ceyhanli
02-26-2008, 03:25
Marjinal rektörler
‘Marjinal rektörler’ yerine keşke “eli öpülecek rektörler” diyebilseydik. “Bir rektörümüz Nobel’e aday gösterildi” diye sevinç dolu bir yazı kaleme alabilseydik. Mümkün mü? Çünkü bazı rektörler ne yazık ki bir geleneğin de devamcısı. O kötü gelenekte akademisyenler, cübbeleriyle Beyazıt Meydanına gelip bir kitap dağını ateşe vermişlerdir. O kötü gelenekte içerde kan dökülürken Türk Polisi üniversiteye sokulmamıştır. O kötü gelenekte rektörü ziyarete gelen bir yabancı sefirin otomobili ateşe verilmiştir. O kötü gelenekte rektör sonradan idam edilen bir eylemciyi aylarca üniversitesinde saklamıştır. İlki İstanbul Üniversitesi önünde olmuştur. İsmail Hami Danişmend’in Osmanlı Tarihi Kronolisi yakılmıştır. Son ikisi ODTÜ’de cereyan etmiştir. Polis birçok yerde içeri alınmamıştır.
Türkiye bir barış ortamına girmiş durumda. 2003’ten bu yana istikrar var. Bu istikrarı kronikleşen iki hadise olumsuz yönde etkilemekteydi. Başörtülü kızların mağduriyeti ve bölücü terör. İkisinin de aynı günlerde bitirilmeye çalışılması esasında ülkemiz adına mutlu bir tesadüf sayılmalı.
Bir kısım talebenin inançtan değil de hobi olarak örtündüklerini var sayalım. Onların sayısı yüz binleri buluyorsa hiçbir devlet bu vatandaşlarını görmezden gelemez. Onun için bu iktidar ve sağduyulu muhalefet iş birliği yaparak Anayasada değişikliğe gitmek suretiyle bu meseleyi gündemden çıkartmak istedi.
Neticede cumhurbaşkanı da gerekli onayı verdi. Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, üstelik kararını gerekçeli yayınladı. Orada en dikkate değer cümle, konuya dair ‘Anayasa değişikliği yapan parlamento iradesinin genel seçmenin yüzde 80’ini temsil etmesi’dir. Hiçbir kişi, makam, yetki sahibi yüzde 80’lik bir vatandaş talebini yok sayamaz.
Fakat gelin görün ki bazı rektörler yok saymaya yeltenmekteler. Kıyafet serbestisine yol açan değişiklik Resmi Gazetede yayınlanınca YÖK Başkanlığı, bütün üniversitelere bir genelge göndererek ayrıca bir kanuni düzenlemeye gerek olmadığını, bu sebeple engel çıkartılmamasını istedi.
Buna rağmen...
YÖK’e...
TBMM’ye...
Cumhurbaşkanına rağmen ilim, irfan değil de kalıp derdindeki bazı rektörler isyan bayrağı açmaktalar. Düpedüz tefessüh etmiş “istemezük”çü Yeniçeri Ocağı havasındalar. “Üniversiteme türban sokmam!” diyor. Ama sen kimsin? Üniversite babandan mı miras kaldı? Öyle bile olsa burası dağ başı mı? Zorbalık yetmedi mi? Bu ne şımarıklık? Ne kurumsal hiyerarşiye, ne millet ve ne de devlet iradesine aldırış ediyorsun. Boşa çırpınmaktasınız. Milletin örtü diye bir derdi yok. Kimse kimsenin kıyafetiyle meşgul değil. Türkiye ne Mussolini İtalya’sı, ne Stalin Rusya’sı.
Şahsi ihtiraslarınız milletin huzurunu kaçıramaz.
Hiç mi gözünüz görmüyor?
Anlayışınız nerde?
Şu şehit cenazelerine bakın... Hemen hemen tamamı. Evet, hepsi, tamamı, şehit anaları, eşleri, kardeşleri örtülü. Hem öyle o uydurma lafta olduğu gibi “Anadolu usulü örtünme” değil, muntazam şekilde örtülüler. E, ölmeye gelince öl. İlme gelince dışarıda kal.
Buna ne iktidar, ne sağduyulu muhalefet ve ne de o şehitlerin mânevi mirasçısı TSK müsaade eder. Millet zaten müsaade etmiyor.
Ya emekli olup size göre tv’lerde bol bol ahkam kesin, felaket tellallığı yapın veya yoldan çekilin, aklınızı başınıza devşirip ilimle uğraşın. Türkiye’nin birlik, bütünlük ve huzuru için yapılan hava ve kara harekâtı gibi çok ciddi ve tarihî bir olayla meşgulüz.
Başımızdan gidin ve dikkatimiz dağıtmayın...
Bay tuzu kurular.
Küçük azınlık.
Yabancılaşmış sözde aydınlar.
Entellektüel Boyut
Rahim Er
26 Şubat 2008 Salı
Türkiye Gazetesi
‘Marjinal rektörler’ yerine keşke “eli öpülecek rektörler” diyebilseydik. “Bir rektörümüz Nobel’e aday gösterildi” diye sevinç dolu bir yazı kaleme alabilseydik. Mümkün mü? Çünkü bazı rektörler ne yazık ki bir geleneğin de devamcısı. O kötü gelenekte akademisyenler, cübbeleriyle Beyazıt Meydanına gelip bir kitap dağını ateşe vermişlerdir. O kötü gelenekte içerde kan dökülürken Türk Polisi üniversiteye sokulmamıştır. O kötü gelenekte rektörü ziyarete gelen bir yabancı sefirin otomobili ateşe verilmiştir. O kötü gelenekte rektör sonradan idam edilen bir eylemciyi aylarca üniversitesinde saklamıştır. İlki İstanbul Üniversitesi önünde olmuştur. İsmail Hami Danişmend’in Osmanlı Tarihi Kronolisi yakılmıştır. Son ikisi ODTÜ’de cereyan etmiştir. Polis birçok yerde içeri alınmamıştır.
Türkiye bir barış ortamına girmiş durumda. 2003’ten bu yana istikrar var. Bu istikrarı kronikleşen iki hadise olumsuz yönde etkilemekteydi. Başörtülü kızların mağduriyeti ve bölücü terör. İkisinin de aynı günlerde bitirilmeye çalışılması esasında ülkemiz adına mutlu bir tesadüf sayılmalı.
Bir kısım talebenin inançtan değil de hobi olarak örtündüklerini var sayalım. Onların sayısı yüz binleri buluyorsa hiçbir devlet bu vatandaşlarını görmezden gelemez. Onun için bu iktidar ve sağduyulu muhalefet iş birliği yaparak Anayasada değişikliğe gitmek suretiyle bu meseleyi gündemden çıkartmak istedi.
Neticede cumhurbaşkanı da gerekli onayı verdi. Cumhurbaşkanı Abdullah Gül, üstelik kararını gerekçeli yayınladı. Orada en dikkate değer cümle, konuya dair ‘Anayasa değişikliği yapan parlamento iradesinin genel seçmenin yüzde 80’ini temsil etmesi’dir. Hiçbir kişi, makam, yetki sahibi yüzde 80’lik bir vatandaş talebini yok sayamaz.
Fakat gelin görün ki bazı rektörler yok saymaya yeltenmekteler. Kıyafet serbestisine yol açan değişiklik Resmi Gazetede yayınlanınca YÖK Başkanlığı, bütün üniversitelere bir genelge göndererek ayrıca bir kanuni düzenlemeye gerek olmadığını, bu sebeple engel çıkartılmamasını istedi.
Buna rağmen...
YÖK’e...
TBMM’ye...
Cumhurbaşkanına rağmen ilim, irfan değil de kalıp derdindeki bazı rektörler isyan bayrağı açmaktalar. Düpedüz tefessüh etmiş “istemezük”çü Yeniçeri Ocağı havasındalar. “Üniversiteme türban sokmam!” diyor. Ama sen kimsin? Üniversite babandan mı miras kaldı? Öyle bile olsa burası dağ başı mı? Zorbalık yetmedi mi? Bu ne şımarıklık? Ne kurumsal hiyerarşiye, ne millet ve ne de devlet iradesine aldırış ediyorsun. Boşa çırpınmaktasınız. Milletin örtü diye bir derdi yok. Kimse kimsenin kıyafetiyle meşgul değil. Türkiye ne Mussolini İtalya’sı, ne Stalin Rusya’sı.
Şahsi ihtiraslarınız milletin huzurunu kaçıramaz.
Hiç mi gözünüz görmüyor?
Anlayışınız nerde?
Şu şehit cenazelerine bakın... Hemen hemen tamamı. Evet, hepsi, tamamı, şehit anaları, eşleri, kardeşleri örtülü. Hem öyle o uydurma lafta olduğu gibi “Anadolu usulü örtünme” değil, muntazam şekilde örtülüler. E, ölmeye gelince öl. İlme gelince dışarıda kal.
Buna ne iktidar, ne sağduyulu muhalefet ve ne de o şehitlerin mânevi mirasçısı TSK müsaade eder. Millet zaten müsaade etmiyor.
Ya emekli olup size göre tv’lerde bol bol ahkam kesin, felaket tellallığı yapın veya yoldan çekilin, aklınızı başınıza devşirip ilimle uğraşın. Türkiye’nin birlik, bütünlük ve huzuru için yapılan hava ve kara harekâtı gibi çok ciddi ve tarihî bir olayla meşgulüz.
Başımızdan gidin ve dikkatimiz dağıtmayın...
Bay tuzu kurular.
Küçük azınlık.
Yabancılaşmış sözde aydınlar.
Entellektüel Boyut
Rahim Er
26 Şubat 2008 Salı
Türkiye Gazetesi