ceyhanli
12-17-2007, 14:33
Fazıl Say’a kim ne dedi?
Piyanist Fazıl Say, Amerika’da ikamet ettiği günlerde bu devlet, Afganistan’ı işgal edip de dramlar yaşanınca şunları söylemişti. “Amerika, yanlışlıkla 3-5 kız çocuğunu öldürdü belki. Ama milyonlarca kız çocuğunu diriltti.” Tabiî ölenler ne 3-5 idi ne de sadece kız çocukları. Buna rağmen bizim yabancı hayranlığıyla malul aydınlarımız, öldürenin yanında yer alıyorlardı. Üstelik diriltmenin insana mahsus olmadığını idrak edemeden. Dirildiği zannedilen Afganistan’ın perişanlığı işte ortada.
Aynı Fazıl Say, yine Amerika’da olduğu günlerde bu defa Türkiye sevgisi, vatanseverlik üzerine gayet güzel bir mülakat vermişti. Daha sonra da mülakat vermeye devam ederek başbakan Tayyip Erdoğan ve eşi hakkında övücü sözler söyledi.
Fakat aynı Fazıl Say, bu yakınlardaki bir konuşmasında ülkeyi terk edebileceğini haber vererek bir kere daha şaşırttı. Sebep ise Erkan Mumcu’nun kültür bakanlığı sırasında bir çalışmasının bakanlıktan geçmemiş olması. Halbuki o kültür bakanlığı seneler öncesinde kaldı. Mevzubahis siyasetçi AK Parti’den koparak Anavatan Partisi genel başkanı oldu. Eski lideriyle araları açıldı vs.
Bunlar olmuşken Fazıl Say, sanki uykudan yeni uyanmış gibi böylesine tuhaf bir demeç vermekte. Üstelik de yabancı medyaya açıklamada bulunuyor:
“-Bizim Türkiye rüyalarımız biraz öldü. Tüm bakan eşleri türban takıyor. İslamcılar zaten kazandı. Biz yüzde 30 onlar yüzde 70. Başka yere taşınmayı düşünüyorum.” Şunlar da onun lafları “Eğer günün birinde karanlık güçler, cumhuriyetimize ve ulusal değerlerimize hayat hakkı tanımazsa onlara teslim olacak değiliz.”
Her cümle yanlış, her denilen sakat, her tez zavallı. Bunu bir başkası dese önemli değildi. Ama Fazıl Say önem atfedilen bir isim. Aydınımızın vicdanına, fikir disiplinine, düzgünlüğüne bakınız. Sen kalk Afganistan işgalinde ölenleri tavuk ölümü gibi telakki et. Önce bu iktidarın başındaki insanla eşini son derecede mültefit sözlerle öv daha sonra da seneler evvelki bir bakanlık tasarrufundan dolayı kan dâvâsı güt. Hem o bakan mevcut kadroyla alakasını kesmiş olduğu halde.
İşte bir kısım aydınımız bu.
Derinliksiz insanlar.
Belli ki Alman gazetecinin “sen aslansın” kabilinden sözleriyle kendinden geçmiş. Ne var ki “sekr” halinde denilen bu sözler dışarıda aleyhimize malzeme olarak kullanılmakta. Lafa bakınız “onlar-biz”, “teslim olmayacağız”, “İslamcılar”.
Bunlar ne kadar mes’uliyetsiz cümleler. Sanki Cihan Piyanisti Fazıl Say Sultan. Teslim olmayacak kuvvanın müstakbel kumandanı.
Neyse ki Cemil İpekçi, layık olanı söylemiş:
“-Bunlar, Türkiye’yi Nişantaşı’ndan ibaret zanneden 40 bin kişi. İçinde benim ailemin de olduğu beyaz Türkler. 75 Milyonluk Türkiye’yi görmüyorlar. Dinozorların son çığlıkları bunlar”.
Ey Fazıl Say!..
Bu ülke seni büyüttü, isim sahibi oldun. Sen ülkeni böyle mi sayacaksın. Ülkeni, onun iktidarını Avrupa medyasına şikâyet ederek mi yücelteceksin. Ne demek onlar-biz? Teslim olmamak. İslamcı. Bunlar sorumluluk sahibi bir insanın edeceği sözler mi?
Türkiye, her fikirden Türk vatandaşının vatanı.
Hepimizin.
Hatta bölge insanlarının bile. Bugün aç kalan Ermeni de Afrikalı da buraya sığınıyor. Dünlerde ise kızıl ihtilal olunca beyaz Ruslar canlarını Türkiye’ye attı. Yahudiler, Hitler’den kaçıp Türkiye’ye geldiler. Jivkov zulmünden kurtulanlar soluğu Türkiye’de aldılar.
Müteveffa Hırant Dink’in oğlunun Belçika’ya yerleşme arzusunu anlayışla karşılamak mümkün. Ancak Fazıl Say ve benzeri Cemil İpekçi’nin tarifiyle beyaz Türk bazı aydınların Amerika’yı yurt tutma uğruna beleş kahramanlıklara tevessül etmeleri hiç makul karşılanamaz.
Bir karalama nice kayıplara yol açıyor.
Dünya çapında piyanistimiz demek kolay.
Zor olan şöhreti taşımak.
Türkiye, iktisadi kurtuluş savaşındayken türban münakaşasıyla dikkat dağıtmak bu vatana kıymaktır.
Entellektüel Boyut
Rahim Er
Piyanist Fazıl Say, Amerika’da ikamet ettiği günlerde bu devlet, Afganistan’ı işgal edip de dramlar yaşanınca şunları söylemişti. “Amerika, yanlışlıkla 3-5 kız çocuğunu öldürdü belki. Ama milyonlarca kız çocuğunu diriltti.” Tabiî ölenler ne 3-5 idi ne de sadece kız çocukları. Buna rağmen bizim yabancı hayranlığıyla malul aydınlarımız, öldürenin yanında yer alıyorlardı. Üstelik diriltmenin insana mahsus olmadığını idrak edemeden. Dirildiği zannedilen Afganistan’ın perişanlığı işte ortada.
Aynı Fazıl Say, yine Amerika’da olduğu günlerde bu defa Türkiye sevgisi, vatanseverlik üzerine gayet güzel bir mülakat vermişti. Daha sonra da mülakat vermeye devam ederek başbakan Tayyip Erdoğan ve eşi hakkında övücü sözler söyledi.
Fakat aynı Fazıl Say, bu yakınlardaki bir konuşmasında ülkeyi terk edebileceğini haber vererek bir kere daha şaşırttı. Sebep ise Erkan Mumcu’nun kültür bakanlığı sırasında bir çalışmasının bakanlıktan geçmemiş olması. Halbuki o kültür bakanlığı seneler öncesinde kaldı. Mevzubahis siyasetçi AK Parti’den koparak Anavatan Partisi genel başkanı oldu. Eski lideriyle araları açıldı vs.
Bunlar olmuşken Fazıl Say, sanki uykudan yeni uyanmış gibi böylesine tuhaf bir demeç vermekte. Üstelik de yabancı medyaya açıklamada bulunuyor:
“-Bizim Türkiye rüyalarımız biraz öldü. Tüm bakan eşleri türban takıyor. İslamcılar zaten kazandı. Biz yüzde 30 onlar yüzde 70. Başka yere taşınmayı düşünüyorum.” Şunlar da onun lafları “Eğer günün birinde karanlık güçler, cumhuriyetimize ve ulusal değerlerimize hayat hakkı tanımazsa onlara teslim olacak değiliz.”
Her cümle yanlış, her denilen sakat, her tez zavallı. Bunu bir başkası dese önemli değildi. Ama Fazıl Say önem atfedilen bir isim. Aydınımızın vicdanına, fikir disiplinine, düzgünlüğüne bakınız. Sen kalk Afganistan işgalinde ölenleri tavuk ölümü gibi telakki et. Önce bu iktidarın başındaki insanla eşini son derecede mültefit sözlerle öv daha sonra da seneler evvelki bir bakanlık tasarrufundan dolayı kan dâvâsı güt. Hem o bakan mevcut kadroyla alakasını kesmiş olduğu halde.
İşte bir kısım aydınımız bu.
Derinliksiz insanlar.
Belli ki Alman gazetecinin “sen aslansın” kabilinden sözleriyle kendinden geçmiş. Ne var ki “sekr” halinde denilen bu sözler dışarıda aleyhimize malzeme olarak kullanılmakta. Lafa bakınız “onlar-biz”, “teslim olmayacağız”, “İslamcılar”.
Bunlar ne kadar mes’uliyetsiz cümleler. Sanki Cihan Piyanisti Fazıl Say Sultan. Teslim olmayacak kuvvanın müstakbel kumandanı.
Neyse ki Cemil İpekçi, layık olanı söylemiş:
“-Bunlar, Türkiye’yi Nişantaşı’ndan ibaret zanneden 40 bin kişi. İçinde benim ailemin de olduğu beyaz Türkler. 75 Milyonluk Türkiye’yi görmüyorlar. Dinozorların son çığlıkları bunlar”.
Ey Fazıl Say!..
Bu ülke seni büyüttü, isim sahibi oldun. Sen ülkeni böyle mi sayacaksın. Ülkeni, onun iktidarını Avrupa medyasına şikâyet ederek mi yücelteceksin. Ne demek onlar-biz? Teslim olmamak. İslamcı. Bunlar sorumluluk sahibi bir insanın edeceği sözler mi?
Türkiye, her fikirden Türk vatandaşının vatanı.
Hepimizin.
Hatta bölge insanlarının bile. Bugün aç kalan Ermeni de Afrikalı da buraya sığınıyor. Dünlerde ise kızıl ihtilal olunca beyaz Ruslar canlarını Türkiye’ye attı. Yahudiler, Hitler’den kaçıp Türkiye’ye geldiler. Jivkov zulmünden kurtulanlar soluğu Türkiye’de aldılar.
Müteveffa Hırant Dink’in oğlunun Belçika’ya yerleşme arzusunu anlayışla karşılamak mümkün. Ancak Fazıl Say ve benzeri Cemil İpekçi’nin tarifiyle beyaz Türk bazı aydınların Amerika’yı yurt tutma uğruna beleş kahramanlıklara tevessül etmeleri hiç makul karşılanamaz.
Bir karalama nice kayıplara yol açıyor.
Dünya çapında piyanistimiz demek kolay.
Zor olan şöhreti taşımak.
Türkiye, iktisadi kurtuluş savaşındayken türban münakaşasıyla dikkat dağıtmak bu vatana kıymaktır.
Entellektüel Boyut
Rahim Er