GÜNÜN YAZILARI

ANLAM AVCILARI

Sonunda olacağı buydu tabii... Önce spor medyasında görülmüştü bu hastalık. Tüm malzemesi 90 dakikalık görüntü olan kabız kalemşörlerin sair zamanlarda elle tutulacak bir şey üretemedikleri için, abuk sabuk yorumlar, asparagas haberlerle doldurdukları gazete sayfalarına 'spor sayfası', yorumculara da 'spor yorumcusu' dediler. Ardından magazin medyası seviyeyi iyice düşürdü. Buraya yazıp da yer işgal etmek niyetinde değilim, kendilerine 'yaşam analisti' diyen magazinci bile var, gerisini siz anlayın.
Medya tabutuna son çiviyi de siyasi yazarlar çaktılar nihayetinde...

İdeolojik hırs ve sonucunda getirdiği körlük ile 22 Temmuz'da şişen leşkerler, cumhurbaşkanı seçiminde de istediklerini elde edemeyince, gördükleri her manzaradan zihinlerinin oluşturduğu anlamlar üretmeye, bu anlamlardan yeni tablolar oluşturmaya başladılar. İşin acı tarafı, spor yazarlarının seviye sorununu anlamak mümkün, magazincilerin de... Ancak gömleğinin üst düğmesi ilikli, kravatı sıkı sıkıya kapalı, koyu renk elbiseli, asık suratlı kocaman adamların, işi sosyal şebekliğe vardıracak yorumlar üretmesi ve bunları sıkılmadan gazete sayfasından, TV ekranından Türk halkına boca etmesi cidden kaygı verici bir durumdur.

Son bir haftada yayınlanan haber bültenlerine, gazetelerin siyaset ve yorum sayfalarına bakarsak ne demek istediğimiz çok iyi anlaşılacak.

Efendim, 'Genelkurmay'ın ışıkları dün gece 20.15'te söndü, oysa daha önce 19.20'de karanlığa gömülürdü. Bununla askerler şu mesajı vermek istiyor' diyeni mi ararsınız, 'Aslında cumhurbaşkanlığı krizi bitmedi. Büyükanıt, Gül'ü kapıda karşıladı; ama uğurlarken arabası köşeden kaybolmadan sırtını dönüp içeri girdi. Demek ki...' diye devam eden akla ziyan cümleler mi?

Cephe selamı konusunda uzman olup geçmişten örneklemelerle yorum attıranları mı ararsınız, 'kokteylde bir üst düzey subay sağ ayağını sol ayağının üzerine attı, bu şu anlama gelmektedir' mealinde ayar adab-ı muaşereti veren uzman yorumcu mu?

Tekmili birden Türk medyasında ve işin acı kısmı değer veriliyor bu elemanlara. Diyelim ki sabah bir tören var, ertesi günü beklenmiyor yorumlarını almak için. Olay yerinden cep telefonuyla bağlanılıp ürettiği anlamları üzerimize saçılıyor.

Medya tarihimizde özellikle siyasi gazeteciliğin yaşadığı değişim demokrasi tarihiyle paraleldir. DP iktidarına kadar olan dönemde yazılan haberlerde, 'Muhterem başvekil Ankara'ya avdet etti' gibi ajans üslubu kullanılırken, özellikle Akis Dergisi'nin yayın hayatına başlamasıyla betimleme ve sıcak üslup hakim oldu. Örneğin, 'Başvekil Menderes, boynundaki yeşil kravatı parmağına dolayıp, endişeli olduğunu belli ediyordu' gibi cümleler kullanılmaya başlandı.

Ve ne yazık ki bozulma (bugünkü kadar olmasa da) o dönem başladı. Üslup gerçeği alt etti ve okurun gördüğü gerçek, yazarın zihninde oluşturduğu gerçeklerden başka şey olmadı. Açın bakın o dönemin Hürriyet ve Milliyet gazetelerini, durumu örnekleriyle görürsünüz. 'Öğrencileri kıyma makinesinde öldürdüler' türü habercilikle uzaktan yakından ilgisi olmayan asparagaslar ile iktidar karşıtlığını hayatının gayesi haline getirmiş kalemlerin demokrasi düşmanı makalelerini ibretle göreceksiniz.

Arşiviniz yoksa İlhan Selçuk Bey'e sorun, o anlatacaktır. Kendisi o dönemden edindiği yazarlık özelliklerini bugün de sürdürmektedir!

Görünen o ki medya, iktidarı içine sindiremedikçe biz bu tür anlam avcılarının günlük yumurtalarını görmeye devam edeceğiz.

Ne diyelim; Allah'ım sen acı bu saf millete!


03 Eylül 2007, Pazartesi