Siz hiç annenizi öldürmeyi düşündünüz mü?

Biliyorum garip bir soru oldu.

Soruyu okuyan birçok insan gibi siz de, “deli miyim ya?” diye düşündünüz.

“İnsan annesini öldürmeyi düşünebilir mi? Bu ne saçma bir soru” dediğinizi duyar gibi oldum.

Geçen yıl bir dostumla birlikte, “Çocuklarda ve okullarda şiddet” konulu bir kitap çalışması yapmaya niyetlenmiştik. Her ikimizin de yoğunluğu sebebiyle bir araya getirdiğimiz notlar yarım kaldı. O zamanlar derlediğim notları zaman zaman köşe yazısı olarak yayınlıyorum. Bu aralar “şiddet” konulu bir yazı yazmaya hiç niyetim yoktu aslında.

Aynı gün, haber7.com sitesinde, iki kez üst üste “anne cinayeti” haberlerini görünce bu yazıyı yazma gereği duydum.

İlk haber Konya’dandı;

Konya'da bir kadın, kızı tarafından boğazı ve kolları kesilerek öldürüldü. Görgü tanıkları kadının kafasının gövdesinden ayrılmış halde bir kutu içinde bulunduğunu bildirdi.

Polislerle birlikte eve giren apartmanın kapıcısı Ömer Boztepe, gördüklerini şöyle anlattı:

''Annenin cesedi karyola ile dolabın arasında duruyordu ve başı yoktu. Sebahat hanımın başını bir kenarda duran kutunun içinde buldular. Ayrıca kadının elleri ve bilekleri de bıçakla kesilerek vücudundan ayrılmıştı. Annesini öldüren kız odada gülüyordu, dengesini yitirmiş gibiydi.”

Hepimiz zaman zaman anne veya babamızla problemler yaşarız. Tartışmalarımız olur. Ancak bir insan annesini boğazını keserek öldürür mü? Anne veya babanızla yaptığınız tartışmalar sırasında onları öldürmeyi hiç düşündünüz mü?

Bu haber için “Cehalet işte!” diye düşünüp ciddiye almayabilirsiniz. “Eğitim şart” veya “Haydi kızlar okula!” gibi slogan veya kampanyaların ne kadar gerekli olduğunu da düşünebilirsiniz.

Bence mesele bu kadar basit değil.

Bu haberle aynı gün içerisinde yayınlanan diğer haberin kahramanları “eğitimsiz” insanlar değil ki!

İkinci haberde, Hukuk fakültesinde öğrenci olan bir genç kız, Profesör olan annesini, boğazını keserek öldürüyor.

Ankara Beykent'teki evlerinde tartıştığı annesi, Ankara Üniversitesi Tıp Fakültesi öğretim üyesi ve fakültenin eski dekan yardımcısı Prof. Dr. Ayşe Olcay Tiryaki Aydıntuğ'u, bıçaklayarak öldüren Hukuk Fakültesi öğrencisi (kızı) Başak Aydıntuğ olduğu anlaşıldı.

Bu yazıyı hazırlarken bir haber taraması yaptım. Karşılaştığım haberler insanın içini karartacak kadar kötü. Annesini dövenler, babasını bıçaklayanlar, annesini boğanlar, babasını evden kovanlar…

* * * * * *

Bu haberleri okuyunca annem geldi aklıma. Acaba annemle en son ne zaman ciddi kavga ettim (tartıştım) diye düşündüm. Ufak tefek tartışmaları saymasam, en son 14 yaşlarında annemden dayak yemiştim. Sebebini tam olarak hatırlamıyorum (hatırladığım sebebi de yazmak istemiyorum!) ama, annem beni döverken yerimden hiç kıpırdamamıştım. Sinirimden dişlerimi sıkıp sesimi yükselttiğimi hatırlıyorum sadece.

Annem yıllar sonra kız kardeşime bu olayı anlatırken “O sinirle bana vuracak ve benim ana kalbimi incitecek diye çok korktum” demiş. Bunu söylerken ana yüreğinin gözyaşına dönüştüğünü söylememe gerek yok.

Lise yıllarımda hep gurbette olduğum için annemle sürekli mektuplaşırdık. Annem bana, uzun uzun ve dualarla dolu, mektuplar yazardı. Bende anneme yazardım duygularımı. Mürekkep kalemde duyguya dönüşür, sayfalarca mektup halinde Almanya – Türkiye arasında gidip gelirdi.

Ben, “dua et ey nurlu ağız, dualardadır tesir” diye bitirirdim mektuplarımı. Bu mısraların kime ait olduğunu hala bilmiyorum. Bugün anneme mesaj yazacak olsam bazen mesajın sonuna aynı mısraları eklerim.

* * * * * *

Hadi diyelim ki siz annenizi öldürmeyi hiç düşünmediniz.

Şimdi de evladınızın yüzüne bakarak düşünün. Acaba sizin çocuğunuz elinde bıçakla üstünüze yürüse ne hissedersiniz?

“Ayaklarının altında cennetin varlığını” bize müjdeleyen bir Peygamberin müjdesinden bihaber yetişen nesiller yüzünden daha neler duymak zorunda kalacağız.

Anne katillerinin çoğalması hiç hayra alamet değil.

Allah sonumuzu hayreylesin.


Said ÇAMLICA

Eğitimci Yazar