Türkiye'de ki Atatürkçülük anlayışı herkesin kendi Atatürk'ünün olması.

Herkesin bir Atatürk'ü var. Ateistin Ateist bir Atatürk'ü, komunistin komunist bir Atatürk'ü, dindarın dindar bir Atatürk'ü, ırkçının ırkçı bir Atatürk'ü..

Oysa sorun bu değil. Sorun; Neredeyse 1 asıl önce vefat eden bir devlet adamının , bugün hala siyasi sahnemizde bile "yaşasaydı şöyle yapardı,yaşasaydı böyle yapardı.." gibi tartışmaların eksilmemesi.

Bir ülkenin kurucusuna kesinlikle saygı duyulmalıdır. Fakat bugünki halkı bağlayıcı nitelikteki tek emaneti yasaları ve bıraktığı devleti olmalıdır. Bir "Atatürk ölçer" aletine gereksinim duyulmadan..

Bu ülkede Atatürkçülüğün ne kadar karmaşık hale vurulduğunu anlatacak tek resim, kaba bir tabirle, "sapına kadar Atatürkçü" olarak bilinen İsmet inönü'nün resmidir;



Devlet dairelerinden kaldırılan Atatürk resimleri ve aslından çok çok farklı olan ve İsmet İnönü tarafından düzenlenen(daha doğrusu değiştirilen) Nutuk'ta cabası.

Hangi Atatürkçülük? Askeri hayatında bir savaş dahi kazanmayan İsmet inönü ismini zikrederken,kendilerini Atatürkçü diye tanımlayan kesimin İsmet İnönü'yü celallenerek savunması mı?

Yoksa, "siyasete girecekken askeri üniformasını çıkaran bir Atatürk" olduğu halde,darbelerin onun ilke ve inkilaplarını savunmaya yönelik olmasının iddia edilmesi mi?

Tek parti cumhuriyetçiliği mi? Demokrasiye yakışır biçimde çok parti Cumhuriyetçiliği mi?

Müslüman olup laik olan tek ülke mi? Yoksa Laik olup Müslümanlara özgürce yaşama hakkı verdiği tartışılan müslüman bir laik devlet mi?


Bu karmaşıklık buralardan gelse gerek.