ey gonca gül
günün şeb-i arus
aşkın içten duyuştu
hanende küllendi kesret
közde devşirildi gül, delindi zulmet
‘gel’ dedin geldiler
pervaneler düştü yoluna
dergâhta sonsuz heyecan
ey can!

başlar sır öğütler ki altın
muhiplerde ferace
masaldır bin bir gece
çekilen çile içilen bade
Medine’nin incisi gönlünde
ummana kavuşur katre
aşk çerağı yaktı ateş
sükûtu dağladı sema’
çıkıldı âlemden dışarı
aşk olsun
çalarken kudüm
dinlenir her şey
sen dönersin semazenler döner
kuşlar zikreder döner âlem
zümrütten dallarda
otağın gül sen gülsün
ey can!

arifler meftun
ney
muhabbet dergâhında
gönlün sûz-i dilara
sözlerin nigar
yanaklarında
güldür tebessüm
baki aşkın aşikâr

Hüseyin Yahya BİRİNCİ