NuR-eFSaN
09-01-2008, 13:31
Kan damladı gök kubbenin şakağından yazgıma..Bozuldu düşüm..Bir nefes lazım şimdi bana ölmek için..
Ey ardından koşarken ardıma kalan yar!
Hesap dürüldü aşkla, sicilime al düştü..
Söyle İstanbul’una, değmeyin artık bana...
Ölesi aşikar, sere serpeyim işte, alnımın karasını yalayan zerzefilerin
çıkmaz sokak kuytuluğunda.. sırtımda yalın bir aşk, kulluk namına..
Örtün mahrem sızılarımı örtün, utanıyorum arzdan..!
''VENNECMİ!''...... Zelilim el aman!
Didik ettiler taa içimi, en ürkek yanıma sözlerini dikerek! Ellerim vardı
yanımda bir tek, yüzüme kapanası ellerim.. ''AŞK!'' dediler... Sus’tular...
Meylettim diz üstü...
Berzahındayım... Gayrı ölümsüyorum içimi, gülümseyerek... cehennemden
sıçramış bu harlanış ki, ölüp ölüp dirilmeler vaktinin vakad’ıyım! Bağdaş
kurdum işte mizanın kıyısına, alacaklıyım verdiğim kadar.. ellerim.. düşün
yakasından yarin.. dilim sus, günah kadar!
Hadi..
Ör saçlarını nil kıyımına Züleyha,
Yum sözlerini aleme ki bilmesinler,
Leyl çökmüş kirpiğinde bir
''Yusuf lekesi'' var!
Doğruluyorum yar’e kıyamdan...
BİSMİLLAH..
bu aşk SANA AŞİKAR!
Vaktidir.. LA Azrail, nazar etme ömre!
Ve sen ey aşk! Kalem hakkı için söyle!
Kuyudan bozma yürek aralarında zamana uğramayası mısın sen!
Hep ölüme özentili ölümsüz bir yanılgı mı kalmaya ahdettin..?
Dünlerinden yitik orta asya’nın bağrına yamanan, kurutulmuş kan bezeli bir
yara mı kalacaktın, ümmete kanayışı...
Ömrün bir ''sus'' boyunda mıydı ki ölçüsü alındı..
kelepçeli özgürlükmüş yalnızlık, eyvallah, kursağıma dolandı...
Peki neden yüzün bende hala..
Sahi.. senin gitmelerin hep ardına mıydı..?
Ahh şehr-i yar!
Derinlikli besmeleler salıyorum, ciğerlerini gel gitleyen mavinin
arsızlığına..
Heyhat İstanbul!..
az durulsana...
Zelilim...
Arasatta yalan sayılmaz sandım..
Yetişemedi bir Arafat duası ardıma ki, başım önde tattım kızıl elmadan..
Heyyy! Beni hüzne yalnız ayartan İblis! Şimdi çiğne en pak amelimi
dişlerinin arasında!
İsrafil üflüyorken Sur’unu şah damarıma, gel ya Azrail, hükmü vurmadan akla!
Tırnağımdan başla içimi sökmeye ey Meryem, heybende ki hurmayla damağımı
ısla...
Yum beni yusuf’un gözlerinde, sandık lekesi vurmadan yazgıma...
Çenemi bağla yar!
Ki lanetlenmesin aşk! Salın beni kuyuma, kefenimin iliğini arkadan vurarak!
''gelmeyi istememişti hiç.. Böylesi gidişi istemediği kadar.....''
Şimdi hangi ölüm tekil çekilmeyi vaat ediyor bana, yırtınarak! Ki aşk değil
midir, iki kişilik cinayetlere tek tabut kaldırmayı maharet saymak! Değil
midir ki aklı çarık yapıp, yürek tokmaklarına dervişane vurulan mühürlerle
delilik dergahından cazet almak...
Firdevs-i a’la’sındayım aşkın .. son durak.........
önüme durma anne! heveslendim bir kere, ölesim var......... eteğine düşen
kor vurmadan ciğerine,
hadi dikil şehr-i yarin alın hizasına... iyi bak!... bir ben miyim
sanıyorsun intihar yolcusu yalınayak!
koşşş yedi tepe arası saraylarda, sen oku selamı türkü yakarak..
''O yar.. Nefis elinden şarap içmiş kaç vakit önce..
Dilini vurdu yavruma soyu yücelsin diye..
Kınalanmış gayrı, dönüş yok ki geriye...
İzzet-i dergah’ında kabul buyur Ya Rabbi...
Ey ardından koşarken ardıma kalan yar!
Hesap dürüldü aşkla, sicilime al düştü..
Söyle İstanbul’una, değmeyin artık bana...
Ölesi aşikar, sere serpeyim işte, alnımın karasını yalayan zerzefilerin
çıkmaz sokak kuytuluğunda.. sırtımda yalın bir aşk, kulluk namına..
Örtün mahrem sızılarımı örtün, utanıyorum arzdan..!
''VENNECMİ!''...... Zelilim el aman!
Didik ettiler taa içimi, en ürkek yanıma sözlerini dikerek! Ellerim vardı
yanımda bir tek, yüzüme kapanası ellerim.. ''AŞK!'' dediler... Sus’tular...
Meylettim diz üstü...
Berzahındayım... Gayrı ölümsüyorum içimi, gülümseyerek... cehennemden
sıçramış bu harlanış ki, ölüp ölüp dirilmeler vaktinin vakad’ıyım! Bağdaş
kurdum işte mizanın kıyısına, alacaklıyım verdiğim kadar.. ellerim.. düşün
yakasından yarin.. dilim sus, günah kadar!
Hadi..
Ör saçlarını nil kıyımına Züleyha,
Yum sözlerini aleme ki bilmesinler,
Leyl çökmüş kirpiğinde bir
''Yusuf lekesi'' var!
Doğruluyorum yar’e kıyamdan...
BİSMİLLAH..
bu aşk SANA AŞİKAR!
Vaktidir.. LA Azrail, nazar etme ömre!
Ve sen ey aşk! Kalem hakkı için söyle!
Kuyudan bozma yürek aralarında zamana uğramayası mısın sen!
Hep ölüme özentili ölümsüz bir yanılgı mı kalmaya ahdettin..?
Dünlerinden yitik orta asya’nın bağrına yamanan, kurutulmuş kan bezeli bir
yara mı kalacaktın, ümmete kanayışı...
Ömrün bir ''sus'' boyunda mıydı ki ölçüsü alındı..
kelepçeli özgürlükmüş yalnızlık, eyvallah, kursağıma dolandı...
Peki neden yüzün bende hala..
Sahi.. senin gitmelerin hep ardına mıydı..?
Ahh şehr-i yar!
Derinlikli besmeleler salıyorum, ciğerlerini gel gitleyen mavinin
arsızlığına..
Heyhat İstanbul!..
az durulsana...
Zelilim...
Arasatta yalan sayılmaz sandım..
Yetişemedi bir Arafat duası ardıma ki, başım önde tattım kızıl elmadan..
Heyyy! Beni hüzne yalnız ayartan İblis! Şimdi çiğne en pak amelimi
dişlerinin arasında!
İsrafil üflüyorken Sur’unu şah damarıma, gel ya Azrail, hükmü vurmadan akla!
Tırnağımdan başla içimi sökmeye ey Meryem, heybende ki hurmayla damağımı
ısla...
Yum beni yusuf’un gözlerinde, sandık lekesi vurmadan yazgıma...
Çenemi bağla yar!
Ki lanetlenmesin aşk! Salın beni kuyuma, kefenimin iliğini arkadan vurarak!
''gelmeyi istememişti hiç.. Böylesi gidişi istemediği kadar.....''
Şimdi hangi ölüm tekil çekilmeyi vaat ediyor bana, yırtınarak! Ki aşk değil
midir, iki kişilik cinayetlere tek tabut kaldırmayı maharet saymak! Değil
midir ki aklı çarık yapıp, yürek tokmaklarına dervişane vurulan mühürlerle
delilik dergahından cazet almak...
Firdevs-i a’la’sındayım aşkın .. son durak.........
önüme durma anne! heveslendim bir kere, ölesim var......... eteğine düşen
kor vurmadan ciğerine,
hadi dikil şehr-i yarin alın hizasına... iyi bak!... bir ben miyim
sanıyorsun intihar yolcusu yalınayak!
koşşş yedi tepe arası saraylarda, sen oku selamı türkü yakarak..
''O yar.. Nefis elinden şarap içmiş kaç vakit önce..
Dilini vurdu yavruma soyu yücelsin diye..
Kınalanmış gayrı, dönüş yok ki geriye...
İzzet-i dergah’ında kabul buyur Ya Rabbi...