Ben Hayatın Bahanesi Olmak İçin Doğdum – -başı örtülü kalblerimize- - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

07-19-2008, 00:28

yaşamak savruk bir yaprağın elindeyken
ben hayatın bahanesi olmak için
doğdum
ya sen beyaz güvercin
neden kırgın uçuşun
dalları çiçek açmış tebessüm çiğnenirken

kayıp ve unutulmuş bir şarkı mıdır
kaldırıma bıraktığın suskun söz
annelerin duasında büyümüş bir gelinsin
her yeni gün efsane kanatların
alıp götürsün bizi
bir yağmur duasında saklanan umudumuz

yalnızlığın ortasında oturmuş ağlıyorum
kırılası parmaklar
oynasın dursun saçlarımla diyemem
acının sevincini bulmalıyım ben

dudaklarda arzın kanayan sancıları
vuruyor yüzümüze
/ yaramıza bakmadan
kirpikler kara bulutlar gibi
yakamızda kavganın fotoğrafları
uçurtması bedduaya takılmış her yalanın

bir güvercin olmayı ne çok istedim
yoktunuz
nokta koymuyorum
/ koyamıyorum sabra
damlıyor baş ucumdan kırgın ayet sesleri

ya’kûb’un elinde hüznü dağlayan
bir kanlı gömlek gibi
eyyûb’un sabrı
sümeyye’nin ruhunda çizilen nefes gibi
ibrahim’in ateşi
bir peygamber daveti gibi
yüreğim bir duanın gözyaşına emanet

hayatı kucaklayan ellerim vardı benim
kırdınız
sokaklar da yetmiyor vicdanı köreltmeye
iplik iplik sökülen günahın örtüsüyken
üşüyen karanfilim buruşuk kağıtlarda
“nasıl” diye sorma bana
bir kalem nasıl ağlarsa öyle

gölgeler sokağına bir nurla giriyorum
içi boş zihinler kaldırımının
haydi gel
omuzlarında kalabalıkların bestelediği şiir
gün gelir adın unutulur
/ elin tutulur
/ dilin tutulur
dağılır taneleri nefes tesbihlerinin
zehir kusan acil şifa değilsen
patenti koltuk olan ihanetin resmisin
hevesti
/ geçti deme

bak
bir iç daha çekiyor Kitap
sayfalar
/ satırlar eğiyor başlarını
sükut ve sitem
inceden inceye yakıyorken sineni
“nasıl” diye sorma bana
bir bebek nasıl ölürse öyle

gözlerim kapanmayacak artık
başım devrilmeyecek
düş yorgunu değilim
avucumda doğacak bütün yıldızlar

çığlığı olmayanın uykusuna yas düşmez
düşlerim ağlamasın
/ kardeşim ağlamasın
bu dehlize yaktığım mum
bana esaret değil
yüzüme kapattığın kapılar
sana cesaret değil

alkış istemiyorum
haykıran bir kalp yeter
sevdaya kor düştüm bir yasağın içinden
garipler diyarında bir soluk arıyorum

yarım kalmış cümlesiyim kalbimdeki sözlerin
bana dua getirin gönül bahçelerinden
melekler şahit olsun
bırakın
bırakın da öpeyim
başörtünün ucundan

MEHMET ŞÂMİL

07-19-2008, 00:28	#1
Kullanıcı Adı Berika	Ben Hayatın Bahanesi Olmak İçin Doğdum – -başı örtülü kalblerimize- yaşamak savruk bir yaprağın elindeyken ben hayatın bahanesi olmak için doğdum ya sen beyaz güvercin neden kırgın uçuşun dalları çiçek açmış tebessüm çiğnenirken kayıp ve unutulmuş bir şarkı mıdır kaldırıma bıraktığın suskun söz annelerin duasında büyümüş bir gelinsin her yeni gün efsane kanatların alıp götürsün bizi bir yağmur duasında saklanan umudumuz yalnızlığın ortasında oturmuş ağlıyorum kırılası parmaklar oynasın dursun saçlarımla diyemem acının sevincini bulmalıyım ben dudaklarda arzın kanayan sancıları vuruyor yüzümüze / yaramıza bakmadan kirpikler kara bulutlar gibi yakamızda kavganın fotoğrafları uçurtması bedduaya takılmış her yalanın bir güvercin olmayı ne çok istedim yoktunuz nokta koymuyorum / koyamıyorum sabra damlıyor baş ucumdan kırgın ayet sesleri ya’kûb’un elinde hüznü dağlayan bir kanlı gömlek gibi eyyûb’un sabrı sümeyye’nin ruhunda çizilen nefes gibi ibrahim’in ateşi bir peygamber daveti gibi yüreğim bir duanın gözyaşına emanet hayatı kucaklayan ellerim vardı benim kırdınız sokaklar da yetmiyor vicdanı köreltmeye iplik iplik sökülen günahın örtüsüyken üşüyen karanfilim buruşuk kağıtlarda “nasıl” diye sorma bana bir kalem nasıl ağlarsa öyle gölgeler sokağına bir nurla giriyorum içi boş zihinler kaldırımının haydi gel omuzlarında kalabalıkların bestelediği şiir gün gelir adın unutulur / elin tutulur / dilin tutulur dağılır taneleri nefes tesbihlerinin zehir kusan acil şifa değilsen patenti koltuk olan ihanetin resmisin hevesti / geçti deme bak bir iç daha çekiyor Kitap sayfalar / satırlar eğiyor başlarını sükut ve sitem inceden inceye yakıyorken sineni “nasıl” diye sorma bana bir bebek nasıl ölürse öyle gözlerim kapanmayacak artık başım devrilmeyecek düş yorgunu değilim avucumda doğacak bütün yıldızlar çığlığı olmayanın uykusuna yas düşmez düşlerim ağlamasın / kardeşim ağlamasın bu dehlize yaktığım mum bana esaret değil yüzüme kapattığın kapılar sana cesaret değil alkış istemiyorum haykıran bir kalp yeter sevdaya kor düştüm bir yasağın içinden garipler diyarında bir soluk arıyorum yarım kalmış cümlesiyim kalbimdeki sözlerin bana dua getirin gönül bahçelerinden melekler şahit olsun bırakın bırakın da öpeyim başörtünün ucundan MEHMET ŞÂMİL

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)