Adım Sümeyye - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**Bîçâre** · 12-30-2008, 20:09

Adım Sümeyye

Peşinen söylemeliyim “barış” yoktu kalem tuttuğum zaman ve “evde yok” dediler bizdekinin ufağından takke takmış adamlar...

Gitmiş ve bir daha gelmemiş, kendisinden haber alınamamış bunca zamandır. Şurada, işte şurada ellerinde taş tutan çocukların yanında görmüşler en son, elini çocukların başında gezdirmiş, kulaklarına bilinmez şeyler fısıldamış, gitmiş ve bir daha gelmemiş...

Söylenene göre 4 vakit önce yitmiş buralardan; 4 ay mı desem, 4 yıl mı yoksa 40 yıl mı…

Bir şeyler, bir şeyler...

Ben bilmem zaten, bize bir şey anlatmadılar. Zaten cahildik anlatsalar da anlamazdık. İnsan mıydık sorsalar onu bile hatırlamazdık.

Babam... Ah babam! Ufaktım öldüğünde, ağız alışkanlığı bendeki, doğrusu “öldürüldüğünde”... On yaşımda vardım yoktum, aklımda; heybetiyle, beni sıkı sıkı kucaklamasıyla, “güzel kızım” deyişiyle durur hâlâ... Halit’ti adı, eve bez içinde getirdiler bir gün. Herkes ağladı, onlara baktım bende ağladım, açtılar bezi, yüzünü gördüm benzi solmuş şekilde, boynundan aşağısı kırmızılar içinde, korktum bakamadım daha fazla... “Vurmuşlar”, evet “vurmuşlar”... Söylemesi ne kolay “vurmuşlar”, kaç kez duydum da bu lafı anlamadım niye vurduklarını... Vurmuşlar... İnsan insanı vururmuş meğer. Vurmuşlar... Fırından ekmek almış, gelirken vurmuşlar yolda... Nedense aklımda döndü sonradan aldığı ekmelere n’oldu diye, getirmemişlerdi ekmekleri beraberinde. Fakirdik zaten, heybetli babam gidince daha zor oldu yaşamak. O gün alıp getiremediği ekmekleri düşünecek kadar açtık, o gün kana bulanmış ekmekleri düşünecek kadar...

Öldü, öldürdüler... Babasız büyümenin aç büyümekten zor olduğunu çok güzel öğrettiler. Onlar “terörist” dediler, annem “şehit”. Küçüktüm, anlamadım. Düşünmedim de ha terörist, ha şehit. Sonuçta ölmedi mi koca Halit...

Annem... Hasta annem! Babamdan sonra o baktı, o bakmaya çalıştı bizlere. Mahallenin kirli çamaşırlarını yıkardı iki ekmek alabilmek için, hastaydı, zaten her anne hasta olmaz mıydı? Neyse ki çok çekmedi hastalığından, bir gece gözlerimi açtım dışarıdaydım, karanlıktı ve bağrışmalar geliyordu kulağıma. Korktum, rüya sandım. Kapadım gözlerimi ve geri açtım, rüya değildi... Burnuma duman kokusu geliyordu, başımı çevirdim, evimize baktım, gözlerim kapandı, uykum geldi aniden uyuyakaldım. İki katlı derme çatma bir hastane, uyandım, uyandığımda yine bağrışmalar. Kolumun acısını hissettim, sarmışlar omzuma kadar beyaz bir bezle, gece yanmış kolum, usulca yanaşıp anlattı hemşire... Gece, evet gece... Yine bir şeyler, bir şeyler... Demiştim ya annem çok çekmedi hastalıktan, meğer gözümü açtığımda dışarıdaymışım, bomba isabet etmiş evimize, komşular beni çıkarabilmişler sadece, kardeşlerim ve annem... Annem, Meryem... Ölmüşler ya da öldürülmüşler. Terörist ya da şehit. Her ne ise işte o da öldü babam gibi ve sadece adlarını hatırlayabildiğim kardeşlerim gibi... Bomba yıkmış evimizi, sonra yangın çıkmış, beni kurtarabilmişler öbürleri kalmış ya da onlar gitmiş ben kalmışım.

Ben mi... Adım Sümeyye.

Daha ölmedim ya da öldürülmedim. Burası Gazze, burası ufak bir hastane. Çok sonra fark ettim bacaklarım olmadığını, hatırlayamayacak kadar küçükken bırakmışlar beni, anlatmadılar da niye bıraktıklarını...

Adım Sümeyye, şu çocuklar işte, ellerinde taş tutan çocuklar, şurada duranlar işte. En son onların yanında görmüşler, başlarını okşamış, kulaklarına güzel masallar fısıldamış, başka çocukların taş tutmadıklarını, başka çocukların gülmenin ne olduğunu bildiklerini anlatmış...

Gitmiş ve gelmemiş...

Geldiğinde biz gidecekmişiz ya da gittiğimizde o gelecekmiş... Öyle bir şey işte, burası Gazze, adım Sümeyye, şu gördüğünüz çocuklar işte...

Mahmut Sayar

**Beylerbeyi** · 12-30-2008, 20:11

eline sağlık kardeş +++

**Beritan** · 12-30-2008, 20:35

işte burası gazze...herkesin sadece acıyarak baktığı ama elinden bişey gelmediği...
her çocuğa öksüzlüğü yaşatan şehir...
Allahım sen onlara yardım et...
sen islam ülkelerini bu kan emicilerden kurtar..

sağolasın kardeşim...paylaşık için teşekkürler+

**Bîçâre** · 12-31-2008, 00:21

Amin inşâallah...

**kübraERDOĞAN** · 12-31-2008, 00:30

rabbim gazzedeki kardeşlerimizin yardımcısı olsun .
dualarımız onlarla beraber ...
paylaşım için teşekkürler .

12-30-2008, 20:09	#1
Kullanıcı Adı Bîçâre	Adım Sümeyye Adım Sümeyye Peşinen söylemeliyim “barış” yoktu kalem tuttuğum zaman ve “evde yok” dediler bizdekinin ufağından takke takmış adamlar... Gitmiş ve bir daha gelmemiş, kendisinden haber alınamamış bunca zamandır. Şurada, işte şurada ellerinde taş tutan çocukların yanında görmüşler en son, elini çocukların başında gezdirmiş, kulaklarına bilinmez şeyler fısıldamış, gitmiş ve bir daha gelmemiş... Söylenene göre 4 vakit önce yitmiş buralardan; 4 ay mı desem, 4 yıl mı yoksa 40 yıl mı… Bir şeyler, bir şeyler... Ben bilmem zaten, bize bir şey anlatmadılar. Zaten cahildik anlatsalar da anlamazdık. İnsan mıydık sorsalar onu bile hatırlamazdık. Babam... Ah babam! Ufaktım öldüğünde, ağız alışkanlığı bendeki, doğrusu “öldürüldüğünde”... On yaşımda vardım yoktum, aklımda; heybetiyle, beni sıkı sıkı kucaklamasıyla, “güzel kızım” deyişiyle durur hâlâ... Halit’ti adı, eve bez içinde getirdiler bir gün. Herkes ağladı, onlara baktım bende ağladım, açtılar bezi, yüzünü gördüm benzi solmuş şekilde, boynundan aşağısı kırmızılar içinde, korktum bakamadım daha fazla... “Vurmuşlar”, evet “vurmuşlar”... Söylemesi ne kolay “vurmuşlar”, kaç kez duydum da bu lafı anlamadım niye vurduklarını... Vurmuşlar... İnsan insanı vururmuş meğer. Vurmuşlar... Fırından ekmek almış, gelirken vurmuşlar yolda... Nedense aklımda döndü sonradan aldığı ekmelere n’oldu diye, getirmemişlerdi ekmekleri beraberinde. Fakirdik zaten, heybetli babam gidince daha zor oldu yaşamak. O gün alıp getiremediği ekmekleri düşünecek kadar açtık, o gün kana bulanmış ekmekleri düşünecek kadar... Öldü, öldürdüler... Babasız büyümenin aç büyümekten zor olduğunu çok güzel öğrettiler. Onlar “terörist” dediler, annem “şehit”. Küçüktüm, anlamadım. Düşünmedim de ha terörist, ha şehit. Sonuçta ölmedi mi koca Halit... Annem... Hasta annem! Babamdan sonra o baktı, o bakmaya çalıştı bizlere. Mahallenin kirli çamaşırlarını yıkardı iki ekmek alabilmek için, hastaydı, zaten her anne hasta olmaz mıydı? Neyse ki çok çekmedi hastalığından, bir gece gözlerimi açtım dışarıdaydım, karanlıktı ve bağrışmalar geliyordu kulağıma. Korktum, rüya sandım. Kapadım gözlerimi ve geri açtım, rüya değildi... Burnuma duman kokusu geliyordu, başımı çevirdim, evimize baktım, gözlerim kapandı, uykum geldi aniden uyuyakaldım. İki katlı derme çatma bir hastane, uyandım, uyandığımda yine bağrışmalar. Kolumun acısını hissettim, sarmışlar omzuma kadar beyaz bir bezle, gece yanmış kolum, usulca yanaşıp anlattı hemşire... Gece, evet gece... Yine bir şeyler, bir şeyler... Demiştim ya annem çok çekmedi hastalıktan, meğer gözümü açtığımda dışarıdaymışım, bomba isabet etmiş evimize, komşular beni çıkarabilmişler sadece, kardeşlerim ve annem... Annem, Meryem... Ölmüşler ya da öldürülmüşler. Terörist ya da şehit. Her ne ise işte o da öldü babam gibi ve sadece adlarını hatırlayabildiğim kardeşlerim gibi... Bomba yıkmış evimizi, sonra yangın çıkmış, beni kurtarabilmişler öbürleri kalmış ya da onlar gitmiş ben kalmışım. Ben mi... Adım Sümeyye. Daha ölmedim ya da öldürülmedim. Burası Gazze, burası ufak bir hastane. Çok sonra fark ettim bacaklarım olmadığını, hatırlayamayacak kadar küçükken bırakmışlar beni, anlatmadılar da niye bıraktıklarını... Adım Sümeyye, şu çocuklar işte, ellerinde taş tutan çocuklar, şurada duranlar işte. En son onların yanında görmüşler, başlarını okşamış, kulaklarına güzel masallar fısıldamış, başka çocukların taş tutmadıklarını, başka çocukların gülmenin ne olduğunu bildiklerini anlatmış... Gitmiş ve gelmemiş... Geldiğinde biz gidecekmişiz ya da gittiğimizde o gelecekmiş... Öyle bir şey işte, burası Gazze, adım Sümeyye, şu gördüğünüz çocuklar işte... Mahmut Sayar

12-30-2008, 20:11	#2
Kullanıcı Adı Beylerbeyi	eline sağlık kardeş +++

12-30-2008, 20:35	#3
Kullanıcı Adı Beritan	*işte burası gazze...herkesin sadece acıyarak baktığı ama elinden bişey gelmediği...* *her çocuğa öksüzlüğü yaşatan şehir...* *Allahım sen onlara yardım et...* *sen islam ülkelerini bu kan emicilerden kurtar..* *sağolasın kardeşim...paylaşık için teşekkürler+*

12-31-2008, 00:21	#4
Kullanıcı Adı Bîçâre	Amin inşâallah...

12-31-2008, 00:30	#5
Kullanıcı Adı kübraERDOĞAN	rabbim gazzedeki kardeşlerimizin yardımcısı olsun . dualarımız onlarla beraber ... paylaşım için teşekkürler .

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)