Ali Bayramoğlu - Türk Sağı ve AK Parti - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**Cihannur** · 03-28-2015, 05:15

Ali Bayramoğlu

Türk sağı ve AK Parti...

Denir ki, AK Parti geleneksel sağa göre sivil, daha az milliyetçi, daha az devletçidir.

Son yıllarda ise geleneksel sağa doğru hareket ettiği söylenir oldu.

AK Parti elbet Türkiye’deki diğer sağ partilerden farklıdır. Zira dinamikleri ve hassasiyetleri kendisine has 2000’li yılların muhafazakâr partisidir.

Dönemler önemlidir.

Şu an dünyada ve ülkede nasıl bir çevre duyarlılığı yaşanıyorsa, örneğin DP döneminde, 1950’lerde, sanayileşmenin ve kalkınmanın erdem olarak görüldüğü bir dünya vardı.

Millî iradenin sık engellendiği dönemlerde nasıl demokrasiyi “çoğunluk ve seçim” fikri taşıdıysa, 1960’lardan itibaren demokrasi o denli “çoğulculuk ve katılım” üzerinden tanımlanmaya başlandı.

Çeşitlenen, kimlik ve doku itibariyle çoğulculaşan toplumlar, temsili demokrasinin yanına katılımcı demokrasiyi ekledi.

Ancak Türkiye’de sağın öyküsü AK Parti’yi de kapsayan önemli süreklilikler içerir.

Türkiye’de “sağ”, Müslümanlar ve muhafazakârlar başta olmak üzere Kemalist-modernist sistemle sorunu olan grupları temsil ettiği oranda devletin hâkim aktörleriyle her zaman kavgalı olmuştur.

Hâkim aktör ise özde askerdir.

Dolayısıyla sağ ile asker arasındaki kavga, muhafazakâr partiler açısından demokrasinin asli anlamını kuşatır.

O zaman formül şudur:

Türkiye’deki muhafazakâr partiler makro siyasi alanlarda (devletin iç işleyişi, asker–sivil ilişkileri) genel olarak demokratik bir tutum alırlar. Ancak mikro sahada, katılım, uzlaşma, kadın, talep, genç, beden, eğitim, alkol gibi konulara geçtiğiniz zaman tutucu bir dil varlığını sürdürür.

Bu, Demokrat Parti’de de böyleydi, Adalet Partisi'nde de... Cemil Çicek'in Aileden sorumlu Devlet Bakanı olduğu ANAP günlerinde, gece yan yana dolaşan çiftlere evlilik cüzdanı kontrolü, taşımayanlara zorunlu bekaret testi uygulaması bu dizinin bir parçasıdır.

Elbet Ak Parti de bu dizinin devamıdır.

Ancak haksızlık etmemek gerek.

AK Parti demokratik hak ve özgürlükler konusunda benzerlerine göre daha demokratiktir.

Bunu önce çağ, ardından AK Parti’nin Kürt meselesi karşısında daha az milliyetçi olması, güvenlikçi politikalardan (özellikle ilk dönemlerinde) kendi bekası açısından endişe duyması, en nihayet merkez sağ içerisindeki dönüşüm izah eder.

Son husus özellikle önemlidir.

AK Parti tarihsel olarak İslami kesimin dönüşümünü, bu dönüşüm üzerinden merkez sağın da dönüşümünü taşımıştır. Yeni ve küçük sermaye dokularının devreye girmesi, İslami kesimin aktör olarak görünürlülüğü ve etkinliği, merkezi sistemle bu çerçevede yaşanan kavgalar, üretim ve tüketimde pay ve yer alma anlamıyla “demokratikleşme arayışları” bu dönüşümün bir parçasıdır.

Özetle AK Parti'yi diğerlerinden ayıran sadece askerle değil yerleşik makro düzenle de kavga ederek yeni kanallar açarak yol almasıdır.

Siyasi parti tutumu itibariyle (ya da toplumsal öykü bir yana), AK Parti dönemi demokratikleşme politikalarının ana çerçevesi budur.

Dün yeterli görülen bu çerçeve, bugün eksik olarak algılanmaktadır.

Bunda şaşırtıcı bir yan yok aslında...

Makro alanda demokratikleşme iktidar kavgalarına endekslidir. Büyük gücü tutan gruplar karşısında o grupları geri itmek, sistemin demokratikleştirmesi üzerinden gerçekleşir.

Öyle olmuştur...

Daha ilkesel bir demokratikleşme mikro alanlarda karşımıza çıkar. Talep-karar etkileşimi, kültürel, sosyal ve ekonomik alanlarda, birey sahasında artan dozda özerklik gibi...

Böyle olmuyor...

Belki şöyle anlamlandırmak gerek:

Bu bir normalleşme hâli.

İdeolojik kavgalara hapsedilmiş siyaset kırılıyor, mikro meseleler makro sorunlara galebe çalmaya, en azından aynı oranda ağırlık taşımaya başlıyorsa bu durum bir tür normalleşmedir.

Sorun sağcılaşmadan çok, mikro alan üzerinden güç alan bir ayrışmadır.

Kaynak

Yeni Şafak 27.03.2015

03-28-2015, 05:15	#1
Kullanıcı Adı Cihannur	Ali Bayramoğlu - Türk Sağı ve AK Parti Ali Bayramoğlu Türk sağı ve AK Parti... Denir ki, AK Parti geleneksel sağa göre sivil, daha az milliyetçi, daha az devletçidir. Son yıllarda ise geleneksel sağa doğru hareket ettiği söylenir oldu. AK Parti elbet Türkiye’deki diğer sağ partilerden farklıdır. Zira dinamikleri ve hassasiyetleri kendisine has 2000’li yılların muhafazakâr partisidir. Dönemler önemlidir. Şu an dünyada ve ülkede nasıl bir çevre duyarlılığı yaşanıyorsa, örneğin DP döneminde, 1950’lerde, sanayileşmenin ve kalkınmanın erdem olarak görüldüğü bir dünya vardı. Millî iradenin sık engellendiği dönemlerde nasıl demokrasiyi “çoğunluk ve seçim” fikri taşıdıysa, 1960’lardan itibaren demokrasi o denli “çoğulculuk ve katılım” üzerinden tanımlanmaya başlandı. Çeşitlenen, kimlik ve doku itibariyle çoğulculaşan toplumlar, temsili demokrasinin yanına katılımcı demokrasiyi ekledi. Ancak Türkiye’de sağın öyküsü AK Parti’yi de kapsayan önemli süreklilikler içerir. Türkiye’de “sağ”, Müslümanlar ve muhafazakârlar başta olmak üzere Kemalist-modernist sistemle sorunu olan grupları temsil ettiği oranda devletin hâkim aktörleriyle her zaman kavgalı olmuştur. Hâkim aktör ise özde askerdir. Dolayısıyla sağ ile asker arasındaki kavga, muhafazakâr partiler açısından demokrasinin asli anlamını kuşatır. O zaman formül şudur: Türkiye’deki muhafazakâr partiler makro siyasi alanlarda (devletin iç işleyişi, asker–sivil ilişkileri) genel olarak demokratik bir tutum alırlar. Ancak mikro sahada, katılım, uzlaşma, kadın, talep, genç, beden, eğitim, alkol gibi konulara geçtiğiniz zaman tutucu bir dil varlığını sürdürür. Bu, Demokrat Parti’de de böyleydi, Adalet Partisi'nde de... Cemil Çicek'in Aileden sorumlu Devlet Bakanı olduğu ANAP günlerinde, gece yan yana dolaşan çiftlere evlilik cüzdanı kontrolü, taşımayanlara zorunlu bekaret testi uygulaması bu dizinin bir parçasıdır. Elbet Ak Parti de bu dizinin devamıdır. Ancak haksızlık etmemek gerek. AK Parti demokratik hak ve özgürlükler konusunda benzerlerine göre daha demokratiktir. Bunu önce çağ, ardından AK Parti’nin Kürt meselesi karşısında daha az milliyetçi olması, güvenlikçi politikalardan (özellikle ilk dönemlerinde) kendi bekası açısından endişe duyması, en nihayet merkez sağ içerisindeki dönüşüm izah eder. Son husus özellikle önemlidir. AK Parti tarihsel olarak İslami kesimin dönüşümünü, bu dönüşüm üzerinden merkez sağın da dönüşümünü taşımıştır. Yeni ve küçük sermaye dokularının devreye girmesi, İslami kesimin aktör olarak görünürlülüğü ve etkinliği, merkezi sistemle bu çerçevede yaşanan kavgalar, üretim ve tüketimde pay ve yer alma anlamıyla “demokratikleşme arayışları” bu dönüşümün bir parçasıdır. Özetle AK Parti'yi diğerlerinden ayıran sadece askerle değil yerleşik makro düzenle de kavga ederek yeni kanallar açarak yol almasıdır. Siyasi parti tutumu itibariyle (ya da toplumsal öykü bir yana), AK Parti dönemi demokratikleşme politikalarının ana çerçevesi budur. Dün yeterli görülen bu çerçeve, bugün eksik olarak algılanmaktadır. Bunda şaşırtıcı bir yan yok aslında... Makro alanda demokratikleşme iktidar kavgalarına endekslidir. Büyük gücü tutan gruplar karşısında o grupları geri itmek, sistemin demokratikleştirmesi üzerinden gerçekleşir. Öyle olmuştur... Daha ilkesel bir demokratikleşme mikro alanlarda karşımıza çıkar. Talep-karar etkileşimi, kültürel, sosyal ve ekonomik alanlarda, birey sahasında artan dozda özerklik gibi... Böyle olmuyor... Belki şöyle anlamlandırmak gerek: Bu bir normalleşme hâli. İdeolojik kavgalara hapsedilmiş siyaset kırılıyor, mikro meseleler makro sorunlara galebe çalmaya, en azından aynı oranda ağırlık taşımaya başlıyorsa bu durum bir tür normalleşmedir. Sorun sağcılaşmadan çok, mikro alan üzerinden güç alan bir ayrışmadır. Kaynak Yeni Şafak 27.03.2015

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)