.::ReyyaN::.
06-25-2010, 15:58
Cenâb-ı Hak buyuruyor:
“Onlar, kendilerine Rabblerinin âyetleri hatırlatıldığı zaman, onlara kör ve sağır kesilmezler. Onlar, “Ey Rabbimiz! Eşlerimizi ve çocuklarımızı bize göz aydınlığı kıl ve bizi Allah’a karşı gelmekten sakınanlara önder eyle” diyenlerdir.” (Furkân, 73,74)
Rasûlullah (sav) buyuruyor:
“Kimin bir çocuğu varsa onunla çocuklaşsın!”
Enes (ra) bir hâtırasını da şöyle anlatır:
“Birgün, Rasûlullah (sav)’in hizmetini gördükten sonra: “Peygamberimiz kaylûle uykusundadır.” diyerek çocukların yanına gittim. Ben onların oyununu seyrederken Rasûlullah (sav) geldi. Oyun oynayan çocuklara selâm verdi. Ardından beni çağırdı ve bir yere gönderdi. Ben de gittim. Hz. Peygamber (sav), ben dönünceye kadar bir gölgede oturdu. Annemin yanına dönmekte gecikmiştim. Yanına vardığımda annem:
“-Niye geciktin?” diye sordu. Ben:
“-Allâh Rasûlü beni bir iş için göndermişti.” dedim. Annem:
“-O iş neydi?” diye sordu. Bunun üzerine ben:
“-Rasûlullah’ın sırrıdır?” dedim. Annem:
“-Öyleyse Rasûlullah’ın sırrını muhâfaza et!” dedi.”
Bu hadîsi rivâyet eden Sâbit der ki:
“-Enes bana: -Eğer o sırrı birisine söyleyecek olsaydım sana söylerdim ey Sâbit!- dedi.”
Görüldüğü gibi Rasûlullah (sav) çocukları kendi akranıymış gibi muhâtap kabûl ederek onlara bir kısım sırlar vermiştir. O, hayâtının her safhasında çocuklara derin bir sevgi ve şefkat beslemiş, onları ciddiye alıp seviyelerine inmiş, âdeta çocuğun rûhuna girmiştir...
ALINTI
“Onlar, kendilerine Rabblerinin âyetleri hatırlatıldığı zaman, onlara kör ve sağır kesilmezler. Onlar, “Ey Rabbimiz! Eşlerimizi ve çocuklarımızı bize göz aydınlığı kıl ve bizi Allah’a karşı gelmekten sakınanlara önder eyle” diyenlerdir.” (Furkân, 73,74)
Rasûlullah (sav) buyuruyor:
“Kimin bir çocuğu varsa onunla çocuklaşsın!”
Enes (ra) bir hâtırasını da şöyle anlatır:
“Birgün, Rasûlullah (sav)’in hizmetini gördükten sonra: “Peygamberimiz kaylûle uykusundadır.” diyerek çocukların yanına gittim. Ben onların oyununu seyrederken Rasûlullah (sav) geldi. Oyun oynayan çocuklara selâm verdi. Ardından beni çağırdı ve bir yere gönderdi. Ben de gittim. Hz. Peygamber (sav), ben dönünceye kadar bir gölgede oturdu. Annemin yanına dönmekte gecikmiştim. Yanına vardığımda annem:
“-Niye geciktin?” diye sordu. Ben:
“-Allâh Rasûlü beni bir iş için göndermişti.” dedim. Annem:
“-O iş neydi?” diye sordu. Bunun üzerine ben:
“-Rasûlullah’ın sırrıdır?” dedim. Annem:
“-Öyleyse Rasûlullah’ın sırrını muhâfaza et!” dedi.”
Bu hadîsi rivâyet eden Sâbit der ki:
“-Enes bana: -Eğer o sırrı birisine söyleyecek olsaydım sana söylerdim ey Sâbit!- dedi.”
Görüldüğü gibi Rasûlullah (sav) çocukları kendi akranıymış gibi muhâtap kabûl ederek onlara bir kısım sırlar vermiştir. O, hayâtının her safhasında çocuklara derin bir sevgi ve şefkat beslemiş, onları ciddiye alıp seviyelerine inmiş, âdeta çocuğun rûhuna girmiştir...
ALINTI