ABD ve Avrupa can mı çekişiyor? - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**M.Atilla** · 10-06-2010, 00:12

Habertürk yazarı Serdar Turgut değişen dünyada Türkiye'nin yerini analiz ediyor. İşte yazısı:

"İçeriden bakıp sadece iç tartışmalara, gündelik sıkıntılara konsantre olanlar eminim bu yazdıklarımı okuyunca "Amma da abartıyor" diyor ama trend rakamları da bu dediklerimi teyit ediyor, bilimsel temelini oluşturuyor yazdıklarımın."

DIŞARIDAN BAKINCA

Son zamanlarda hiç durmadan dış ülkelere gitmeye başladım. Öyle fazla uçuyorum ki bir ara Alain de Botton'un havalimanında yaşayıp anılarını yazması gibi, "Acaba ben de uçaklarda yaşamaya başlamamın günlüğünü yazsam mı" diye düşünmeye bile başladım.

Her gittiğiniz ülkede ister istemez yaşam koşullarını görüp karşılaştırmalar yapıyorsunuz. Bizler, içinde yaşadığımız ülkeyi eleştirirken son derece acımasız olabiliyoruz. Özellikle gazeteciler, olumsuz haberleri çok seviyorlar, sürekli karşı ve negatif olmak erdemmiş gibi sunuluyor. Oysa bu tavrımız, içinde yaşamakta olduğumuz koşullardaki pozitif yönleri de görüp pozitif duygular kurmamızı engelliyor.

Dışarıyı bilmeden içine kapalı yaşayan toplumlar, bilmedikleri koşullar hakkında kendilerine masallar anlatıp bunlara inanabiliyorlar.

Çoğumuzda hâlâ bugün Batı denilince dev, modern ve halkına güvenli yaşamlar sunan ülkeler gelir. Bu aslında bir önyargı. Bir masal. Amacım Batı âlemini küçümsemek ve olumlu yönlerini hafife almak filan değil ama sadece "Gerçekçi olalım" diyorum.

ABD CAN ÇEKİŞİYOR

Bugün dışarıdan bakılınca Türkiye, kafamızda büyüttüğümüz birçok ülkeden daha iyi koşullara sahip. Tamam eleştirelim, gerekirse kızalım ama yeri geldiğinde güzele güzel demeyi ve akış tutmayı bilelim.

Ben kısa sayılabilecek bir süre içinde üst üste İngiltere, Fransa, İspanya, Amerika ve İtalya'ya gittim. Bütün bu ülkelerde yaygın bir şekilde mutsuzluğun olduğunu ve nüfuslarının önemli bölümünün gelecekten umutlarını kesmeye başladıklarını gördüm. Bu ülkelerdeki genç nüfus, bizdekilerden çok daha fazla gelecekten korkuyorlar.

Çoğu insanın hayalini süsleyen Amerika'yı içinden tanıyınca, uzaktan dev, yenilmez güç gibi gözüken bu ülkenin aslında yaralı ve can çekişmeye başlamış bir organizma olduğunu görüyorsunuz. Doğrusu ben Amerika'dayken işsizlik korkusuyla neredeyse paralize mi olmuş insanların konuşmalarını A duyunca gerçekten üzüldüm ve gelecekten umudunu kesmiş bu insanların ne yapacaklarını çok merak ettim.

İngiltere ise resmen bir gerileme halinde. Bunu sokaklarında, insanların suratlarında, televizyonlarında, gazetelerinde açıkça görebiliyorsunuz. İtalya ise hâlâ büyük krizi yaşıyor gibi etraf yarım kalmış yatırım, terk edilmiş inşaat ve kapanmış fabrikalarla dolu. İşin daha kötü yanı, kimse umudun nasıl canlandırılacağını bilemiyor.

ÖZGÜVENDE BİR NUMARAYIZ

Bu ülkelerin hiçbirinde "Türkiye'deki dinamizm, aklıma koyduğumu yaparım, tuttuğumu koparırım" özgüveni yok artık. Türkiye garip biçimde sanki global ekonominin sadece olumlu yanlarıyla bağlantılıymış ve olumsuzlukla bağlantısını koparmış gibi yaşıyor.

Belki de bütün bu ülkelerle ilgili ekonomik rakamları sıralasak, hemen hepsi çok güçlü ve potansiyeli büyük ülke olarak ortaya çıkabilir ama hiçbirinde dinamik, cesur ve geleceğe umutla bakan nüfus yok; bu bir tek bizde var.

Bir tek bizde insanlar, geleceğin daha güzel olabileceğini söylüyor ve bu da herkese müthiş bir dinamizm veriyor. Bu durum, insanımızın yüzüne de yansıyor. Dış ülkelerde ne zaman sokakta yürüdüğümde Türklerle karşılaşsam, onlarda yeni bir kendine güven duygusunun suratlarına yansıdığını görüyorum. Avrupa'nın hastaları arasında dolaşan sağlıklı insanlar artık bizimkiler.

İçeriden bakıp sadece iç tartışmalara, gündelik sıkıntılara konsantre olanlar eminim bu yazdıklarımı okuyunca "Amma da abartıyor" diyor ama trend rakamları da bu dediklerimi teyit ediyor, bilimsel temelini oluşturuyor yazdıklarımın.

Bu gezide de reklamveren şirketlerinin temsilcileriyle beraberdim ve çoğu, Türkiye'deki reklam piyasasının toparlanmasından ve büyümesinden duydukları mutluluğu ifade ediyordu. Yukarıda sıraladığım hiçbir ülkede bu kadar güçlü bir gelişme yok, bulamazsınız bunu.

Hem kendim ve ailem için hem de herkes için mutlu oluyorum bu gelişmeleri görünce ama aynı zamanda korkuyorum da. "Tüm dünya bu kadar kötümserliğin içindeyken, bizim bu kadar pozitif gelişme göstermemiz ve gelecekten umutlu olmamız acaba normal mi" diye de düşünüyorum.

Yoksa bir yerde yanlış mı yapıyoruz, bir yerde atladığımız bir nokta mı var diye endişeleniyorum.

ZİZEK HAKLI MI YOKSA?

Ama aynı zamanda bir ekonomide büyümenin ve gelişmenin sağlanmasında somut kaynakların olduğu kadar insanın duygularının, beklentilerinin de büyük, belki de en büyük rolü oynadığını bildiğimden ne kadar temkinli olmaya çalışsam da Türkiye'yi muazzam bir hayranlık ve kıvanç içinde izliyorum.

Zizek'in dediği gibi, global kapitalizm bir apokaliptik sıfır noktasına doğru hızla ulaşıyor olabilir ama Türkiye şimdilik bunun dışında görünüyor.

Devam ettiği sürece bu güzel duyguların, gelişmelerin değerini bilelim ve arada bir kendi kendimizi tebrik etmeyi de unutmayalım. Ayrıca unutmayın ki bütün bu anlattıklarım içinde Türkiye'de iktidarın değişmesinin neden çok zor ve hatta imkânsız olduğu da gerçekten kaçmayanlar tarafından görülebilir.

10-06-2010, 00:12	#1
Kullanıcı Adı M.Atilla	ABD ve Avrupa can mı çekişiyor? Habertürk yazarı Serdar Turgut değişen dünyada Türkiye'nin yerini analiz ediyor. İşte yazısı: "İçeriden bakıp sadece iç tartışmalara, gündelik sıkıntılara konsantre olanlar eminim bu yazdıklarımı okuyunca "Amma da abartıyor" diyor ama trend rakamları da bu dediklerimi teyit ediyor, bilimsel temelini oluşturuyor yazdıklarımın." DIŞARIDAN BAKINCA Son zamanlarda hiç durmadan dış ülkelere gitmeye başladım. Öyle fazla uçuyorum ki bir ara Alain de Botton'un havalimanında yaşayıp anılarını yazması gibi, "Acaba ben de uçaklarda yaşamaya başlamamın günlüğünü yazsam mı" diye düşünmeye bile başladım. Her gittiğiniz ülkede ister istemez yaşam koşullarını görüp karşılaştırmalar yapıyorsunuz. Bizler, içinde yaşadığımız ülkeyi eleştirirken son derece acımasız olabiliyoruz. Özellikle gazeteciler, olumsuz haberleri çok seviyorlar, sürekli karşı ve negatif olmak erdemmiş gibi sunuluyor. Oysa bu tavrımız, içinde yaşamakta olduğumuz koşullardaki pozitif yönleri de görüp pozitif duygular kurmamızı engelliyor. Dışarıyı bilmeden içine kapalı yaşayan toplumlar, bilmedikleri koşullar hakkında kendilerine masallar anlatıp bunlara inanabiliyorlar. Çoğumuzda hâlâ bugün Batı denilince dev, modern ve halkına güvenli yaşamlar sunan ülkeler gelir. Bu aslında bir önyargı. Bir masal. Amacım Batı âlemini küçümsemek ve olumlu yönlerini hafife almak filan değil ama sadece "Gerçekçi olalım" diyorum. ABD CAN ÇEKİŞİYOR Bugün dışarıdan bakılınca Türkiye, kafamızda büyüttüğümüz birçok ülkeden daha iyi koşullara sahip. Tamam eleştirelim, gerekirse kızalım ama yeri geldiğinde güzele güzel demeyi ve akış tutmayı bilelim. Ben kısa sayılabilecek bir süre içinde üst üste İngiltere, Fransa, İspanya, Amerika ve İtalya'ya gittim. Bütün bu ülkelerde yaygın bir şekilde mutsuzluğun olduğunu ve nüfuslarının önemli bölümünün gelecekten umutlarını kesmeye başladıklarını gördüm. Bu ülkelerdeki genç nüfus, bizdekilerden çok daha fazla gelecekten korkuyorlar. Çoğu insanın hayalini süsleyen Amerika'yı içinden tanıyınca, uzaktan dev, yenilmez güç gibi gözüken bu ülkenin aslında yaralı ve can çekişmeye başlamış bir organizma olduğunu görüyorsunuz. Doğrusu ben Amerika'dayken işsizlik korkusuyla neredeyse paralize mi olmuş insanların konuşmalarını A duyunca gerçekten üzüldüm ve gelecekten umudunu kesmiş bu insanların ne yapacaklarını çok merak ettim. İngiltere ise resmen bir gerileme halinde. Bunu sokaklarında, insanların suratlarında, televizyonlarında, gazetelerinde açıkça görebiliyorsunuz. İtalya ise hâlâ büyük krizi yaşıyor gibi etraf yarım kalmış yatırım, terk edilmiş inşaat ve kapanmış fabrikalarla dolu. İşin daha kötü yanı, kimse umudun nasıl canlandırılacağını bilemiyor. ÖZGÜVENDE BİR NUMARAYIZ Bu ülkelerin hiçbirinde "Türkiye'deki dinamizm, aklıma koyduğumu yaparım, tuttuğumu koparırım" özgüveni yok artık. Türkiye garip biçimde sanki global ekonominin sadece olumlu yanlarıyla bağlantılıymış ve olumsuzlukla bağlantısını koparmış gibi yaşıyor. Belki de bütün bu ülkelerle ilgili ekonomik rakamları sıralasak, hemen hepsi çok güçlü ve potansiyeli büyük ülke olarak ortaya çıkabilir ama hiçbirinde dinamik, cesur ve geleceğe umutla bakan nüfus yok; bu bir tek bizde var. Bir tek bizde insanlar, geleceğin daha güzel olabileceğini söylüyor ve bu da herkese müthiş bir dinamizm veriyor. Bu durum, insanımızın yüzüne de yansıyor. Dış ülkelerde ne zaman sokakta yürüdüğümde Türklerle karşılaşsam, onlarda yeni bir kendine güven duygusunun suratlarına yansıdığını görüyorum. Avrupa'nın hastaları arasında dolaşan sağlıklı insanlar artık bizimkiler. İçeriden bakıp sadece iç tartışmalara, gündelik sıkıntılara konsantre olanlar eminim bu yazdıklarımı okuyunca "Amma da abartıyor" diyor ama trend rakamları da bu dediklerimi teyit ediyor, bilimsel temelini oluşturuyor yazdıklarımın. Bu gezide de reklamveren şirketlerinin temsilcileriyle beraberdim ve çoğu, Türkiye'deki reklam piyasasının toparlanmasından ve büyümesinden duydukları mutluluğu ifade ediyordu. Yukarıda sıraladığım hiçbir ülkede bu kadar güçlü bir gelişme yok, bulamazsınız bunu. Hem kendim ve ailem için hem de herkes için mutlu oluyorum bu gelişmeleri görünce ama aynı zamanda korkuyorum da. "Tüm dünya bu kadar kötümserliğin içindeyken, bizim bu kadar pozitif gelişme göstermemiz ve gelecekten umutlu olmamız acaba normal mi" diye de düşünüyorum. Yoksa bir yerde yanlış mı yapıyoruz, bir yerde atladığımız bir nokta mı var diye endişeleniyorum. ZİZEK HAKLI MI YOKSA? Ama aynı zamanda bir ekonomide büyümenin ve gelişmenin sağlanmasında somut kaynakların olduğu kadar insanın duygularının, beklentilerinin de büyük, belki de en büyük rolü oynadığını bildiğimden ne kadar temkinli olmaya çalışsam da Türkiye'yi muazzam bir hayranlık ve kıvanç içinde izliyorum. Zizek'in dediği gibi, global kapitalizm bir apokaliptik sıfır noktasına doğru hızla ulaşıyor olabilir ama Türkiye şimdilik bunun dışında görünüyor. Devam ettiği sürece bu güzel duyguların, gelişmelerin değerini bilelim ve arada bir kendi kendimizi tebrik etmeyi de unutmayalım. Ayrıca unutmayın ki bütün bu anlattıklarım içinde Türkiye'de iktidarın değişmesinin neden çok zor ve hatta imkânsız olduğu da gerçekten kaçmayanlar tarafından görülebilir.

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)