Biliyor muydunuz;

16. Yüzyıl Avrupa'sında, kadınların ruhlarının olup olmadığı ve Cennet'e gidip gidemeyecekleri meselesinin Hristiyan çevrelerde durmadan tartışıldığını...

Yine o dönemde bir üniversite hocasının, kadınların insan türünden olmadıklarını ispat etmek üzere Latince tezler yazdığını ve o dönemin kraliyet fermanlarında, kadınların dövülme meselesi ile alakalı olarak:

"Dövme aletinin ucu keskin demir olmasın ve açılan yara da makul bir cezanın hudutlarını aşmış olmasın" diye hükümler yer aldığını...

İşte çağdaş ve ilerici dedikleri "Batı Kafası" bundan ibaret..
Başka bir şey değil

Hele ki çok övündükleri Yunan tarihi ile Romalıların tarihin'de kadının ne değeri olduğunu burada paylaşmak istiyorum da bir türlü nasip olmadı
Paylaşım için teşekkürler..

Osmanlı'daki kadın anlayışı olması gerektiği gibi yani Asrı Saadet'teki gibi değildi.
Bu gerçekle birlikte Batı kadının bir ruhu olduğuna hala inanmıyor. İnansa onu sömürmek için bu kadar uğraşmazdı. Aradaki fark her çağda farklı yollar denemesi.

Hangi yönden?..
Osmanlı karalamacasıcıların hikayeleri bulanmış aklınıza sanırm.
Osmanlı'da Kadın; köle gibi, sadece ev bekleyen, hakkını aramayan-arayamayan, erkek hegemonyasında sadece figüran vs.

kafanızdaki şablon bu ise, Osmanlı'dan bizzat yaşanmış örneklerle bu safsatayı(zaten çürüdü) çürütmeye hazırım.

Bunu ne açıdan söylediğinizi bilemiyorum ama eğer kadına hak ettiği değeri vermediklerine dair söylediyseniz FarukArslanın'da dediği gibi bunu çürütecek bir çok yönde delil var...

Mesela en basitininden söylecek olursak biri şöyle;

II.Mahmud Nazip ismin'de bir cariyeye evlilik talebinde bulunuyor Cariye ise bu teklifi reddediyor sonra tekrar talep ediyor yine reddediyor bir defa daha talep ettiğin'de yine reddediyor hatta II.Mahmud bu olayı anlatırken hayatında ilk kez kendisinin önemsenmediğini hissettiğini söylüyor...
II.Mahkud dönemin'de üstelik bir cariyenin bir Padişahı reddetme hakkı olduğuna göre Fatih Sultan dönemini,Yıldırım Bayezid dönemini artık siz düşünün

Bu yazdığıma kaynak isterseniz yeniosmanlı.org sitesine bakabilirsiniz...

Evet, benim bahsini ettiğim aslında her yönde.
Mesela doktor olanından tutun mahkeme şikayetlerinden, işçi atölyesinde erkeklerden çok kadınların çalışıyor olmasından, tek kişiyle evlilik oranının %4 civarı olmasından, kadınların rahatlıkla boşanma davası açabildiklerinden vesair..

Ama bu konuda da bir örnek de Abdülhamid devrinden de verebiliriz..
Mesela Abdülhamid'in kızı Şadiye Osmanloğlu saray anılarını naklederken şöyle bir olayı da paylaşır;

Sarayda kumral, zarif, ela gözlü, 23 yaşında iyi tahsil görmüş, gayet güzel bir kız vardı. Babam, ondan çok hoşlanırdı, daima yanında gezdirir ve konuşurdu. Fakat bu kız, babamın arzusuna asla müsaade etmezdi. Bu hal beş yıl devam etti. Bir gün Bayram ziyaretine gidildiği vakit bu kız da, fevkalade tuvaleti ve yaşıyla beraber artan güzelliği ile, sırası gelince babamın huzuruna girdi.

Babam ona ismi ile hitab ederek;

"Hala inadına berdevam mısın? Bugün ne kadar güzelsin?" der. Kız:

"Efendiciğim, ömrüm oldukça sana canımı feda ederim, yanından ayrılmam, fakat bütün dünyayı bağışlasan, haremin olamam, çünkü kocam olacak erkeğin, yalnız bir tek karısı ve kocamın da yalnız benim olmasını isterim. Aksi halde evlenemem" demiştir.

Babam güler, kızın bu açık konuşmasından hoşlanır ve bilahare bir çok elmaslar vererek onu taltif eder".

Sonra kızın mabeynden birisi ile yuva kurduğunu da aynı kalemde öğrenmiş oluyoruz

Detayı için Şadiye osmanoğlu'nun "Babam Abdülhamid" kitabının 37. sayfasına bi göz atmanızı öneririm

Vesselâm..