ak_mavish
12-03-2007, 17:52
Türk baba Kürt annenin çocuğuyum.
Kendimi ilk kez bu şekilde ifade etme gereği duyuyorum belki de. Son 1 yılda Türkiye’nin yaşadığı çalkantılı döneme gelinceye kadar aklıma getirmezdim, “Türk baba Kürt anne”den olduğumu. Ama şimdi gittikçe gerilen bir Türkiye atmosferinde artık aklımdan çıkmıyor bu yönüm. Eminim ki annemle babamın evlendikleri dönemde de kimse kimseye bir Türk’le ya da Kürt’le mi evlendiğini sormamıştı. Ama şimdi artık soruluyor. Sadece sorulmakla da kalmıyor artık insanlar daha temkinli davranıyor bu konularda.
1980’li yıllardaki çocukluğumun Türkiye’sinden 2007’lerdeki gençliğimin Türkiye’sine gelinceye kadar ne çok şey değişti. Kökeni 1984’te başlayan bir ayrımcılık bin yıllık bir kardeşliği nasıl oldu da 23 yılda bu aşamaya getirdi. Kız alıp verirken bile “Türk mü Kürt mü?” diye sormayanlar -en azından, Doğu-Güneydoğu Anadolu insanı- artık sormaya başladı.
Ayrılık tohumları fena atılmış içimize.
Biz bu kardeşlik bitmez derken meğer birileri içten içe sulamış, çapalamış ve yeşertmiş ayrılık tohumlarını.
Şimdi durduğum noktadan sana sesleniyorum ey Türk yanım! Bu bir oyun, daha önce de yaşadın ve gelmedin bu oyuna. Bu defa da gelme lütfen! “Sahibi, Kürt” diye dükkan yağmalamaya çalışanlara prim verme… Sen haramı bilirsin, malı yağmalanan insan da bilir. Ahirete inanıyorsun, o da inanır. Gittiğin camiin, alnını koyduğun secden bir. Yönünü döndüğün Kabe’n bir. Farklı şivelerle de okusanız iman ettiğiniz Kur’an bir.
Türk-Kürt diye farklılaştırmaya çalışıyorlar.
Vatan uğruna Çanakkale’de alnından vurulmuş yatan İstanbullu Memet’le, Diyarbakırlı Memet’in ne farkı vardı!
İşte son kez söylüyorum sana Kürt yanım; şimdi dost deyip içine giren ve “Sen ötekinden farklısın, senin de kendine ait ülken olmalı” diyen dost bildiklerin o yabancılar var ya, hani biz “terör” deyince sağına, soluna, hatta bulutlara bakıp “biz göremiyoruz” diyenler, bizimle dalga geçenler. Hah! işte onlar, Çanakkale’de karşına dikilen “Yedi Düvel”in dost görünümlü halleri.
Sakın kanma, inanma!
Ve son, en son sözüm sana Türk yanım; pusuya düşürülen askerlerin arasında kimler var dikkat ettin mi? Kırıkkale’li Vedat Kutlu’ca, Antalyalı Mustafa Uysal, Yozgatlı Lokman Eker, Adıyamanlı Abdurrahman Doğan…Hadi fark etmedin diyelim. Öyleyse şehit cenazelerini hatırla. Kınalı kuzusunun, Al Bayrağa sarılı tabutuna sarılıp ağlayan ve ağlarken de Kürtçe ağıtlar yakan anaları hatırla. Var mıydı, Türkçe ağıtlar yakan analardan farkı?
EKRAM ERDOĞMUŞ
Kendimi ilk kez bu şekilde ifade etme gereği duyuyorum belki de. Son 1 yılda Türkiye’nin yaşadığı çalkantılı döneme gelinceye kadar aklıma getirmezdim, “Türk baba Kürt anne”den olduğumu. Ama şimdi gittikçe gerilen bir Türkiye atmosferinde artık aklımdan çıkmıyor bu yönüm. Eminim ki annemle babamın evlendikleri dönemde de kimse kimseye bir Türk’le ya da Kürt’le mi evlendiğini sormamıştı. Ama şimdi artık soruluyor. Sadece sorulmakla da kalmıyor artık insanlar daha temkinli davranıyor bu konularda.
1980’li yıllardaki çocukluğumun Türkiye’sinden 2007’lerdeki gençliğimin Türkiye’sine gelinceye kadar ne çok şey değişti. Kökeni 1984’te başlayan bir ayrımcılık bin yıllık bir kardeşliği nasıl oldu da 23 yılda bu aşamaya getirdi. Kız alıp verirken bile “Türk mü Kürt mü?” diye sormayanlar -en azından, Doğu-Güneydoğu Anadolu insanı- artık sormaya başladı.
Ayrılık tohumları fena atılmış içimize.
Biz bu kardeşlik bitmez derken meğer birileri içten içe sulamış, çapalamış ve yeşertmiş ayrılık tohumlarını.
Şimdi durduğum noktadan sana sesleniyorum ey Türk yanım! Bu bir oyun, daha önce de yaşadın ve gelmedin bu oyuna. Bu defa da gelme lütfen! “Sahibi, Kürt” diye dükkan yağmalamaya çalışanlara prim verme… Sen haramı bilirsin, malı yağmalanan insan da bilir. Ahirete inanıyorsun, o da inanır. Gittiğin camiin, alnını koyduğun secden bir. Yönünü döndüğün Kabe’n bir. Farklı şivelerle de okusanız iman ettiğiniz Kur’an bir.
Türk-Kürt diye farklılaştırmaya çalışıyorlar.
Vatan uğruna Çanakkale’de alnından vurulmuş yatan İstanbullu Memet’le, Diyarbakırlı Memet’in ne farkı vardı!
İşte son kez söylüyorum sana Kürt yanım; şimdi dost deyip içine giren ve “Sen ötekinden farklısın, senin de kendine ait ülken olmalı” diyen dost bildiklerin o yabancılar var ya, hani biz “terör” deyince sağına, soluna, hatta bulutlara bakıp “biz göremiyoruz” diyenler, bizimle dalga geçenler. Hah! işte onlar, Çanakkale’de karşına dikilen “Yedi Düvel”in dost görünümlü halleri.
Sakın kanma, inanma!
Ve son, en son sözüm sana Türk yanım; pusuya düşürülen askerlerin arasında kimler var dikkat ettin mi? Kırıkkale’li Vedat Kutlu’ca, Antalyalı Mustafa Uysal, Yozgatlı Lokman Eker, Adıyamanlı Abdurrahman Doğan…Hadi fark etmedin diyelim. Öyleyse şehit cenazelerini hatırla. Kınalı kuzusunun, Al Bayrağa sarılı tabutuna sarılıp ağlayan ve ağlarken de Kürtçe ağıtlar yakan anaları hatırla. Var mıydı, Türkçe ağıtlar yakan analardan farkı?
EKRAM ERDOĞMUŞ