Ey Nebi!

Bizi kime emanet edip gittin, öbür aleme,

Sensiz biz ne yapariz?

Bilmezmisin ki, biz sensizlikten korkariz..

Ey Nebi!

Yusufun kuyusundaki suya,

Geceye ve geceyi bürüyen gündüze,

Günese, aya ve yildizlara,

Örümcege ve güvercine,

Yüzlere serptigin bir avuc topraga,

Uhuda ve okcular tepesine,

Günde bes kere ulu yaradana acilan günahkar ellere,

Ve 1400 yil sonra

Sensizligin hasretiyle,

Gecenin bir siyahinda, seccadesinin üzerinde,

Sana aglayan bir cift göze

And olsun ki

Sensizlik hasretine dayanacak gücümüz kalmadi..

Ey Nebi!

Yalvarsak geceler boyu,

Aglasak,

Inlesek..

Tutup bütün yildizlari yollarina sersek

Ve elimizde dünyanin bütün gülleri ile

Dualarla, talal bedrularla..

Bir kez daha seni beklesek

Gelirmisin tekrar..

Gelirmisin Ey Nebi!

Zulümler ve karanliklar icinde bogulmus,

Dünyamiza yeniden bir günes gibi dogarmisin..

O sefkatli ellerinle,

Silip göz yaslarimizi

Gülmeyi coktan unutmus

Gece ve gündüz günahlari altinda ezilmis

Su bir gurup mücrimi

Su bir gurup kendini bilmezi

Su bir gurup cakir keyfi

Su bir gurup

Herseylerine ragmen

Ve ayiplarimizi yüzümüze vurmadan

Tekrar bagrina basip

Bize sultanlik bağışlar misin...


alıntıdır...