ak_mavish
10-12-2007, 01:02
Beklenen çoktan sılada,
Gurbette dökülür gözyaşı… diyordu şair.
Şehitlerimizi uğurladık. Mertebelerin en yücesine. Ama geride kalanların yüreğinden acı hiç çıkmayacak.
Bir kez daha kahrettik. Kör olası teröre, ondan beslenenlere, medet umanlara, hainlere, plan yapanlara, gencecik fidanları bizden alanlara lanet ettik.
Bir millet mübarek Kadir gecesinde ellerini semaya kaldırıp dua etti:
“Ülkemizin birliğine kastedenlerin planlarını başlarına geçir, kan kustur, canlarını al, ölebilmenin de bir nimet olduğunu onlara yaşat Yarabbi.”
Bu acı milletin yüreğini yakıyor. Millet tek vücut olup teröre baş kaldırıyor.
Nedense bazıları her ortama anında uyum gösterebilme kabiliyetlerini böyle günde de çok iyi sergiliyor.
İş vatana şehit vermeye gelince millet hatırlanıyor. Bu ülkede egemenlik milletin eline geçmesin diye çırpınanlar birdenbire “millet”ten bahsetmeye başlıyor.
Milleti yok sayanlar iş şehit cenazelerine gelince milletin ta kendisi kesiliyor.
Yağlı boya gazetenin birinci sayfasını şehit resimleriyle süsleyince milletin kendisi oluveriyorlar. Oysa milletten ne kadar uzak olduklarını millet olmanın kendilerine göre biçtikleri ölçüsü veriyor.
Ertuğrul Özkök yazıyor:
Dün yazı işleri odasına biraz geç indim. Fikret Ercan, önündeki káğıda bir şeyler çiziyordu.
Gazetenin birinci sayfası yapılmıştı bile.
"Çocukların fotoğraflarını koyalım" dedi.
Kimse itiraz etmedi. Yazı işleri salonunda; şehitler için sessiz ama kararlı bir tören başlamıştı bile.
Herkes oradaydı. Düşünce farkı, görüş ayrılığı...
Birinci sayfadaki küçücük bir haber için bazen dakikalarca tartışan yazı işleri, üniter bir duygu haline gelmişti.
Hiç ses çıkarmadan baktım. İçimden şu cümle döküldü:
"Bir millet gazetesini yapıyor..."
……
Bu satırlar üzerine akla gelen birkaç soru:
Ertuğrul Özkök’ün yönetimindeki gazetede milleti görebilmek için 13 şehit mi vermek gerekiyor ?
Bu gazetenin yayın toplantısındakiler şehitlerimizin fotoğraflarını birinci sayfaya koymaya itiraz etmiyorsa ve bunun adı “bir millet gazetesini yapıyor” oluyorsa diğer günler gazeteyi kimler yapıyor ?
Fikret Ercan ki sokaktan geçen biri değil gazetenin Özkök’ten sonraki ikinci ismidir; sayfa yapınca “millet yaptı” oluyorsa Ertuğrul Özkök yapınca kim yapıyor ?
Farklı görüşlerin tartışıldığına, yerine göre bir fotoğraf üzerinde fikir ayrılığı çıktığına işaret ediyor Sayın Özkök. Yoksa 13 tane şehidin fotoğraflarının birinci sayfadan verilmesine itiraz edebilecek bir görüş ayrılığı da mı var ki bu gazetede, itiraz olmaması hayret edilecek bir durummuş gibi gösteriliyor ?
Milleti; Malezya, İran, başörtüsü, laiklik, darbe diye korkuya salan bu gazete, bir gün milleti manşet yaptı diye ne de büyük bir iş yapmış olarak görüyor kendini.
Milletin bu gazetede sayfa yapmak için 13 şehit mi vermesi gerekiyor ?
Peki “millet gazetesini yapıyor” diye milletin sırasını savdıran zihniyet hemen şehitlerin altına hangi haberleri koydu dersiniz ?
“Aldatınca daha çekici oldum”
“Miss Globe foto galeri”
“İkinci Bedri çıktı”
“İç çamaşırlarıyla yakalandı”
“Spor dünyasının seksi yıldızları”
.
.
.
Böyle acı bir günde bir günlüğüne bile olsa bu haberleri koymadığınızda ancak millet gerçekten gazetesini yapmış olabilir.
Çünkü bu millet bir yanda şehidine ağlarken diğer yanda Müjde Ar’ın Bedrisi, öbürünün iç çamaşırı ya da miss globe foto galerisiyle ilgilenecek kadar maddeci, duyarsız, mezhebi geniş değil.
Millete kıyak çeken Ertuğrul Özkök anısında İzmirli bir şehidin son anlarını yazıyor ve “mahalle arkadaşları Kordon’da, Hatay’da, Üçkuyular’da kızlarla dolaşırken, burada Kaleşli kalleşlere karşı mücadele eden 20 yaşındaki çocuk, acaba o uzun gecelerde ne hissetmiştir ? diyor.
Özkök’ün gazetesinin görüntüsü tıpkı 13 kınalı kuzumuz şehid olurken, İzmirli şehidimizin mahalle arkadaşlarının yaptıklarına benziyor.
“Bir millet gazetesini yapıyor” diyenler en önemli ayrıntıyı atlıyor.
Bu şehitlerin hiçbiri sizin mahallenin çocuğu değil. Hepsi saf, temiz Anadolu yiğidi.
2007-10-09 17:57:20
Gurbette dökülür gözyaşı… diyordu şair.
Şehitlerimizi uğurladık. Mertebelerin en yücesine. Ama geride kalanların yüreğinden acı hiç çıkmayacak.
Bir kez daha kahrettik. Kör olası teröre, ondan beslenenlere, medet umanlara, hainlere, plan yapanlara, gencecik fidanları bizden alanlara lanet ettik.
Bir millet mübarek Kadir gecesinde ellerini semaya kaldırıp dua etti:
“Ülkemizin birliğine kastedenlerin planlarını başlarına geçir, kan kustur, canlarını al, ölebilmenin de bir nimet olduğunu onlara yaşat Yarabbi.”
Bu acı milletin yüreğini yakıyor. Millet tek vücut olup teröre baş kaldırıyor.
Nedense bazıları her ortama anında uyum gösterebilme kabiliyetlerini böyle günde de çok iyi sergiliyor.
İş vatana şehit vermeye gelince millet hatırlanıyor. Bu ülkede egemenlik milletin eline geçmesin diye çırpınanlar birdenbire “millet”ten bahsetmeye başlıyor.
Milleti yok sayanlar iş şehit cenazelerine gelince milletin ta kendisi kesiliyor.
Yağlı boya gazetenin birinci sayfasını şehit resimleriyle süsleyince milletin kendisi oluveriyorlar. Oysa milletten ne kadar uzak olduklarını millet olmanın kendilerine göre biçtikleri ölçüsü veriyor.
Ertuğrul Özkök yazıyor:
Dün yazı işleri odasına biraz geç indim. Fikret Ercan, önündeki káğıda bir şeyler çiziyordu.
Gazetenin birinci sayfası yapılmıştı bile.
"Çocukların fotoğraflarını koyalım" dedi.
Kimse itiraz etmedi. Yazı işleri salonunda; şehitler için sessiz ama kararlı bir tören başlamıştı bile.
Herkes oradaydı. Düşünce farkı, görüş ayrılığı...
Birinci sayfadaki küçücük bir haber için bazen dakikalarca tartışan yazı işleri, üniter bir duygu haline gelmişti.
Hiç ses çıkarmadan baktım. İçimden şu cümle döküldü:
"Bir millet gazetesini yapıyor..."
……
Bu satırlar üzerine akla gelen birkaç soru:
Ertuğrul Özkök’ün yönetimindeki gazetede milleti görebilmek için 13 şehit mi vermek gerekiyor ?
Bu gazetenin yayın toplantısındakiler şehitlerimizin fotoğraflarını birinci sayfaya koymaya itiraz etmiyorsa ve bunun adı “bir millet gazetesini yapıyor” oluyorsa diğer günler gazeteyi kimler yapıyor ?
Fikret Ercan ki sokaktan geçen biri değil gazetenin Özkök’ten sonraki ikinci ismidir; sayfa yapınca “millet yaptı” oluyorsa Ertuğrul Özkök yapınca kim yapıyor ?
Farklı görüşlerin tartışıldığına, yerine göre bir fotoğraf üzerinde fikir ayrılığı çıktığına işaret ediyor Sayın Özkök. Yoksa 13 tane şehidin fotoğraflarının birinci sayfadan verilmesine itiraz edebilecek bir görüş ayrılığı da mı var ki bu gazetede, itiraz olmaması hayret edilecek bir durummuş gibi gösteriliyor ?
Milleti; Malezya, İran, başörtüsü, laiklik, darbe diye korkuya salan bu gazete, bir gün milleti manşet yaptı diye ne de büyük bir iş yapmış olarak görüyor kendini.
Milletin bu gazetede sayfa yapmak için 13 şehit mi vermesi gerekiyor ?
Peki “millet gazetesini yapıyor” diye milletin sırasını savdıran zihniyet hemen şehitlerin altına hangi haberleri koydu dersiniz ?
“Aldatınca daha çekici oldum”
“Miss Globe foto galeri”
“İkinci Bedri çıktı”
“İç çamaşırlarıyla yakalandı”
“Spor dünyasının seksi yıldızları”
.
.
.
Böyle acı bir günde bir günlüğüne bile olsa bu haberleri koymadığınızda ancak millet gerçekten gazetesini yapmış olabilir.
Çünkü bu millet bir yanda şehidine ağlarken diğer yanda Müjde Ar’ın Bedrisi, öbürünün iç çamaşırı ya da miss globe foto galerisiyle ilgilenecek kadar maddeci, duyarsız, mezhebi geniş değil.
Millete kıyak çeken Ertuğrul Özkök anısında İzmirli bir şehidin son anlarını yazıyor ve “mahalle arkadaşları Kordon’da, Hatay’da, Üçkuyular’da kızlarla dolaşırken, burada Kaleşli kalleşlere karşı mücadele eden 20 yaşındaki çocuk, acaba o uzun gecelerde ne hissetmiştir ? diyor.
Özkök’ün gazetesinin görüntüsü tıpkı 13 kınalı kuzumuz şehid olurken, İzmirli şehidimizin mahalle arkadaşlarının yaptıklarına benziyor.
“Bir millet gazetesini yapıyor” diyenler en önemli ayrıntıyı atlıyor.
Bu şehitlerin hiçbiri sizin mahallenin çocuğu değil. Hepsi saf, temiz Anadolu yiğidi.
2007-10-09 17:57:20