Âriflerden biri,


Çamurlu kaygan bir yolda, eteklerini toplayarak, dikkatli adımlarla yürüyordu.


Fakat bütün çabasına rağmen düştü.


Her tarafı çamur olduğu için, artık serbestçe yürümeye başladı.


Bir taraftan ağlıyor ve:


“İşte, günaha düşmeden önce günahlardan sakınan adamın hali budur. Bir defa, iki defa… Günaha düştükten sonra, artık aldırış etmeden onun ortasında yürümeye başlar!”


diyordu…