"DÖNMEK " herkese ama herkese anasının ak sütü gibi helaldir...

Yeter ki...

Dönüşün hesabı verilsin...

Yeter ki...

Açık yüreklilikle dönekliğin öyküsü anlatılabilsin...

Yeter ki...

Yiğitçe hesaplaşmaktan zerre kadar kaçınılmasın...

Çünkü...

Hesabı verilmemiş bir döneklik, ilkesizliğin amcaoğludur...

Çünkü...

Dönekliğin de bir raconu vardır:

"Hesabını vereceksin... Maceranı anlatacaksın..."

* * *

İşte bakın Taha Akyol’a...

12 Eylül’den önce, "MHP Genel İdare Kurulu Üyesi" sıfatıyla yazdığı yazılarını, 2007 yılının sonuna doğru "Tarihten Geleceğe" adını verdiği kitapta toplamış.

Okuruna lisan-ı hal ile diyor ki:

"Bakın bakalım... Ne kadar dönmüşüm..."

Kitabın en başına koyduğu Önsöz’de ise "Racona uygun dönüş nasıl olur?" sorusuna harikulade bir yanıt veriyor...

Düşüncelerindeki farklılaşmaları, zenginleşmeleri, evrimi bütün ayrıntılarıyla anlatıp, değişiminin parametrelerini ortaya koyuyor...

Tabii değişmeyen yönlerini de vurgulayarak...

Yani...

Hem "yeni hali"ni bir tür olgunlaşma olarak görüyor, hem de "eski hali" ile olan bağlarını ortaya koymayı ihmal etmiyor.

Ben işte bu tür "yürekli" ve "hesabı verilen" dönüşlere hastayımdır.

Keşke ben de dönekliğimi, bu tür bir yüreklilik içinde gerçekleştirme arzumu tam olarak yerine getirebilsem...

* * *

Keşke AKP’liler de bunu yapabilse...

Dün "öyle" dediklerine, bugün neden "böyle" dediklerinin gerekçelerini bir bir anlatsalar...

Keşke "susmak" yerine...

"Biz eskiden Milli Görüşçü idik... Erbakan hocamızdı... Günlerden bir gün... Bir ışık yandı... Yüreğimiz ışıdı..." diyerek kendi masallarını anlatsalar...

Geçmişleriyle dalga geçseler...

Önyargı duvarlarını, içtenlik balyozlarıyla kırabilseler...

Eskiden neden AB düşmanı olduklarını, yakın tarihe neden eleştirel baktıklarını, İslami bir rejim peşinde koşup koşmadıklarını açık yüreklilikle ortaya koyabilseler...

Ve böylece...

Boşlukta hiçbir şey kalmasa...

Dosta, düşmana "Bu adamlar gerçekten değişmiş kardeşim" dedirtseler...

* * *

Keşke Prof. Dr. Mümtazer Türköne de bunu yapabilse...

Çok değil, bundan 10 sene evvel...

Dönemin Başbakanı Tansu Çiller’in "Başdanışmanı" sıfatıyla...

"Vatan için kurşunu atan da, yiyen de şereflidir" cümlesinin de yer aldığı o tarihi konuşma metnini hangi duygu ve düşüncelerle kaleme aldığını anlatsa...

Ve bugün...

"Diyarbakır’ın adı Amed olsun... Ne olur ki?" noktasına nasıl geldiğinin hesabını bir güzel verse...

10 sene zarfında...

Aklı başında bir insanın...

"Kurşun atanı kutsamak" noktasından, "Diyarbakır Amed olsun" noktasına nasıl gelebildiğinin hayli enteresan kaçacak macerasını çıkıp yiğitçe anlatsa...

Mesela...

"Ben eskiden Diyarbakır’ın üzerine yasal olmayan mermilerle yaklaşılması taraftarıydım... Konjonktür beni esir almıştı... Abdullah Çatlı’yı şerefli bir kahraman olarak görürdüm... Oysa şimdi Diyarbakır’ın adının Amed olarak değiştirilmesine bile sakınca görmüyorum..." diye başlasa...

Ve ardından da bu dönüşümün nedenlerini sıralasa...

* * *

Dönekliğin adı kötüye çıkmış...

Çıkar tabii...

İlkesiz, hesapsız, ifşaatsız döneklikler ortamı kaplayınca...

"Döndüm işte ne olacak" şeklindeki bir arsızlık hali, pervasız bir şekilde gündeme geldikçe...

Tabii ki...

"40 yıl aynı türküyü çığıran" feci sıkıcı adamlar "aziz" mertebesine yükselir.

40 yıl aynı türküyü çığırmak, çok faziletli bir iş olur...

Oysa...

En başta dediğim gibi...

Dönekliğin bir raconu vardır...

"Hesabını vereceksin... Maceranı anlatacaksın!"

+1

Eyvallah güzel bir yazı yazmış Ahmet Hakan, ama kendi değişimini anlattığı bir yazısı varmıdır acaba aynı Ahmet Hakan' ın ???