.........Aşığın kalbi mi? ilk bakıştan sonra suda titreyen bir mehtap.
Göz… Savaşı başlatan haberci.
Bakış… Elde olmayan kader; ilahi kaza.
Ve aşk… Kalp ile göz arasındaki kutlu bir hadise.
Çok sonraları kalp göze diyecektir ki “Ben bu onulmaz derde iten sensin. Safayı sen sürdün acıyı ben çektim. Nimet senin zahmet benim oldu. Sen sevinirken kaygılanan ben oldum. Bakışlarını arttırdıkça sen dertlerimi çoğalttın benim. Zafere eren sen hezimete uğrayan ben. Sen emirlere itaat edilen hükümdar oldun ben senin peşinde koşan tebaan. Sen emir ben esir. Sonra devam eder:
- Ey göz! Sen ikisin ben birim. İki kişinin bir ferde saldırıp onu öldürmesi zulüm değil de nedir?… Şimdi ağla o halde; etiğin zulmün cezasını çek bakalım.
Göz buna karşılık ayet-i kerime ile cevap verir: “Gerçek şu ki; gözler kör olmaz ancak sinelerdeki kalpler kör olur” (Hacc 46)
Göz görünce bir kez geriye ne kalır?

İskender Pala

Eski Türk Edebiyatı hocamın en sevdiği yazar İskender Pala'ydı. Pala,sahip olduğu klasik Türk edebiyatı kültürüyle muhteşem bir dile sahip.

Çok zulumler çekti.Ömrünün 15 yılını askeriyede zulumlerle geçirdi.Onun kıymetini bilemedik.

Bi İskender Pala bir de Nazan Bekiroğlu.
Onları okurken aldığım tadı başka hiç bir yazarda alamıyorum...