Araf'tan - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

04-10-2009, 14:41

Artık bir şeylere inanmak istiyorum. Oysa sonsuza kadar süreceğini sandığım o kadar şey yıkıldı gitti ki artık hiç bir şeye inanamıyorum. İnanmak ne büyük bir bahtiyarlıktır . Örneğin bana yeryüzünün en mutlularını sorsalar '' Mehlika sultana aşık yedi genç '' derim. Onlar Mehlika sultanın ne gözlerini ne de saçının rengini görmüşlerdi. Yine de onun varlığına inanıyorlardı ve ona kavuşmak için her birinin yüreği devasa bir ateşle tutuşuyordu. Kendilerini yollara vurdular , uzaklardaki sevgiliye kavuşmak ümidiyle. Mutluydular. Çünkü inanıyorlardı. Mehlika sultanın varlığına ve güzelliğine. Yalan da olsa, Mehlika sultan yalnızca bir düşsel yaratı da olsa onlar inanıyorlardı ya, onun tek gerçek yaşayan varlık olduğuna. Bu yüzden bana sorarsan Mehlika sultan , o düş güzelliğindeki düşsel yaratı, bence en elle tutulur , gözle görülür her cisimden daha gerçektir. En azından o inanmış bahtiyar yedi genç için. Kaf dağına Mehlikanın kokusu sinmiş! Öyleyse gidip te gelmemek , yine de onun uzağında yaşamaktan daha çekicidir . İnandılar , gittiler ve dönmediler. Onlar yeryüzü mutluları , bizim gibi inanamayanlardan ne kadar da şanslıydılar ! Bizim gibi hakikatleri sorularla sarsmadılar , mantığın o iğrenç işleyişini hesaba katmadılar, ölçüp biçmediler , aklın kuruluğunu ve büyüleri bozan gücünü sevgili Mehlika'larına karşı kullanmadılar. Biz ise bu şansı elimizden kaçırdık. Artık ne mantıktan kaçmak gibi bir lüksümüz var,ne de aklın acımasızlığını kaale almamak gibi bir şansımız.

Bana yalnızca aramak kaldı. Aramak ve beklemek,aramak ve ümit etmek,aramak ve özlemek , aramak ve ümitsizliğe düşmek , aramak ve ...........Tıpkı Hz. Ali , Buda , Niçe , İbrahim Ethem , Gılgamış destanının kahramanı , Selmanı farisi , Tolstoy , Hemingway , İsmet Özel , Sezai Karakoç , Kierkegard ,Eflaton , Sadrettin Şirazi , Prumeteus , Şapenhaver , Hallacı Mansur ..... vs. gibi. Bütün bu azınlıkta kalmış delilerin her birinden bir yadigar kaldı ruhuma. Modern dünyanın ve felsefenin ortasında , ilkellik , toprak , çöl , kaval ve ney kokan bana, bu delilerin her birinden bir ateş kaldı.Bunlar kimdir ? Sorunları nedir ? Kimisi daha yaşıyor kencennetle müjdelenmiştir , kimisi pembe renkli mermerlerden yapılmış ve cennet nimetleriyle dolu saraylarda yaşamıştır , kimi zenginliğin ve paranın sahibidir , kimi üne , şöhrete ve takdire kavuşmuştur , kimi bedensel gücün ve yenimezliğin sembolüdür. Yine de mutsuzdurlar ! İnsanlar arasında yalnız ve garip yaşamaktadırlar. Neden ? İnsanoğlunun dünyada isteyebileceği her şeye sahipken , mızmızlık eden çocuk gibi neden durmadan yakınmışlar , dövünmüşler ? Her biri dünyanın farklı bir coğrafyasından , farklı bir milletinden , farklı bir dilinden ve kültüründen , ama şikayetleri ve istekleri ne kadar da birbirine benziyor ? Her biri durmadan kendileriyle kıyasıya bir hesaplaşmanın ve arayışın içinde , mutluluklarını kendilerine zehir etmekteler. Sahip oldukları şeylerle mutlu olmaya çalışmaktansa ; sahip olamadıkları şeylere üzülmekle adeta hayatlarının baltası olmuş ve duramadan kendilerini baltalıyorlar. Üstelik bunları yaparken de, diğer insanları sığlık ve derinden kavrayamamakla suçluyorlar. Bilmeyenler gülüyor ; onlar biliyor ama ağlıyorlar. Bilmenin acısına , fark etmenin , kavramanın amansız talihsizliğine uğramış iflah etmez bir uçuruma yuvarlanmışlar. Yitirmişler ve arıyorlar !

04-10-2009, 14:41	#1
Kullanıcı Adı Tarantula_	Araf'tan Artık bir şeylere inanmak istiyorum. Oysa sonsuza kadar süreceğini sandığım o kadar şey yıkıldı gitti ki artık hiç bir şeye inanamıyorum. İnanmak ne büyük bir bahtiyarlıktır . Örneğin bana yeryüzünün en mutlularını sorsalar '' Mehlika sultana aşık yedi genç '' derim. Onlar Mehlika sultanın ne gözlerini ne de saçının rengini görmüşlerdi. Yine de onun varlığına inanıyorlardı ve ona kavuşmak için her birinin yüreği devasa bir ateşle tutuşuyordu. Kendilerini yollara vurdular , uzaklardaki sevgiliye kavuşmak ümidiyle. Mutluydular. Çünkü inanıyorlardı. Mehlika sultanın varlığına ve güzelliğine. Yalan da olsa, Mehlika sultan yalnızca bir düşsel yaratı da olsa onlar inanıyorlardı ya, onun tek gerçek yaşayan varlık olduğuna. Bu yüzden bana sorarsan Mehlika sultan , o düş güzelliğindeki düşsel yaratı, bence en elle tutulur , gözle görülür her cisimden daha gerçektir. En azından o inanmış bahtiyar yedi genç için. Kaf dağına Mehlikanın kokusu sinmiş! Öyleyse gidip te gelmemek , yine de onun uzağında yaşamaktan daha çekicidir . İnandılar , gittiler ve dönmediler. Onlar yeryüzü mutluları , bizim gibi inanamayanlardan ne kadar da şanslıydılar ! Bizim gibi hakikatleri sorularla sarsmadılar , mantığın o iğrenç işleyişini hesaba katmadılar, ölçüp biçmediler , aklın kuruluğunu ve büyüleri bozan gücünü sevgili Mehlika'larına karşı kullanmadılar. Biz ise bu şansı elimizden kaçırdık. Artık ne mantıktan kaçmak gibi bir lüksümüz var,ne de aklın acımasızlığını kaale almamak gibi bir şansımız. Bana yalnızca aramak kaldı. Aramak ve beklemek,aramak ve ümit etmek,aramak ve özlemek , aramak ve ümitsizliğe düşmek , aramak ve ...........Tıpkı Hz. Ali , Buda , Niçe , İbrahim Ethem , Gılgamış destanının kahramanı , Selmanı farisi , Tolstoy , Hemingway , İsmet Özel , Sezai Karakoç , Kierkegard ,Eflaton , Sadrettin Şirazi , Prumeteus , Şapenhaver , Hallacı Mansur ..... vs. gibi. Bütün bu azınlıkta kalmış delilerin her birinden bir yadigar kaldı ruhuma. Modern dünyanın ve felsefenin ortasında , ilkellik , toprak , çöl , kaval ve ney kokan bana, bu delilerin her birinden bir ateş kaldı.Bunlar kimdir ? Sorunları nedir ? Kimisi daha yaşıyor kencennetle müjdelenmiştir , kimisi pembe renkli mermerlerden yapılmış ve cennet nimetleriyle dolu saraylarda yaşamıştır , kimi zenginliğin ve paranın sahibidir , kimi üne , şöhrete ve takdire kavuşmuştur , kimi bedensel gücün ve yenimezliğin sembolüdür. Yine de mutsuzdurlar ! İnsanlar arasında yalnız ve garip yaşamaktadırlar. Neden ? İnsanoğlunun dünyada isteyebileceği her şeye sahipken , mızmızlık eden çocuk gibi neden durmadan yakınmışlar , dövünmüşler ? Her biri dünyanın farklı bir coğrafyasından , farklı bir milletinden , farklı bir dilinden ve kültüründen , ama şikayetleri ve istekleri ne kadar da birbirine benziyor ? Her biri durmadan kendileriyle kıyasıya bir hesaplaşmanın ve arayışın içinde , mutluluklarını kendilerine zehir etmekteler. Sahip oldukları şeylerle mutlu olmaya çalışmaktansa ; sahip olamadıkları şeylere üzülmekle adeta hayatlarının baltası olmuş ve duramadan kendilerini baltalıyorlar. Üstelik bunları yaparken de, diğer insanları sığlık ve derinden kavrayamamakla suçluyorlar. Bilmeyenler gülüyor ; onlar biliyor ama ağlıyorlar. Bilmenin acısına , fark etmenin , kavramanın amansız talihsizliğine uğramış iflah etmez bir uçuruma yuvarlanmışlar. Yitirmişler ve arıyorlar !

Seçenekler
Yazdırılabilir şekli göster Sayfayı E-Mail olarak gönder
Stil
Normal gösterime geğ Hybrid-Şeklinde gösterime geç Ağaç şeklinde

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)