ceyhanli
12-13-2007, 20:44
Yakan fotoğraf
Entellektüel Boyut
Rahim Er
18 Eylül 2007 Salı
Sizce dünkü en mühim, en önemli haber hangisiydi? Başbakanın Amerika gezisi mi? Bütün manşetleri işgal eden yeni anayasa hazırlığı mı? Çarşaflı genç kızların bile “İslamcı Tarkan” gözüyle sahne önünde hayran hayran seyrettikleri, böylece belediyenin de ramazan günü emsalsiz bir hizmet yaptığını sandığı Sami Yusuf haberi mi?
Hayır, bunlar ve diğerleri değil,
Dünün ve belki de yılın en dikkate değer haberi ölmüş çocuğuna sarılmış kan ağlayan anne-oğul fotoğrafıdır. Bu fotoğraf ne yazık ki dünkü medyanın çok azında yer aldı. Çünkü onlar için uryan kadın pazarlamak ticaridir. Bu resim, “insanım” diyen herkesi vuracak takattedir. Her yer gibi Irak’a da ramazan ayı gelmiştir. Başındaki muntazam, sade ve samimi örtüden belli ki anne oruçludur. Bu anne 6 yaşındaki oğlu Ziya Tamer’i mektebe kaydetmiştir. Küçük Ziya ilk mektebe bu sene başlayacaktır. Anne-oğul bu mutlulukla eve dönmektedirler, Kim bilir anne-oğul bindikleri otomobilde okula, deftere, renkli silgilere dair neler konuşuyorlarken birden kurşunlarla tarandılar. Ziya için artık ne okul vardı, ne öğretmen ve ne de renkli kalemler, silgiler, arkadaşlar.
Ziya şimdi annesinin kolları arasında cansız bir cesetti...
Dünün de yılın da en dikkate değer haberi buydu.
Anne tesettürlüydü, fakat “İslamcılar” gibi giyinmemişti. İslamcılar, Feshanede “stres atarken”...Evlerde, otellerde türlü çeşitli iftar yemekleri hazırlanırken Ziya Tamer, kimden niçin geldiği belirsiz zalim kurşunlara hedef oluyordu. Ölen elbette sadece küçük Ziya değildi, onunla beraber insanlık da bir kere daha ölüyordu. Ramazan diye camiler istediği kadar, hoparlör gürültüleri içinde dolsun taşsın, iftar sofraları istediği kadar birbiriyle yarışsın, Azeri menşeli İngiliz şarkıcı Sami Yusuf, istediği kadar Tarkan rekabetine girsin, türbanlı, çarşaflı kızlar istediği kadar ona gönüllü amigoluk yapsın, sonuçta insanlık Irak’ta can çekişiyordu.
İnsanlık Irak’ta bir kere değil her gün bin kere can çekişmekte. En nihayet Amerikan ekonomisinin kıdemli yöneticisi Merkez Bankası başkanı Alan Greenspan bile dayanamadı, o bile gerçeği itiraf zorunda kaldı “biz Irak’a petrol için girdik”. Amerikan yöneticileri bu laftan tedirgin oldular ama o vicdanının sesini kitaplaştırmaktan geri durmadı. Tarihi doğru bu cümledir. seneler evvel “bu bir işgaldir, oraya demokrasi için değil, petrol için gittiler” diye yazdığımızda bunu reddedenler utansın. Artık Irak kan gölü, ne zaman, nereden nasıl ateş geleceği meçhul, kimin kimi niçin vurduğu meçhul. Ne demokrasi geldi, ne insanlık kaldı. Tam bir kaos, kargaşa ülkesi.
Neyse siz, dünya Müslümanları, keyfinize bakın.
İftarda az yediyseniz sahurda telafi edin.
Güya ifa edilen zekâtlarla mes’ut olun.
Oylarınızı garanti etmek için Sami Yusufları ve daha kimleri ve kimleri gözlerinden başka her tarafları örtülü kızlar için sahneye çıkartın.
O fotoğraf, tıpkı iki Çanakkale askeri gibi her tarafı süslemeli.
Unutmamak için.
Utanmak için.
Entellektüel Boyut
Rahim Er
18 Eylül 2007 Salı
Sizce dünkü en mühim, en önemli haber hangisiydi? Başbakanın Amerika gezisi mi? Bütün manşetleri işgal eden yeni anayasa hazırlığı mı? Çarşaflı genç kızların bile “İslamcı Tarkan” gözüyle sahne önünde hayran hayran seyrettikleri, böylece belediyenin de ramazan günü emsalsiz bir hizmet yaptığını sandığı Sami Yusuf haberi mi?
Hayır, bunlar ve diğerleri değil,
Dünün ve belki de yılın en dikkate değer haberi ölmüş çocuğuna sarılmış kan ağlayan anne-oğul fotoğrafıdır. Bu fotoğraf ne yazık ki dünkü medyanın çok azında yer aldı. Çünkü onlar için uryan kadın pazarlamak ticaridir. Bu resim, “insanım” diyen herkesi vuracak takattedir. Her yer gibi Irak’a da ramazan ayı gelmiştir. Başındaki muntazam, sade ve samimi örtüden belli ki anne oruçludur. Bu anne 6 yaşındaki oğlu Ziya Tamer’i mektebe kaydetmiştir. Küçük Ziya ilk mektebe bu sene başlayacaktır. Anne-oğul bu mutlulukla eve dönmektedirler, Kim bilir anne-oğul bindikleri otomobilde okula, deftere, renkli silgilere dair neler konuşuyorlarken birden kurşunlarla tarandılar. Ziya için artık ne okul vardı, ne öğretmen ve ne de renkli kalemler, silgiler, arkadaşlar.
Ziya şimdi annesinin kolları arasında cansız bir cesetti...
Dünün de yılın da en dikkate değer haberi buydu.
Anne tesettürlüydü, fakat “İslamcılar” gibi giyinmemişti. İslamcılar, Feshanede “stres atarken”...Evlerde, otellerde türlü çeşitli iftar yemekleri hazırlanırken Ziya Tamer, kimden niçin geldiği belirsiz zalim kurşunlara hedef oluyordu. Ölen elbette sadece küçük Ziya değildi, onunla beraber insanlık da bir kere daha ölüyordu. Ramazan diye camiler istediği kadar, hoparlör gürültüleri içinde dolsun taşsın, iftar sofraları istediği kadar birbiriyle yarışsın, Azeri menşeli İngiliz şarkıcı Sami Yusuf, istediği kadar Tarkan rekabetine girsin, türbanlı, çarşaflı kızlar istediği kadar ona gönüllü amigoluk yapsın, sonuçta insanlık Irak’ta can çekişiyordu.
İnsanlık Irak’ta bir kere değil her gün bin kere can çekişmekte. En nihayet Amerikan ekonomisinin kıdemli yöneticisi Merkez Bankası başkanı Alan Greenspan bile dayanamadı, o bile gerçeği itiraf zorunda kaldı “biz Irak’a petrol için girdik”. Amerikan yöneticileri bu laftan tedirgin oldular ama o vicdanının sesini kitaplaştırmaktan geri durmadı. Tarihi doğru bu cümledir. seneler evvel “bu bir işgaldir, oraya demokrasi için değil, petrol için gittiler” diye yazdığımızda bunu reddedenler utansın. Artık Irak kan gölü, ne zaman, nereden nasıl ateş geleceği meçhul, kimin kimi niçin vurduğu meçhul. Ne demokrasi geldi, ne insanlık kaldı. Tam bir kaos, kargaşa ülkesi.
Neyse siz, dünya Müslümanları, keyfinize bakın.
İftarda az yediyseniz sahurda telafi edin.
Güya ifa edilen zekâtlarla mes’ut olun.
Oylarınızı garanti etmek için Sami Yusufları ve daha kimleri ve kimleri gözlerinden başka her tarafları örtülü kızlar için sahneye çıkartın.
O fotoğraf, tıpkı iki Çanakkale askeri gibi her tarafı süslemeli.
Unutmamak için.
Utanmak için.