Ertuğrul ÖZGÜL
01-08-2013, 22:17
Günümüz Müslümanları İslâmî kavram ve deyimler söz konusu olunca birden irkilir geri çekilirler. Bir korku miti oluşturuluyor. İslamcılık ile radikalizm, fundamentalizm, el-kaidecilik gibi benzetmelerle uçlaştırmalara götürür. İslâm ve onu savunanların çirkin, kötü, kaba, çıkarcı oldukları ihsas ettirilir. Müslümanlar da böyle görünmekten kaçınırlar, İslâmcı olmadıklarını söyleme telâşına düşerler.
Müslümanlara yakıştırılan sıfatlar veya görülmek istenen hâlleriyle tanımlanırlar.
Bir Müslüman “Ben İslâmcıyım” demekten neden kaçınır? İslâm Müslümanların inançlarını, düşüncelerini, kültürlerini tanımlayan bir bütünlük. İslâm kavramı genel bir tanımlamadır, Müslümanların dinlerinin ifadesidir. Bir Müslüman kendisini ancak bu kavramlar içinde sağlıklı olarak tanımlayabilir veya ifade edebilir.
Kimi sözcüklere, sıfatlara -cı, ci, cu, cü gibi ekler ulanınca meslekleriyle tanımlanırlar. Özellikle mal ve nesne ticaretinde kullanıldığında bir meslek tanımlaması yapılmış olur. Mesleklerde kişiler mal alıp satma gibi özelliklerle tanımlanırlar. Mal ve nesnelere bu ekler eklenince onun ticareti yapılır veya bir mesleği tanımlar. Duvarcı, fırıncı, futbolcu vb. Kiminde de durum tanımlaması olur.
İslâm bir meslek değildir. İslâm düşüncesini bir bütün olarak tanımlayan bir kavramdır. Bir meslek olmadığı için -cı ekini aldığında o hâlin ve durumun içinde olan kimseler olarak algılanırlar. İslâm bir nesne, bir mal olmadığından alınıp satılması, onun üzerinde ticaret yapılması söz konusu olamaz.
Ben Müslümanım demek İslâm bütünlüğünü vermez. Çünkü, ben Müslümanım diyen ikiyüzlüler [yani riyakârlar], içki içenler, açıkça günah işleyenler, dünyeviler, kavmiyetçiler, hatta laikler de yer alırlar. Bu gruba girenler İslâmcıyım demezler. Bunlara siz Müslüman değilsiniz diyemiyoruz. Ama onlar İslâm’ı bir bütün olarak yaşamazlar ve hatta kaçınırlar. Bunlara somut örnekler verilebilinir. Türkçülük, Kürtçülük bu düşünceleri savunanların genel durumunu tanımlar. Bunu ticari bir amaç için kullanmazlar. Bir dünya görüşü olarak benimserler.
Ne yazık ki İslâmi bilinç içinde olanlar da bu kavramdan kaçınıyorlar. Açıkça İslamcı olmadıklarını ilân ediyorlar.
İslâm bir cihad dinidir. İslâm’ı tebliğ etmekle her Müslüman yükümlüdür. İslâm’ı yaşamakla da. Böyle olunca bu çaba içinde olanlar her halükârda İslâmcıdırlar. Kur’an’ın, sünnetin ve İslâm öğretisinin sağlıklı geleneksel özü içinde olmak İslamcılıktır.
Kudüs’ü, Mekke’yi, Medine’yi, Şam’ı, Bağdat’ı, İstanbul’u İslâm kültür ve medeniyeti içinde savunmak İslâmcılıktır. İslâm uygarlığını, kültür ve düşüncesini savunmak İslâmcılıktır. Mevlân’yı, Yunus Emre’yi, Gazzali’yi, İbn Rüşd’ü, Muhyiddin ibn Arabi’yi savunmak İslamcılıktır.
Sosyoloji biliminde de bir sosyal olgu olarak İslâmî mücadele içinde olanlar “İslâmcı” olarak tanımlanır ve kategorize edilirler.
Müslümanların sekülerleştirilmesinin “Ben İslâmcı değilim…” bir tuzağıdır. Böyle olunca İslâmî bir hayat ve mücadele içinde olanlar bu çabadan soyutlanmış oluyorlar.
Bu düşünce içinde olmayanlar bugün Şam’ın yakılmasına, talanına, Bağdat’ın yıkılmasına göz yumarlar. Onlar için batı düşüncesinin demokrasisi çok daha önemlidir. Çünkü o araçla iktidar olma, dünyevi saltanatı yaşama olanağına sahip oluyorlar.
Evet ben İslâmcıyım.
Gücüm yettiğince bu inanç ve düşünce için her türlü karalıklarla mücadele etmeye kendimi adamış bulunuyorum. Kara siyasaya, anamalcılığa, dünya metaına dirhem yüz vermiyorum. Kalemim, dilim, sözcüklerim, eylemlerim İslâm içindir. Şiirlerim, öykülerim, romanlarım, hitabetlerim, davranışlarım İslam özüne uygundur. İslâm öz taşıyan her eylemden Allah bizleri sakındırsın.
Gönlüm bütün insanlığın Müslüman olmasından yanadır. Kötülüklerden arınması içindir.
Evet, ben İslâmcıyım, bunu haykırmaktan da asla sakınmam. Yoksa ben ne işe yararım ki…
Ali Haydar Haksal / Milli Gazete / 24 Temmuz 2012 Salı
Müslümanlara yakıştırılan sıfatlar veya görülmek istenen hâlleriyle tanımlanırlar.
Bir Müslüman “Ben İslâmcıyım” demekten neden kaçınır? İslâm Müslümanların inançlarını, düşüncelerini, kültürlerini tanımlayan bir bütünlük. İslâm kavramı genel bir tanımlamadır, Müslümanların dinlerinin ifadesidir. Bir Müslüman kendisini ancak bu kavramlar içinde sağlıklı olarak tanımlayabilir veya ifade edebilir.
Kimi sözcüklere, sıfatlara -cı, ci, cu, cü gibi ekler ulanınca meslekleriyle tanımlanırlar. Özellikle mal ve nesne ticaretinde kullanıldığında bir meslek tanımlaması yapılmış olur. Mesleklerde kişiler mal alıp satma gibi özelliklerle tanımlanırlar. Mal ve nesnelere bu ekler eklenince onun ticareti yapılır veya bir mesleği tanımlar. Duvarcı, fırıncı, futbolcu vb. Kiminde de durum tanımlaması olur.
İslâm bir meslek değildir. İslâm düşüncesini bir bütün olarak tanımlayan bir kavramdır. Bir meslek olmadığı için -cı ekini aldığında o hâlin ve durumun içinde olan kimseler olarak algılanırlar. İslâm bir nesne, bir mal olmadığından alınıp satılması, onun üzerinde ticaret yapılması söz konusu olamaz.
Ben Müslümanım demek İslâm bütünlüğünü vermez. Çünkü, ben Müslümanım diyen ikiyüzlüler [yani riyakârlar], içki içenler, açıkça günah işleyenler, dünyeviler, kavmiyetçiler, hatta laikler de yer alırlar. Bu gruba girenler İslâmcıyım demezler. Bunlara siz Müslüman değilsiniz diyemiyoruz. Ama onlar İslâm’ı bir bütün olarak yaşamazlar ve hatta kaçınırlar. Bunlara somut örnekler verilebilinir. Türkçülük, Kürtçülük bu düşünceleri savunanların genel durumunu tanımlar. Bunu ticari bir amaç için kullanmazlar. Bir dünya görüşü olarak benimserler.
Ne yazık ki İslâmi bilinç içinde olanlar da bu kavramdan kaçınıyorlar. Açıkça İslamcı olmadıklarını ilân ediyorlar.
İslâm bir cihad dinidir. İslâm’ı tebliğ etmekle her Müslüman yükümlüdür. İslâm’ı yaşamakla da. Böyle olunca bu çaba içinde olanlar her halükârda İslâmcıdırlar. Kur’an’ın, sünnetin ve İslâm öğretisinin sağlıklı geleneksel özü içinde olmak İslamcılıktır.
Kudüs’ü, Mekke’yi, Medine’yi, Şam’ı, Bağdat’ı, İstanbul’u İslâm kültür ve medeniyeti içinde savunmak İslâmcılıktır. İslâm uygarlığını, kültür ve düşüncesini savunmak İslâmcılıktır. Mevlân’yı, Yunus Emre’yi, Gazzali’yi, İbn Rüşd’ü, Muhyiddin ibn Arabi’yi savunmak İslamcılıktır.
Sosyoloji biliminde de bir sosyal olgu olarak İslâmî mücadele içinde olanlar “İslâmcı” olarak tanımlanır ve kategorize edilirler.
Müslümanların sekülerleştirilmesinin “Ben İslâmcı değilim…” bir tuzağıdır. Böyle olunca İslâmî bir hayat ve mücadele içinde olanlar bu çabadan soyutlanmış oluyorlar.
Bu düşünce içinde olmayanlar bugün Şam’ın yakılmasına, talanına, Bağdat’ın yıkılmasına göz yumarlar. Onlar için batı düşüncesinin demokrasisi çok daha önemlidir. Çünkü o araçla iktidar olma, dünyevi saltanatı yaşama olanağına sahip oluyorlar.
Evet ben İslâmcıyım.
Gücüm yettiğince bu inanç ve düşünce için her türlü karalıklarla mücadele etmeye kendimi adamış bulunuyorum. Kara siyasaya, anamalcılığa, dünya metaına dirhem yüz vermiyorum. Kalemim, dilim, sözcüklerim, eylemlerim İslâm içindir. Şiirlerim, öykülerim, romanlarım, hitabetlerim, davranışlarım İslam özüne uygundur. İslâm öz taşıyan her eylemden Allah bizleri sakındırsın.
Gönlüm bütün insanlığın Müslüman olmasından yanadır. Kötülüklerden arınması içindir.
Evet, ben İslâmcıyım, bunu haykırmaktan da asla sakınmam. Yoksa ben ne işe yararım ki…
Ali Haydar Haksal / Milli Gazete / 24 Temmuz 2012 Salı