Bi Alman, bi Fransız, bi İngiliz, bi Türk, ıssız bi adaya düşmüşler...
Türk olanı “beyler lütfen bundan böyle fıkralarınızda bana Türk demeyin, Ermeni deyin” demiş!
*
Japon de.
İspanyol de.
Yunan de.
Gözünün yağını yiyim...
Türk deme.
*
Anket yapmıştı gaztenin biri...
“Biz Kimiz?” diye.
Halbuki cevap belliydi...
“Sizi leylekler getirdi.”
*
Bi başka gazte, kerameti kendinden menkul çakma profesörlere DNA
testi yaptırmış... Atalarımızın olsa
olsa Truvalı olduğunu tespit etmişti.
*
İyonyalı diyen bile oldu.
*
Ama en şahanesi şuydu:
“Türkler etnik grup...”
*
Aslına bakarsanız, babasının kim olduğundan şüphelenen gazteler için yüklü tiraj vesilesiydi. “Tarot falıyla kim olduğunu öğren” kampanyası yapılabilirdi. Gönderiyorsun doğum tarihini, ananın kızlık soyadını, rumuz
cami avlusu... Kart açıp, açıklıyorlar:
“Müjde, İtalyansınız.”
*
Veya...
“Yükselen burcu başak olan kova’lar, bu hafta kendini Afganistanlı, Pakistanlı gibi hissedebilir ama, sevdiğinizden alacağınız sürpriz bi haber karmaşık duygular içine girmenize sebep olacak, Danimarkalı olmak için
güçlü arzular hissedeceksiniz.”
*
Ya da doktor tavsiyesi...
“İlla patolojik olmayabilir, ailevi sebeplerle Türk’üm diye sakın üzülmeyin, tedavisi mümkün.”
*
Hatırlarsınız, bi ara da “Türkiyeli”ye takmışlardı kafayı... Neymiş efendim, Türkiye topraklarında doğmamız
yeterli onurmuş, Türk demiyelimmiş, Türkiyeli diyelimmiş filan.
*
E bu topraklarda doğmaksa şart...
Mustafa Kemal, Türkiyeli diil o zaman...
Di mi şekerim?
*
Netice itibariyle...
Alt kimlik üst kimlik diye, paldır
küldür, altını üstüne getirirsen
memleketin, olacağı budur.
*
İnsan ol, canımı ye.
Ama utanmadan...
Hümanist ayaklarına yatıp.
Eveleyip geveleme.
Açık açık söyle şuursuz cüce.
Kim’liğimi kaybettim...
Hükümsüzdür de.

Yılmaz Özdil


Günahım kadar sevmediğim adamın ilk beğendiğim yazısını paylaşmak istedim .