken Nemrutlar dikiliyor muhabbet ülkesinin sultanının karşısına.
Gönül ülkesinin sınırları kalın duvarlarla örülüyor. Mecnûn’u kürek cezasına mahkûm ediyorlar amansızca. Sabır sarmaşıkları kuşatıyor dört bir yanı. Asırlık bekleyiş ummanda bir katre misali gittikçe büyüyor yürek devletinde.
Yürek devletine hükümdar olmak yürek ister. Bedeli kursun misali ağır!...
Düşlerime bile sansür koyuyor zifiri gecenin karanlık mahlûkları Güneşin hiç ayak basmadığı izbe ve kuytu dünyaların sahipleri, zincire vuruyor sevgiye banmış hecelerimi. Gönül dilimin sultanı olan sözcüklere ambargo koyuyorlar.
Ben yine istasyonlarda elimde kırmızı gül, yüreğimde intizar!... Beklemek ama nereye kadar?
Bir zamanlar vuslata yol alan lokomotifler, şimdi virane gönüllere hasret taşıyor. Ondan beridir ki kara tren diye nam salmışlar dünyaya.
Kara tren gecikir, belki hiç gelmez… Gelmez olsun yürek devletini hiçe sayan nefret katarları.
Biz ki sevgi rıhtımlarında masmavi denize nazır, elimizde ferman, dizimizde derman sonsuza dek bekleriz. Uzasa da zaman bir asra bedel, bu yoldan dönmek yazmaz lügatimizde. Geçen her dakika büyür gözlerimizde… Uzayan zaman azık olur sevgimize.
Gece gündüze gebedir daim… Karanlıklardan doğar apaydınlık gündüzler...
Sabrın sonu selâmet… Sabır hayra alâmet!...
Her sey aslına rücû eder bir gün!...
Günes doğmak için batar.
Sabır sarmaşıkları vuslata giden nurdan bağlardır.
Düşler rıhtımına demir atan hayal gemisinin sulara gömüleceğini sananlar yanılır elbet!...
Karanlıklar silinir bir gün… Yıldızlar selâma durur saf duygu erlerinin manevî huzurunda… Tablo tamamlanır yavaş yavaş… Mehtap kurulur boylu boyunca asumanın göbeğine…
Kömürleşen hislerin üzerinden kalkar sis perdesi… Yazılan değil, yaşanan duygulardır asil… Gönül kaleminden dökülür sevda güftesi… Nurlu şafaklardan yükselir bir aşk bestesi…
Aydınlıklar elbette karanlıkları boğar,
Düşlerin rıhtımında beklediğin ay doğar.

**NuR-eFSaN** · 08-26-2008, 16:46

Alıntı:

yalçın Nickli Üyeden Alıntı

Beklemek atesten sşddetlidir!..”

Neyi beklediğine göre zenginlik kazanacak bir boyut sanırım ,İbrahimi yakmayan ateş bizleri yakıyorsa ,ibrahimdeki teslimiyetten ne kadar uzak olduğumuzun bir tezahürü olmasın , yalnız beklemeyi kazançlı kılan sabır adacıklarına cıkmak yine en güzel koordinat vesilesidir teşekkürler (+)

Yorum için teşşekkürler Allah Razı olsun

**Fasl-ı Gül** · 08-26-2008, 20:40

Eğer sonunda "vuslat" olacaksa, beklemenin nârı, nura dönüşecektir. İnsanda bir vuslat ümidiyle bu dünyada beklemiyor mu zaten?

Paylaşımınız için teşekkürler...

**NuR-eFSaN** · 08-27-2008, 12:52

Alıntı:

dirilis.f Nickli Üyeden Alıntı

Eğer sonunda "vuslat" olacaksa, beklemenin nârı, nura dönüşecektir. İnsanda bir vuslat ümidiyle bu dünyada beklemiyor mu zaten?

Paylaşımınız için teşekkürler...

tşk ederim :-*

08-25-2008, 17:20	#1
Kullanıcı Adı NuR-eFSaN	“El intizar eseddü minen nar…” Ben böyle değildim deniz gözlüm… Acılara yelken açardım gece gün demeden. Pembe safaklarda kızıllığa ağıtlar yakacağımı deseler inanmaz, güler geçerdim. Oysa simdi billur kadehlerde yudumladığım hasret boğazımda düğümleniyor. İri güller yetiştirdiğim bahçelerde dikenler boy atmış… Dört bir tarafı ağuya banılmış keskin dişli dikenler yolumun vuslat güzergâhında nöbete durmuş. Ümitler Kaf dağının ardına çekilmiş bir basına. İhtiyar ağaçlarınkiler gibi kurumuş yürek çınarımın yaprakları. Un ufak oluyorlar bir hafif dokunuşla. Gökyüzü coğrafyamda hicret çırpınışları!.. Bir göç telâsı ki sarmış dört bir yanımı. Asumanımda kalan son kuşlar da yolculuk arifesinde… Gittikçe tipiye dönüşüyor kalbimin derinliklerindeki yalnızlık sağanağı.. Katran karası karlar yağıyor sevgi hamuruyla yogurduğum gizli dünyama. Gülün üstüne lâyık mı bu karanlık yağmurlar?.. Madem ki her zulmetin bir nuranî safağı var!.. “El intizar eseddü minen nar…” “Beklemek atesten sşddetlidir!..” Bugüne nasipmiş bu Arap darb-ı meseline vakıf olmak!.. Bu biraz da beklenenin şahs-i manevisine bağlı bir hakikat!... İbrahim’i yakmayan ateş beni kavuruyor tarûmar olmuş gül bahçelerinde. Nemrut’la mücadele edemezken Nemrutlar dikiliyor muhabbet ülkesinin sultanının karşısına. Gönül ülkesinin sınırları kalın duvarlarla örülüyor. Mecnûn’u kürek cezasına mahkûm ediyorlar amansızca. Sabır sarmaşıkları kuşatıyor dört bir yanı. Asırlık bekleyiş ummanda bir katre misali gittikçe büyüyor yürek devletinde. Yürek devletine hükümdar olmak yürek ister. Bedeli kursun misali ağır!... Düşlerime bile sansür koyuyor zifiri gecenin karanlık mahlûkları Güneşin hiç ayak basmadığı izbe ve kuytu dünyaların sahipleri, zincire vuruyor sevgiye banmış hecelerimi. Gönül dilimin sultanı olan sözcüklere ambargo koyuyorlar. Ben yine istasyonlarda elimde kırmızı gül, yüreğimde intizar!... Beklemek ama nereye kadar? Bir zamanlar vuslata yol alan lokomotifler, şimdi virane gönüllere hasret taşıyor. Ondan beridir ki kara tren diye nam salmışlar dünyaya. Kara tren gecikir, belki hiç gelmez… Gelmez olsun yürek devletini hiçe sayan nefret katarları. Biz ki sevgi rıhtımlarında masmavi denize nazır, elimizde ferman, dizimizde derman sonsuza dek bekleriz. Uzasa da zaman bir asra bedel, bu yoldan dönmek yazmaz lügatimizde. Geçen her dakika büyür gözlerimizde… Uzayan zaman azık olur sevgimize. Gece gündüze gebedir daim… Karanlıklardan doğar apaydınlık gündüzler... Sabrın sonu selâmet… Sabır hayra alâmet!... Her sey aslına rücû eder bir gün!... Günes doğmak için batar. Sabır sarmaşıkları vuslata giden nurdan bağlardır. Düşler rıhtımına demir atan hayal gemisinin sulara gömüleceğini sananlar yanılır elbet!... Karanlıklar silinir bir gün… Yıldızlar selâma durur saf duygu erlerinin manevî huzurunda… Tablo tamamlanır yavaş yavaş… Mehtap kurulur boylu boyunca asumanın göbeğine… Kömürleşen hislerin üzerinden kalkar sis perdesi… Yazılan değil, yaşanan duygulardır asil… Gönül kaleminden dökülür sevda güftesi… Nurlu şafaklardan yükselir bir aşk bestesi… Aydınlıklar elbette karanlıkları boğar, Düşlerin rıhtımında beklediğin ay doğar.

08-26-2008, 20:40	#3
Kullanıcı Adı Fasl-ı Gül	“El intizar eseddü minen nar…” Eğer sonunda "vuslat" olacaksa, beklemenin nârı, nura dönüşecektir. İnsanda bir vuslat ümidiyle bu dünyada beklemiyor mu zaten? Paylaşımınız için teşekkürler...

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)