Allah razı olsun çok güzel bir çalışma..

Hocam dediklerinin büyük bir kısmına katılmak ile birlikte , bir bölümüne katılmıyorum..

Neden ?

Padişah düzeni Türkler'de İslamiyetten önce de bulunuyordu. Yalnız sıfat olarak bu şekilde geçmiyordu.

İlk çağ ve orta çağ'da kurulan Türk devletlerinde ki liderler ; Kül Tigin , Teoman , Mete Han , Attila , Çağrı Bey vb imparatorlar dediğin inanca sahiptiler. Kendilerini özel zannediyorlar ve yetkilerinin tanrı tarafından verildiğine inanıyordular. Fakat Osmanlı döneminde ise zaten İslam var olduğundan dolayı bu düşüncenin olması pek mümkün değil bana göre. Osmanlı padişahlarında halk padişahın kulu değil , padişah halkın kulu anlayışı hakimdir.

Piri Paşa'nın Yavuz Sultan Selim için sarf ettiği sözler bu gerçeği açıkça gözler önüne sermektedir ;
'' Kendilerini padişah bilmezlerdi. "Hak Teala'nın zavallı ve yoksul kullarının ve yeryüzündeki tüm kullarının güvenliğini korumak için görevlendirdiği değersiz biriyim" buyururlardı. ''

Nacizane bu şekilde düşünüyorum.

Estağfirullah sevgili kardeşim, konuyu çarpıtmak derken, bundan kastım siz değilsiniz. Atatürk konusu zaten çarpıtılmış bir konu. Sizinle bir alakası yok. Bilakis bu konuyla ilgili mevcut bilgileri bir araya toplayarak, güzel bir çalışma hazırlamışsınız. Atatürk ve din konusunda ben bir çalışma yapsaydım, bu konudan istifade ederdim.

İnanın, bunu hiç duymadm. Osmanlı dönemindeki aydınlar bile, padişahtan bahsederken onun Allah adına ülkeyi yönettiğini söylemekte. Toprakların padişahın ve ailesinin malı sayılması da, aslında her şeyin Allah'a ait olmasını simgeliyor.

Ben bunu Osmanlı'yı eleştirmek için yazmıyorum. Zira sistem o dönem için öyleymiş. Ben bunu yadırgamıyorum. Yadırgamam da.

Birde şöyle bir gerçek var. Atatürk diyelim ki dinsiz, hatta din düşmanıydı. Peki ne değişir? Bugün siz isteseniz namaz kılamaz mısınız? Oruç tutamaz mısınız? Zaten her mahallemizde camiimiz de var. Kur'an-ı Kerim hemen her evde. Bizim dinimiz kolaylıklar dinidir. Eliniz ayağınız olmasa bile, su bulamasanız bile, işkenceye de uğrasanız, ibadet edebilirsiniz. Din konusunda mutlaka kendi içinizde bir yargılama yapmalısınız. İşimi kaybederim diyerek dini vecibelerini yerine getirmeyen biri, dünya sınavını kendi eliyle kaybetmiş demektir. Dünyada kötüler-yanlışlar olacaktır. Olmasaydı, dünya hayatı sınav olmazdı.

Peygamber Efendimiz zamanında, müslümanlar onca çile çekmelerine rağmen, onca eziyete, zulüme rağmen, namazlarını eksik etmemişler. Onlar böyleyken, bizim günümüzde Atatürk'ten, devletten, rejimden yana çok fazla yakınmamız, bunu sebep gösterip ibadetten uzaklaşmamız, kabul edilemez. Sınava çalışmayıp, "öğretmenim sularımız-elektriklerimiz kesikti" diyenlerden olmayalım.

(Ben kendi adıma söyleyeyim, ibadetlerimi eksiksiz yapmıyorum. Yapamıyorum değil. İstesem yaparım. Kendime bu imkanı oluşturabilirim. Demek ki sistemden önce, suçun büyüğü bende. Topluluk psikolojisinde insan daha disiplinli olduğu için de cemaat evlerine destek veriyorum. Rabbim inşAllah hepimize, sonsuz bir iman aşkı ve çok güçlü bir ibadet şevki verir. )