Ak_Kelebek
06-18-2008, 11:01
BUNDAN bir ay kadar önce, Avrupa’nın büyük ülkelerinden birinin önemli bir şahsiyetiyle konuşuyordum.
Konu, Anayasa Mahkemesi’nin AKP’yi kapatıp kapatmayacağına geldi.
Kapatılması durumunda, Avrupa Birliği’nin alacağı tavır ne olacaktı?
Türkiye ile müzakereleri durduracak mıydı?
Avrupalı temsilcinin yanında bir kadın danışmanı vardı.
Çok kesin bir ifade ile şunu söyledi:
"Bir ülke hariç hepsi, ilişkilerin durdurulmasından yana."
O gün durum böyleydi.
* * *
Bugün nasıldır bilmiyorum.
Ancak geçen hafta bir başka büyük Avrupa ülkesinin önemli bir şahsiyeti ile konuştum.
Konu yine aynı meseleye geldi.
O şahsiyet farklı bir şey söyledi.
"Türkiye ile müzakerelerin kesilmesi çılgınlık olur. Ayrıca amacımız demokrasiyi yerleştirmekse, böyle bir karar tam aksine antidemokratik güçlerin işine yarar."
Tekrar ediyorum, konuştuğum kişi, Avrupa Birliği’nin büyük ve etkili bir ülkesinin şahsiyetiydi.
Söylediği şeyler Avrupa Birliği’ni ne kadar bağlar, bugün gerçek durum nedir hakikaten bilmiyorum.
Tamamen şahsi fikri de olabilir, ülkesinin yaklaşımını temsil ediyor da olabilir.
Ancak bu sözlerde önemli bir gerçek payı var.
Geçen haftalarda başka gazetelerde de güvendiğim bazı diplomasi yazarları, benzer izlenimler aktardılar.
Bir başka nokta daha...
Konuştuğum kişi, AKP’nin geçmişteki uygulamalarını eskisine göre çok daha açık ifadelerle eleştiriyordu.
Türban konusundaki hoyratlık, yüzde 47’nin yorumlanma biçimi, cumhurbaşkanlığı seçimi ve özellikle iş hayatındaki kayırmacılık...
* * *
Şimdi gelelim asıl hayati soruya.
AKP’ye yakın bazı çevrelerde şöyle bir izlenim var.
Avrupa Birliği, başlangıçtaki tehditkár tavrından vazgeçerse, Anayasa Mahkemesi üzerindeki baskı azalır ve çok daha rahat bir şekilde kapatma kararı verir.
Bu düşünce hem Türkiye’ye hem Anayasa Mahkemesi’ne hakarettir.
Benim samimi kanaatim, Avrupa Birliği’nin müzakereleri durdurmakla tehdit etmesi tam aksi etki yapıyordu.
Bu tehdidin azalması, Anayasa Mahkemesi üzerindeki negatif baskıyı kaldıracak ve eminim daha sağlıklı bir karar alacaktır.
AKP’nin kapatılması davası, Türk siyasi hayatının en büyük krizlerinden biridir.
Eğer ortak bir aklımız, mantığımız varsa, bunu büyük bir fırsat haline dönüştürebiliriz.
Yeter ki son günlerde ortalığı kasıp kavuran ve ülkeyi siyasi enkaza çevirmeye ant içmiş bir avuç fanatiğin yaygarasına kulaklarımızı tıkayabilelim.
AKP eğer bir kitle partisi ise, gerçekten hálá merkezde olduğu iddiasını taşıyorsa, kendisini ülkenin bütün anayasal kurumlarıyla, ordusuyla, medyasıyla gırtlak gırtlağa savaşa sokmaya çalışan yaygaracı marjinallere itibar etmemeli. Yaygaradan medet ummak, AKP’nin işini kolaylaştırmaz, tam aksine zorlaştırır.
Onun işini zorlaştırdığı gibi, ülkenin işini de zorlaştırır.
* * *
Türkiye’nin çözümü, kavgada değil, makulde birleşmektir.
Ve Başbakan’ın etrafında, bir kısmı küstürülmüş, sindirilmiş de olsa, çok sayıda AKP’li var.
Onlara bir telefon, bir mesaj káfidir...
Ertuğrul ÖZKÖK
HÜRRİYET
Konu, Anayasa Mahkemesi’nin AKP’yi kapatıp kapatmayacağına geldi.
Kapatılması durumunda, Avrupa Birliği’nin alacağı tavır ne olacaktı?
Türkiye ile müzakereleri durduracak mıydı?
Avrupalı temsilcinin yanında bir kadın danışmanı vardı.
Çok kesin bir ifade ile şunu söyledi:
"Bir ülke hariç hepsi, ilişkilerin durdurulmasından yana."
O gün durum böyleydi.
* * *
Bugün nasıldır bilmiyorum.
Ancak geçen hafta bir başka büyük Avrupa ülkesinin önemli bir şahsiyeti ile konuştum.
Konu yine aynı meseleye geldi.
O şahsiyet farklı bir şey söyledi.
"Türkiye ile müzakerelerin kesilmesi çılgınlık olur. Ayrıca amacımız demokrasiyi yerleştirmekse, böyle bir karar tam aksine antidemokratik güçlerin işine yarar."
Tekrar ediyorum, konuştuğum kişi, Avrupa Birliği’nin büyük ve etkili bir ülkesinin şahsiyetiydi.
Söylediği şeyler Avrupa Birliği’ni ne kadar bağlar, bugün gerçek durum nedir hakikaten bilmiyorum.
Tamamen şahsi fikri de olabilir, ülkesinin yaklaşımını temsil ediyor da olabilir.
Ancak bu sözlerde önemli bir gerçek payı var.
Geçen haftalarda başka gazetelerde de güvendiğim bazı diplomasi yazarları, benzer izlenimler aktardılar.
Bir başka nokta daha...
Konuştuğum kişi, AKP’nin geçmişteki uygulamalarını eskisine göre çok daha açık ifadelerle eleştiriyordu.
Türban konusundaki hoyratlık, yüzde 47’nin yorumlanma biçimi, cumhurbaşkanlığı seçimi ve özellikle iş hayatındaki kayırmacılık...
* * *
Şimdi gelelim asıl hayati soruya.
AKP’ye yakın bazı çevrelerde şöyle bir izlenim var.
Avrupa Birliği, başlangıçtaki tehditkár tavrından vazgeçerse, Anayasa Mahkemesi üzerindeki baskı azalır ve çok daha rahat bir şekilde kapatma kararı verir.
Bu düşünce hem Türkiye’ye hem Anayasa Mahkemesi’ne hakarettir.
Benim samimi kanaatim, Avrupa Birliği’nin müzakereleri durdurmakla tehdit etmesi tam aksi etki yapıyordu.
Bu tehdidin azalması, Anayasa Mahkemesi üzerindeki negatif baskıyı kaldıracak ve eminim daha sağlıklı bir karar alacaktır.
AKP’nin kapatılması davası, Türk siyasi hayatının en büyük krizlerinden biridir.
Eğer ortak bir aklımız, mantığımız varsa, bunu büyük bir fırsat haline dönüştürebiliriz.
Yeter ki son günlerde ortalığı kasıp kavuran ve ülkeyi siyasi enkaza çevirmeye ant içmiş bir avuç fanatiğin yaygarasına kulaklarımızı tıkayabilelim.
AKP eğer bir kitle partisi ise, gerçekten hálá merkezde olduğu iddiasını taşıyorsa, kendisini ülkenin bütün anayasal kurumlarıyla, ordusuyla, medyasıyla gırtlak gırtlağa savaşa sokmaya çalışan yaygaracı marjinallere itibar etmemeli. Yaygaradan medet ummak, AKP’nin işini kolaylaştırmaz, tam aksine zorlaştırır.
Onun işini zorlaştırdığı gibi, ülkenin işini de zorlaştırır.
* * *
Türkiye’nin çözümü, kavgada değil, makulde birleşmektir.
Ve Başbakan’ın etrafında, bir kısmı küstürülmüş, sindirilmiş de olsa, çok sayıda AKP’li var.
Onlara bir telefon, bir mesaj káfidir...
Ertuğrul ÖZKÖK
HÜRRİYET