Türkiyeli bir tüccar ,İtalya`ya gidip bir otomobil fabrikasının müdürünü ziyaretetmiş.Birlikte yemişler içmişler ve gezmişler.Bir ara fabrika müdürü şakayla:

- Türkler,hediye vermeyi severler.Sen bana Türkiye`den ne getirdin,diye

sormuş.

Bizim tüccar da:

-Sana bir kayısı ağacı getirdim, demiş.O kadar lezzetli,ve hoş meyveler verir ki...

Müdür kahkahayı basmış:

-Şakanın böylesini de görmedim.

Bunun üzerine bizimki,cebinden bir kayısı çekirdeği çıkarmış:

-Müdürbey,bu kayısı çekirdeğinin içinde bir fabrika var.Bu fabrikayı

çalıştırmak için,toprağa gömmek kafi...Çekirdeği toprağa gömüp,sulamaya

başlayınca,fabrika da çalışır.Kökler ,dallar,yapraklar...Nihayet

çiçekler ve meyveler meydana gelir.Sanata bakınız müdür bey !Kocaman

bir kayısı ağacı,dalıyla ,yaprağıyla,çiçeğiyle bir çekirdeğin içine

yerleştirilmiş...

Müdür dikkat kesilmiş:

-Lütfen devam ediniz...

-Şimdi siz kocaman bir araba fabrikasının müdürüsünüz.Sizden ilginç bir araba

istesek.Bu araba uçağa binerken katlanıp bavul haline gelse,kolayca

taşınsa,uçaktan inince de tekrar araba haline getirilebilse.Nasıl?Böyle

bir araba yapabilirmisiniz?

-Bilmem,çok zor.

-Bakınız siz ,ilerleyen teknolojiye rağmen bir arabayı bavul şekline

getiremiyorsunuz.Ama öyle bir sanatkar var ki,kocaman kayısı ağacını

bir çekirdeğin içine yerleştirmiş.

-Tabiat mı yani?

-Tabiat da bir sanat eseridir ve aynı sanatkarın eseridir.

-Hayret !...

-Neden hayret ettiniz müdür bey?

-Aslında bilinen şeyleri anlattınız,ben de zevkle dinledim.Gerçekten bunlar

benim için güzel bir hediye oldu.Beni düşündürdünüz.Hemen aklıma

minicik incir çekirdeği geldi.Aynı sanatkar,incir çekirdeğine incir

ağacını,yumurtaya da tavuğu yerleştirmiş.

Tüccar neşeyle el çırpmış:

-Evet harika.Söylemek istediğimi anlatmışım demek ki.Toplu iğne başı kadar

incir çekirdeğine incir ağacının forumülünü yerleştiren Allah (cc) `ın

sanatına hayran kalmamak elimizde değil...

(Hekimoğlu İsmail-Kalbim küçük sevgim büyük ) kitabından alıntıdır