Atılgan Bayar - Evet - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**Cihannur** · 08-05-2010, 11:19

Atılgan Bayar

Evet

Anneannem Halise Hanım, vücutları mosmor, yüzlerindeki dehşet ifadesi bugün bile gözümün önünden silinmeyen iki komşu öğrenci ablayı yıkarken, bildiği bütün dillerde beddua ediyordu...

Halise Hanım'a yardım eden alt kattaki 'Hacı teyze', başındaki tülbendi çıkartmış ağlayan 'solcu abla'nın gözyaşını siliyordu...

Daha birkaç gün önce, annemle birlikte Uğur Mumcu'nun 'Suçlular ve Güçlüler' kitabını küvette yakmıştık.

Dayım ortada yoktu ve bir ay sonra dönüp, kapının önüne patates çuvalı gibi yığıldığında ancak, yaşadığını öğrenebildik.

Birkaç ay konuşmadı ve kim olduğunu hiçbir zaman öğrenemediğimiz o adamların, 'kardeşinin adı Batuhan, senin adın Kaan... Demek çocuklarının adı Alper ve Sancer... Senden komünist olmaz' diye kendisini bıraktıklarını söyledi.

Evdeki tartışmalardan hatırladığım ise, bir ay boyunca işkence gören, böbrekleri kum torbalarıyla harap edilen dayımın komünistleri eleştiren sıkı bir CHP'li sendikacı olduğuydu.

Pazar günleri bile boyalı ayakkabıları, bastonu ve fötr şapkası ile dolaşan Ağır Ceza Reisi dedem Mustafa Kemal Bey'in yüzüne o günlerde bir ifade yerleşti. 24 yıldır Türkçe yazıyorum; bu cümledeki 'bir ifade' yerine yerleştirebilecek kelimeyi henüz bulamadım.
Babam, Atatürkçü ve sosyalist bir yazardı.

Seneler sonra, 16-17 yaşlarımda 'Komünist Manifesto'yu eleştirel bir gözle okurken, benim bakışımı hiç umursamayıp, annem ile ortak bir oyunla kitabı nasıl buharlaştırdıklarını da hatırlıyorum...

Bir yıl sonra, mahallenin afra tafralı, yakışıklı ülkücü ağabeyi ortaya çıktı...

Artık kostak yürümüyor, duvar diplerinden ağır adımlarla ilerliyor ve birkaç adımda bir, aniden korkuyla sıçrıyordu.

Hukukçu bir aileydi bizimkisi. Teyzem, geceleri adliyeden ağlamaklı bir yüzle dönüyor, ajans haberlerini dinlemek istemiyordu.

Bütün bunlar olurken ben 10 yaşımdaydım.

Şimdi bana bazı CHPliler niçin 'EVET' dediğimi soruyor.

Anlattıklarım, CHPli, Atatürkçü ve demokrat bir ailenin 10 yaşındaki çocuğunun hatıralarından bazıları.

Bu çocuğa, bütün bunlar yaşanırken; Atatürk'ün önemini, imanın hazzını, laikliğin gereğini, ordunun bir darbeci gelenek ile özdeşleştirilmemesi gerektiğini o aile öğretti!

Anayasa değişikliğine evet, demeyip, Kenan Evren'e teşekkür etmemi beklemiyorlar herhalde?

Hiç kusura bakmasınlar...

Ben o CHPli dostlarıma, niçin 'EVET ama yetmez' demeyip, demokratik Atatürkçü bir pozisyon almadıklarını soruyorum şimdi.

Dünyada tek örnek olarak 35 yıldır bir kez bile iktidar olmadan ana muhalefet kalmayı becerip tarihe geçtiler zaten.

Beni bu körlüğe ortak edemezler.

Akşam 30.07.2010

08-05-2010, 11:19	#1
Kullanıcı Adı Cihannur	Atılgan Bayar - Evet Atılgan Bayar Evet Anneannem Halise Hanım, vücutları mosmor, yüzlerindeki dehşet ifadesi bugün bile gözümün önünden silinmeyen iki komşu öğrenci ablayı yıkarken, bildiği bütün dillerde beddua ediyordu... Halise Hanım'a yardım eden alt kattaki 'Hacı teyze', başındaki tülbendi çıkartmış ağlayan 'solcu abla'nın gözyaşını siliyordu... Daha birkaç gün önce, annemle birlikte Uğur Mumcu'nun 'Suçlular ve Güçlüler' kitabını küvette yakmıştık. Dayım ortada yoktu ve bir ay sonra dönüp, kapının önüne patates çuvalı gibi yığıldığında ancak, yaşadığını öğrenebildik. Birkaç ay konuşmadı ve kim olduğunu hiçbir zaman öğrenemediğimiz o adamların, 'kardeşinin adı Batuhan, senin adın Kaan... Demek çocuklarının adı Alper ve Sancer... Senden komünist olmaz' diye kendisini bıraktıklarını söyledi. Evdeki tartışmalardan hatırladığım ise, bir ay boyunca işkence gören, böbrekleri kum torbalarıyla harap edilen dayımın komünistleri eleştiren sıkı bir CHP'li sendikacı olduğuydu. Pazar günleri bile boyalı ayakkabıları, bastonu ve fötr şapkası ile dolaşan Ağır Ceza Reisi dedem Mustafa Kemal Bey'in yüzüne o günlerde bir ifade yerleşti. 24 yıldır Türkçe yazıyorum; bu cümledeki 'bir ifade' yerine yerleştirebilecek kelimeyi henüz bulamadım. Babam, Atatürkçü ve sosyalist bir yazardı. Seneler sonra, 16-17 yaşlarımda 'Komünist Manifesto'yu eleştirel bir gözle okurken, benim bakışımı hiç umursamayıp, annem ile ortak bir oyunla kitabı nasıl buharlaştırdıklarını da hatırlıyorum... Bir yıl sonra, mahallenin afra tafralı, yakışıklı ülkücü ağabeyi ortaya çıktı... Artık kostak yürümüyor, duvar diplerinden ağır adımlarla ilerliyor ve birkaç adımda bir, aniden korkuyla sıçrıyordu. Hukukçu bir aileydi bizimkisi. Teyzem, geceleri adliyeden ağlamaklı bir yüzle dönüyor, ajans haberlerini dinlemek istemiyordu. Bütün bunlar olurken ben 10 yaşımdaydım. Şimdi bana bazı CHPliler niçin 'EVET' dediğimi soruyor. Anlattıklarım, CHPli, Atatürkçü ve demokrat bir ailenin 10 yaşındaki çocuğunun hatıralarından bazıları. Bu çocuğa, bütün bunlar yaşanırken; Atatürk'ün önemini, imanın hazzını, laikliğin gereğini, ordunun bir darbeci gelenek ile özdeşleştirilmemesi gerektiğini o aile öğretti! Anayasa değişikliğine evet, demeyip, Kenan Evren'e teşekkür etmemi beklemiyorlar herhalde? Hiç kusura bakmasınlar... Ben o CHPli dostlarıma, niçin 'EVET ama yetmez' demeyip, demokratik Atatürkçü bir pozisyon almadıklarını soruyorum şimdi. Dünyada tek örnek olarak 35 yıldır bir kez bile iktidar olmadan ana muhalefet kalmayı becerip tarihe geçtiler zaten. Beni bu körlüğe ortak edemezler. Akşam 30.07.2010

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)