Üç mevsim
03-28-2010, 17:14
Bilinçli anne baba olmanın yolu
Yetiştirilmesi en zor varlık insandır. Önemli olan maddi zenginlik değil, ruhsal anlamda huzurlu olunmasıdır. Bunu sağlayacak tek kurum da ailedir. İşte bu yüzden ailenin rolü önemlidir. Özgün Duruş`tan Mahmut Tatar`ın yazısı:
http://www.ozgundurus.com/image/haber/2009/11/03/Resim_1257242916.jpg
Başarı, belirli hedefler doğrultusunda mücadele edip, sonuca ulaşma olarak tanımlanabilir. Bu ulaşılan sonuç, sadece bireye ait olsa da üzerinde birçok faktör etkili olabilir. Buradaki konu öğrenci ise eğer, anne baba faktörü ciddi bir şekilde karşımıza çıkar. Başarıya ulaşmış birçok Türkiye 1.si “anne ve babamın başarıya ulaşmamda büyük emeği var” diye belirtmişlerdir.
Aslında şu bir gerçektir ki büyükler, yaşam tecrübelerinden yola çıkarak çocuklarını yönlendirirler. Bunu yapmak zorundadırlar çünkü o çocuklar anne babanın geleceğidir. Yarınları onlardan sorumludur. Bu durumda öğrencilerini doğru yönlendirmek için veliler bilinçli olmalıdır. Bu bilincin kazanılması konusunda da uzmanlardan veya çeşitli kaynaklardan yararlanılması gerekir. Yanlış atılan adımların geriye dönük hamle şansı bırakmadığını unutmamak gerekir.
Yetiştirilmesi en zor varlık insandır. Önemli olan çocuklarımıza iyi bir gelecek sağlamak için doğru yerde, doğru zamanda, doğru adımı atmaktır. Bu açıdan düşünüldüğünde bizim geleceğimiz olan çocuklarımızı doğru yönlendirmemiz gerekir.
Onların gerek fizyolojik, psikolojik, duygusal, iletişimsel, ihtiyaçlarını gerekse de aidiyet, aile bağlarını güçlendirme, düşüncelerine yön verme, olgunlaşma noktalarında bize ihtiyaçları olduğunu unutmamak ve bu doğrultuda hareket etmek gerekir. Önemli olanın maddi zenginlik değil, ruhsal anlamda huzurlu olunması gerektiğidir. Bunu sağlayacak tek kurum da ailedir. İşte bu yüzden ailenin rolü önemlidir. Sevgi ve disiplin faktörlerini daima göz önünde bulundurarak onları yönlendirmeli ve kişiliklerinin oluşmasına yardımcı olmalıyız.
ÇOCUĞUMUZU ETRAFLICA KUŞATABİLMELİYİZ
Çocuklarla düzeyli ve bilinçli bir iletişim kurabilmek için bazı noktalara dikkat edilmelidir. Öncelikle onu tanımamız gerekir. Yani çocuklarımızın gelişim evrelerinde zihinsel olarak ne gibi değişiklikler olduğunu yakından takip etmeli, bu konuyla ilgili kaynak kitaplar okumalıyız. Kişiliğin oturmaya başladığı bir dönemde onunla sürekli çatışır, ona sürekli hakaret eder, onu anlamamaya gayret gösterirsek yanlış yapmış oluruz. Bu yüzden önce çocuğumuzu tanımalı, onu etraflıca kuşatmalıyız.
İlişkilerimizde baskıcı olmamalı, onun da fikirlerine başvurmalıyız. Onu bir büyükmüş gibi karşımıza alıp konuşmalı ve fikirlerine saygı duymalıyız. “Bu böyle olmaz” cümlesi yerine “Bak oğlum, böyle olsa daha doğru olmaz mı?” diye ikna etmeye yönelik bir üslup kullanmalıyız.
Konuşması bitene kadar çocuğumuzu dinlemeli ve söyledikleri şeyler yanlış olsa bile dinlerken başımızı sallayarak, onu anladığımızı göstermeliyiz. Göz teması kurmaktan çekinmemeli, onu bütüncül bir şekilde kuşatmalıyız.
Çocuklarımızın özellikle sınavlara hazırlandığı zor günlerde yanında olmalı ve hep destek vermeliyiz. “Oğlum kızım, aferin sana, sen bu sınavın üstesinden gelirsin, yeter ki planını programını aksatma, sana güvenimiz tam” gibi motive edici sözler söylemeli ve umutsuzluğa kapıldığı her anda aynı şeyleri tekrarlamalıyız. Onlara ödül vermeli ve daha başarılı olursan daha iyilerini alırım, gibi sözler ara ara söylenmeli ve verdiğimiz vaatleri tutmalıyız.
ARKADAŞ, İNSANI HAYATA HAZIRLAR
Arkadaşlık ilişkileri bir öğrenciyi olumlu veya olumsuz yönde etkileyen faktörlerden biridir. Arkadaş, insanı hayata hazırlar. Bu çerçevede çocuğumuzun arkadaşlarını tanımamız büyük önem arz eder. Özellikle 13-14 yaşına kadar çocuk için arkadaş bazen aileden daha önemli olabilmektedir. O yüzden arkadaşlar kötülenmemeli, hatta ara ara eve çağrılıp, onlarla sohbet edilmelidir. Hem çocuğun yanında arkadaşlarını hem de arkadaşlarının yanında çocuğu küçük düşürücü sözler söylememeliyiz. Çünkü bu durum hem arkadaşların ve hem de çocuğun gizli saklı işler yapmasına neden olabilir. Eğer çocuğun arkadaşları kötü ise bunu uygun dille ifade etmeli, kırıcı olmamalıyız.
Çocuklara küçük yaşta sorumluluk vermek, onları şimdiden hayata hazırlar. Gerek ev işlerinde gerek dışarıda, onlara sorumluluk kazandırmak için görevler vermeli ve verdiğimiz görevin kontrolünü yapmalıyız. Eğer onlara hâkim olup, yönetmek istiyorsak görev vermeli ve takip etmeliyiz. Çünkü insan yönetmenin iki yolu vardır. Birincisi görev vermek, ikincisi takip etmek. Görev vermek kolay olanıdır. Fakat verilen görevin yerine getirilip getirilmediğini takip etmek zor olanıdır.
Bilinçli anne baba olma konusundaki bir diğer husus da onlara örnek olduğumuzu, unutmamaktır. Onun için bir model olduğumuzu ve onun “Ben annemi veya babamı örnek alacağım” diyebilmesini sağlayabilmeliyiz. Çocukların sözden çok, davranışlara baktığını unutmamalı ve ona göre hal ve hareketlerimize dikkat etmeliyiz.
Sonuç olarak anne baba olmak kolaydır. Fakat bizlerin mirası olarak değerlendirdiğimizde çocuklarımız için bilinçli anne baba olmak zordur. Ona gerektiğinde kızdığımızı, gerektiğinde sevdiğimizi doğru bir biçimde hissettirmeliyiz. Vaktinde atılması gereken adımları atmadığımızda ileriki zamanlarda daha büyük problemlerle karşı karşıya geleceğimizi unutmamalı ve zor işin, vaktinde yapılmayan kolay işlerin toplamı olduğunu aklımızdan çıkarmamalıyız.
Yetiştirilmesi en zor varlık insandır. Önemli olan maddi zenginlik değil, ruhsal anlamda huzurlu olunmasıdır. Bunu sağlayacak tek kurum da ailedir. İşte bu yüzden ailenin rolü önemlidir. Özgün Duruş`tan Mahmut Tatar`ın yazısı:
http://www.ozgundurus.com/image/haber/2009/11/03/Resim_1257242916.jpg
Başarı, belirli hedefler doğrultusunda mücadele edip, sonuca ulaşma olarak tanımlanabilir. Bu ulaşılan sonuç, sadece bireye ait olsa da üzerinde birçok faktör etkili olabilir. Buradaki konu öğrenci ise eğer, anne baba faktörü ciddi bir şekilde karşımıza çıkar. Başarıya ulaşmış birçok Türkiye 1.si “anne ve babamın başarıya ulaşmamda büyük emeği var” diye belirtmişlerdir.
Aslında şu bir gerçektir ki büyükler, yaşam tecrübelerinden yola çıkarak çocuklarını yönlendirirler. Bunu yapmak zorundadırlar çünkü o çocuklar anne babanın geleceğidir. Yarınları onlardan sorumludur. Bu durumda öğrencilerini doğru yönlendirmek için veliler bilinçli olmalıdır. Bu bilincin kazanılması konusunda da uzmanlardan veya çeşitli kaynaklardan yararlanılması gerekir. Yanlış atılan adımların geriye dönük hamle şansı bırakmadığını unutmamak gerekir.
Yetiştirilmesi en zor varlık insandır. Önemli olan çocuklarımıza iyi bir gelecek sağlamak için doğru yerde, doğru zamanda, doğru adımı atmaktır. Bu açıdan düşünüldüğünde bizim geleceğimiz olan çocuklarımızı doğru yönlendirmemiz gerekir.
Onların gerek fizyolojik, psikolojik, duygusal, iletişimsel, ihtiyaçlarını gerekse de aidiyet, aile bağlarını güçlendirme, düşüncelerine yön verme, olgunlaşma noktalarında bize ihtiyaçları olduğunu unutmamak ve bu doğrultuda hareket etmek gerekir. Önemli olanın maddi zenginlik değil, ruhsal anlamda huzurlu olunması gerektiğidir. Bunu sağlayacak tek kurum da ailedir. İşte bu yüzden ailenin rolü önemlidir. Sevgi ve disiplin faktörlerini daima göz önünde bulundurarak onları yönlendirmeli ve kişiliklerinin oluşmasına yardımcı olmalıyız.
ÇOCUĞUMUZU ETRAFLICA KUŞATABİLMELİYİZ
Çocuklarla düzeyli ve bilinçli bir iletişim kurabilmek için bazı noktalara dikkat edilmelidir. Öncelikle onu tanımamız gerekir. Yani çocuklarımızın gelişim evrelerinde zihinsel olarak ne gibi değişiklikler olduğunu yakından takip etmeli, bu konuyla ilgili kaynak kitaplar okumalıyız. Kişiliğin oturmaya başladığı bir dönemde onunla sürekli çatışır, ona sürekli hakaret eder, onu anlamamaya gayret gösterirsek yanlış yapmış oluruz. Bu yüzden önce çocuğumuzu tanımalı, onu etraflıca kuşatmalıyız.
İlişkilerimizde baskıcı olmamalı, onun da fikirlerine başvurmalıyız. Onu bir büyükmüş gibi karşımıza alıp konuşmalı ve fikirlerine saygı duymalıyız. “Bu böyle olmaz” cümlesi yerine “Bak oğlum, böyle olsa daha doğru olmaz mı?” diye ikna etmeye yönelik bir üslup kullanmalıyız.
Konuşması bitene kadar çocuğumuzu dinlemeli ve söyledikleri şeyler yanlış olsa bile dinlerken başımızı sallayarak, onu anladığımızı göstermeliyiz. Göz teması kurmaktan çekinmemeli, onu bütüncül bir şekilde kuşatmalıyız.
Çocuklarımızın özellikle sınavlara hazırlandığı zor günlerde yanında olmalı ve hep destek vermeliyiz. “Oğlum kızım, aferin sana, sen bu sınavın üstesinden gelirsin, yeter ki planını programını aksatma, sana güvenimiz tam” gibi motive edici sözler söylemeli ve umutsuzluğa kapıldığı her anda aynı şeyleri tekrarlamalıyız. Onlara ödül vermeli ve daha başarılı olursan daha iyilerini alırım, gibi sözler ara ara söylenmeli ve verdiğimiz vaatleri tutmalıyız.
ARKADAŞ, İNSANI HAYATA HAZIRLAR
Arkadaşlık ilişkileri bir öğrenciyi olumlu veya olumsuz yönde etkileyen faktörlerden biridir. Arkadaş, insanı hayata hazırlar. Bu çerçevede çocuğumuzun arkadaşlarını tanımamız büyük önem arz eder. Özellikle 13-14 yaşına kadar çocuk için arkadaş bazen aileden daha önemli olabilmektedir. O yüzden arkadaşlar kötülenmemeli, hatta ara ara eve çağrılıp, onlarla sohbet edilmelidir. Hem çocuğun yanında arkadaşlarını hem de arkadaşlarının yanında çocuğu küçük düşürücü sözler söylememeliyiz. Çünkü bu durum hem arkadaşların ve hem de çocuğun gizli saklı işler yapmasına neden olabilir. Eğer çocuğun arkadaşları kötü ise bunu uygun dille ifade etmeli, kırıcı olmamalıyız.
Çocuklara küçük yaşta sorumluluk vermek, onları şimdiden hayata hazırlar. Gerek ev işlerinde gerek dışarıda, onlara sorumluluk kazandırmak için görevler vermeli ve verdiğimiz görevin kontrolünü yapmalıyız. Eğer onlara hâkim olup, yönetmek istiyorsak görev vermeli ve takip etmeliyiz. Çünkü insan yönetmenin iki yolu vardır. Birincisi görev vermek, ikincisi takip etmek. Görev vermek kolay olanıdır. Fakat verilen görevin yerine getirilip getirilmediğini takip etmek zor olanıdır.
Bilinçli anne baba olma konusundaki bir diğer husus da onlara örnek olduğumuzu, unutmamaktır. Onun için bir model olduğumuzu ve onun “Ben annemi veya babamı örnek alacağım” diyebilmesini sağlayabilmeliyiz. Çocukların sözden çok, davranışlara baktığını unutmamalı ve ona göre hal ve hareketlerimize dikkat etmeliyiz.
Sonuç olarak anne baba olmak kolaydır. Fakat bizlerin mirası olarak değerlendirdiğimizde çocuklarımız için bilinçli anne baba olmak zordur. Ona gerektiğinde kızdığımızı, gerektiğinde sevdiğimizi doğru bir biçimde hissettirmeliyiz. Vaktinde atılması gereken adımları atmadığımızda ileriki zamanlarda daha büyük problemlerle karşı karşıya geleceğimizi unutmamalı ve zor işin, vaktinde yapılmayan kolay işlerin toplamı olduğunu aklımızdan çıkarmamalıyız.