Affedilenlerden olalım Allah’ım

"Mübarek Ramazan ayına girdiniz, Kadir Gecesine eriştiniz, bir yılınızı geride bıraktınız. Bu elinizdeki son fırsat olabilir. Hâlâ ALLAH’ı zikrederek ve Kur’an-ı Kerim okuyarak kalplerinizin yumuşama zamanı gelmedi mi?" Biz de "O an geldi ya Rabbi" diyerek bütün günahlarımızdan, bilhassa şu günahlardan tevbe edelim.

Çünkü Kadir Gecesinde, dört sınıf hariç, bütün Müslümanlar af edilir.

Bu dört sınıf tevbe etmedikleri takdirde bu gecenin feyzinden istifade edemezler.

Bunlardan birincisi, içki içmeye devam edenlerdir. Bilindiği gibi İslâm dini içkinin, bütün kötülüklerin anası olduğunu bildirerek Müslümanları on beş asırdan beri bu zehirli hayattan şiddetle menetmiştir.

İslâm dininde sarhoşluk veren her şey içkidir. Her içki de haramdır. Çoğu sarhoşluk verenin azı da haramdır. Öyleyse ondan da kaçınmak gerekir. Sarhoş eden maddeler insanlık için büyük bir beladır. Bu yüzden nice servetler, sıhhatler heder olur, nice aileler mağdur ve perişan olur. Ve nice kıymetli zamanlar sarhoşluk halinde zayi olup gider. Bu sebeple içkiye müptela olanlar hemen tevbe etmelidirler.

İkincisi, ana-babalarına asi olanlardır. Bunlar da tevbe etmedikleri takdirde Kadir Gecesinin feyzinden nasip alamazlar. Bilindiği üzere ana-baba hakkı çok büyüktür. Varlığımıza vesile olan onlardır. Bizleri en zayıf ve en çok yardıma muhtaç olduğumuz bir zamanda besleyen ve koruyan yine onlardır. Öyleyse nasıl olur da şimdi biz, onlara haksız yere karşı gelir ve onların gönüllerini incitecek şekilde hareket ederiz.

Bilirsiniz ki, ana-babaya öf demek bile dinde yasaktır. Onların haklarında "Ya Rabbi! Anama, babama rahmet et, nasıl ki onlar beni çocuk iken besleyip büyüttüler." diyerek dua etmek gerekir.

Ne yazık ki, son asırlarda toplum ahlâkı bozulmaya yüz tutmuş, aile hayatı düzen ve dayanışmasını kaybetmiş, ana-baba haklarına riayet edenler azalmıştır. Bir zatın dediği gibi:

Zamane kızlarının hepsi analarına karşı harpte;

Erkek çocuklar ise babalarına karşı kötü halde

Ne kötü bir ahlâk! Ve ne kötü bir geçim! Bütün bu haller İslâm terbiyesine aykırı şeylerdir.

Ama bu hususta ana-babaların da kusuru yok değildir. Evladına çocukluğundan itibaren güzel bir terbiye vermeyen, onları İslâmiyet dairesinde büyütmeyen, onları yabancıların terbiyesine teslim etmekten çekinmeyen ve onlara karşı güzel bir ahlâk ve fazilet örneği olmayan ana-baba, sonra onlardan güzel davranışlar göremezse kendisini kınamalı ve cezalandırmalıdır. Bir kimseyi ana-babası terbiye etmezse, onu zaman terbiye eder. Zamanın da terbiye edemediğini cehennem ateşi terbiye eder. Bu sebeple insan edepli olmalı, ana-babasına itaat etmelidir ki, Kadir Gecesi gibi mübarek vakitlerin feyzinden istifade edebilsin.

Üçüncüsü, sıla-ı rahmi kesenlerdir. Yani, akrabanın hakkına riayet etmeyen, onları imkan olduğu halde arayıp sormayan kimselerdir. Bunlar da tevbe etmedikleri takdirde Kadir Gecesinin feyzinden mahrum olurlar.

Bilindiği gibi, insanlar toplu halde yaşarlar. Aralarında yardımlaşma ve dayanışma vardır. Bu toplum hayatının ilk müessesesi de aile ve akrabalardan oluşur. Bunların arasında sevgi ve muhabbet olmaz, yardımlaşma ve dayanışma fikri bulunmazsa, toplumun -birbirine yabancı olan- diğer fertleri arasında bu gibi insani ve ahlâki vazifelerden nasıl eser bulunur.

Halbuki günümüzde birçok kimse akrabalık hakkına riayet etmiyor, akrabasının sevinç ve kederini paylaşmıyor. Sadece kendi zevk-ü sefasına ve çıkarlarına bakıyor. Bütün bunlar İslâmiyet’in aşıladığı yüksek ahlâktan mahrum olmanın bir neticesidir.

Bu arada: İslâm’ı bilmeyen, tatbik etmeyen akrabalara da gidip gelecek miyiz? diye bir soru gelebilir insanın aklına. Elbette gideceğiz ve taviz vermeden İslâm’ı anlatacağız. Sevgiyle, hoşgörüyle işin aslı budur, diyeceğiz. Hidayet, bizim vazifemiz değil zaten. Ancak tebliğ edeceğiz. Alakayı kesmeyeceğiz. Birbirimizi sevmedikçe, olgun mümin olamayacağımızı, dedikodu, iftira, kin, nefret ve düşmanlık besleme gibi kötü huyları terk etmeden fert ve toplum olarak huzura kavuşamayacağımızı; israf, tembellik, haksız kazanç sağlama gibi davranışları bırakmadan da ülkemizin kalkınamayacağını idrak edelim."

Kısacası Kadir gecesinin feyzinden istifade edebilmek için akrabanın hakkına riayet etmek gerekir.

Dördüncüsü, Din kardeşiyle üç günden fazla dargın durup görüşmeyenlerdir. Bunlar da tevbe etmedikleri takdirde bu feyizden istifade edemezler. Bilindiği gibi, Müslümanlar arasında son bulması mümkün olmayan bir kardeşlik vardır. Bütün Müslümanlar birbirini sevmek ve iyi geçinmekle sorumludurlar. Kişi insanlık gereği din kardeşinden kötü bir muamele görebilir. Ancak bu durumun O’nun kalbinde kin ve düşmanlık eseri bırakmaması için aralarındaki sevgi ve muhabbetin kesilmemesi gerekir. Böyle bir olay meydana geldiğinde af edip, bağışlayarak karşılık vermelidir. Asıl insanlık bu durumda belli olur ve gerçek İslâm ahlâkı bu halde kendini gösterir. İslâm toplumunun birlik ve beraberliği, saadet ve mutluluğu büyük bir kuvvet ve azamete sahip olması ancak bu durumda mümkün olur.

Mehmet Talü