Kişilerde özgüven, çocuğun doğuştan getirdiği biyolojik özellikleri ( mizaç, zeka, fiziksel özellikler vb. ) ve çevresel etkiler ile çok erken dönemlerde şekillenmeye başlar.

Çocuk sevildiğinde kendi bedenini sevmeye ve değerli bulmaya, anne tarafından ihtiyaçları eş duyumla ( doğru zamanda doğru ihtiyaçların karşılanması ) karşılandığında ise kendisini değerli hissetmeye başlayacaktır.

Özellikle okul öncesi döneme kadar çocuğun özgüveni, anne babanın verdiği sözel yada sözel olmayan tepkilerle, anne babanın çocuğa yönelik tutum ve davranışları çocuktan beklentileri, övgüleri, eleştirileri, kucaklamaları, gülümsemeleri ile gelişir.


Anaokuluna, ilkokula başlama gibi aile dışındaki sosyal ortama girişle birlikte çevrenin görüşleri de özgüvenin gelişiminde önem kazanır. Çocuğun yeni girdiği sosyal ortamda kendisine bir yer bulabilmesi, kendisini ortamda var edebilmesi için kendisi için olumlu bir duygu geliştirmeye ihtiyacı vardır. Bu nedenle akran grubuyla olumlu ilişkiler kurma, akademik olarak başarılı olmak, sosyal aktiviteler içinde iyi olmak ve olumlu geri bildirim almak oldukça önemlidir.

Çocuk anne karnındayken onunla konuşmaya başlanmalı.
Çünkü çocuk anne karnındayken duyabiliyor ve tepkisini bile veriyormuş.