DTP'nin eski eş başkanı Aysel Tuğluk diyor ki: "Türkiye partisi olmak için yola çıktık, bunu başaramadık. Bize oy verenleri bile iyi temsil edemedik." Bunun anlamı şu: DTP olarak ne Türklere ulaşabildik, ne Kürtleri sağlıklı temsil ettik.

Başbakan Erdoğan, Ak Parti olarak bir "temsiliyet hamlesi" başlatılması görevi vermiş. Bir süredir, içeride - dışarıda yaptığı konuşmalarda bu tema var: "Bölgeyi en çok ben temsil ediyorum. bölgeden ciddi anlamda oy alıyorum ve 75 milletvekilim var."

Ak Parti sözcüleri ayrıca, "Türkiye'nin her tarafında bulunabilen tek parti biziz" diyor. Bunun da anlamı şu: Türkiye'deki her etnik grubu en iyi biz temsil ediyoruz.

Başbakan'ın Doğu - Güneydoğu ile ilgili iddiası, "Kürtlerin temsili" noktasında önemli bir tartışmanın parçası. Tartışma şöyle formüle edilebilir:

Hangi Kürt gerçekten Kürttür? Aslında, DTP ya da PKK, "Kürtlük adına mücadele veriyor" iddiasıyla, kendilerini "Asıl Kürt" olarak tanımlama imtiyazına sahip görüyor. Buna karşılık Başbakan da, kendisi Kürt olmamakla birlikte, "En çok Kürt oyu bende" diyerek, "Kürtlerin gerçek temsilcisi olma" iddiasındadır. Acaba hangisi haklı? DTP'nin eski eş başkanı Ahmet Türk de "Kürtlerin ancak yüzde 25'inin oyunu alabildik" diyordu. Bu da, bir anlamda, Başbakan'ın yaklaşımını onaylama niteliği taşımıyor mu? Demek ki bir "temsiliyet eksikliği" söz konusu...

Muş - Diyarbakır gezim sırasında, Muşlu bir emekli imam, TV'de haberlerde konuşan DTP'li bayan milletvekillerine bakıp "Bunlar bizim Kürtler değil" demişti. Demek ki bölgede de, Kürtler, kendi aralarında "Bizim Kürt olan - olmayan" ayrımı yapıyor. Bir yazımda ben, "Acaba Kürtler diyelim PKK etkinliğinde bir Kürt yönetimini benimserler mi?" diye sormuştum.

Diyelim Enver Hoca'nın Arnavut olması, bütün Arnavutların onun yönetiminden memnun oldukları anlamına gelir mi?

Diyarbakır'da bir kısım akademisyen ile bu konuyu konuşurken ben "Korucuları ne yapmalı?" sorusunu ortaya attım. Bu soru AKP'ye oy veren Kürtleri, AKP'den milletvekili olan Kürtleri, Türkiye Cumhuriyeti devletinde görev almış bulunan Kürtleri, DTP ve PKK çizgisinden farklı siyasi yapılanışları ne yapmalı?

Korucularla ilgili soru şu bakımdan önemli:

Korucular Kürt. Ama "Kürtler adına Türk devletine karşı mücadele ettiği"ni söyleyen PKK'ya karşı mücadele veriyor. O zaman "Kürt korucular" ne oluyor? Bu soruların PKK tarafından verilmiş cevabı bellidir. "Onlar satılmış"tır. Ama bunu söylemek bile "Bazı Kürtlerin satılabileceği" tezini kabul etmek, dolayısıyla "Kürt etnisitesinin kutsanması" tezinden vazgeçmek anlamına gelmiyor mu? Ya da şöyle bir soruyu haklı kılmıyor mu? "Koruculuk" statüsü, bazı Kürtleri "satılmış" hale getirebiliyorsa, PKK veya DTP adına yürütülen hareketin "satılmışlığı" ndan nasıl emin olunabilir?

-Satılmış!

-Asimile olmuş!

-Yozlaşmış!

Bunlar devrimci hareketlerin bilinen dışlama jargonları.

PKK, sadece korucuları vs'yi değil, kendi bünyesinde yer alıp da farklılaşanları, kopanları bile "düşman" olarak görüyor ve yok ediyor. Çünkü mutlak doğru PKK ve onun da mutlak doğrusu liderliğin iradesi...

"Stalinist yapı", diye boşuna denmiyor PKK'ya...

Aslında ortada "Kürtlüğün temsili" noktasında çok önemli bir mesele var.

Şayet DTP, "Tüm Türkiye'nin partisi olmak" gibi bir konu üzerinde kafa yormuşsa, o zaman, diyelim bir Türk'ün yönettiği partinin, Kürtleri de temsil edebileceğini kabul ediyor demektir. Zaten Türkiye'nin anayasal çerçevesi de budur. Tayyip Erdoğan'ın başkanlığındaki siyasi oluşum da tam bunu iddia ediyor.

Bu görüntü içinde sanırım en çok "temsiliyet" problemi yaşayan çizgi PKK - DTP çizgisidir. Eski Ankara, o çizginin işini kolaylaştırıyor olabilirdi. Ak Parti Ankara'ya farklı bir imaj getirdi sırf "Kürt etnisite"si eksenli bir hareketi boşluğa düşürdü. O yüzden DTP'nin son zamanlardaki uç söylemleri sadece bir telaşın uzantısı olarak görünüyor.

Bugün