BILIYOR MUSUN SEN KIMSIN?
SEN,
“Siz insanlar için çıkarılmış en hayırlı bir ümmetsiniz, iyiliği emreder, kötülükten vazgeçirmeğe çalışırsınız. Çünkü Allah’a inanıyorsunuz.” Fermanının sahibisin!
SEN,
“Âlemlere rahmet olarak gönderilen” ve dehşetli mahşer günü herkesin “Nefsi! Nefsi!” diye çırpınacağı bir zamanda, secdelere kapanıp; “Ümmetimi isterim Ya Rab! Ümmetimi bağışlamadıkça kalkmam” diye feryat edecek olan Habib-i Kibriya’nın ümmetisin!
SEN,
Resûlullah’in ashabına; “Orduya yârdim ediniz” dediği zaman, bütün servetini alıp getiren ve Peygamberin “Çocuklarına ne bıraktın?” sorusuna; “Allah’ı ve Resulünü bıraktım Ya Resûllullah!” cevabini veren Hz. Ebûbekir’in yolundasın!
SEN,
Devlet reisi olduğu halde, içi su dolu bir tulumu sırtına yüklenerek halk içinde dolasan ve oğlunun; “Babacığım, niçin böyle yapıyorsun?” sorusuna; “Oğlum! Nefsimi biraz beğenir gibi oldum. Onu zelil etmek, gururumu kırmak istiyorum” diyen Koca Ömer’in izindesin!
SEN,
Müslümanlar arasında açlığın ve kitliğin hüküm sürdüğü bir zamanda Sam’dan kendisine ait zeytinyağı, üzüm ve buğday yüklü olarak gelen bir deveyi yükleriyle beraber yoksullara tasadduk eden Hz. Osman’ın ardındasın!
SEN,
Cebinde bulunan 4 dirhem servetin 1 dirhemini gizlice, 1 dirhemini açıkça, 1 dirhemini gece ve kalan 1 dirhemini de gündüz, kimsesizlere sadaka olarak veren ve Allah Resulünün; “Neden böyle yaptın ?”sualine “Belki Allah bunların birini olsun kabul eder düşüncesiyle diyen Hz. Ali’yi takip edensin!
SEN,
Allah yolunda cihada çıkan ve karsısında ATLAS Okyanusunu görünce, devesini dizlerine kadar denize sürerek, kılıcını çekip; “Ya Rabbi! Sahid ol! Önüme su uçsuz bucaksız derya çıkmasaydı senin sanını daha ileriye götürürdüm!” diyen mücahitlerin peşindesin!
SEN,
40 sene yatsı abdestiyle sabah namazını kılan Imam-i Âzam’larin, Malazgirt Ovalarında Allah Allah sesleriyle at koşturan ve Anadolu kapılarını Müslüman Türklere açan Alp Arslanlarin arkasindasin!
SEN,
Misafir kaldığı evde gece sabaha kadar ayakta duran ve “Biz Kur’anin bulunduğu odada ayaklarımızı uzatıp yatmaktan hayâ ederiz” diyen Osman Gazilerin torunusun!
SEN,
Resûllullah’in müjdesine nail olup, küfrün doğu kal’asini, İstanbul’u fethederek İslam’a teslim eden, yeni bir çağ açan Fatihlerin, dünyayı Müslümanlardan başkasına dar gören Yavuzların, karaların- denizlerin hakanı Kanunîlerin neslisin!
SEN,
İstanbul’da okumaya başladığı Ezan-i Muhammed iyeyi, Çaldıran ovalarında bitiren, Tuna’da aldığı abdestin namazını Afrika çöllerinde kılan, Hazar kıyılarında getirdiği tekbir seslerinin yankılarını Viyana kapılarında duyan kahramanların evladısın!
SEN,
Vatanini, mukaddesatını müdafaa ederken düşman kurşunlarının darbeleriyle bağırsakları delik-deşik dışarıya fırlayan ve bir eliyle onları karnına iterken, diğer eliyle göğsünden bir başka kursunu eliyle çıkarıp, yanında bulunan arkadaşına; “Al arkadaşım! Sağ olur da dönersen, su kursunu oğluma ver! Ve O’na de ki; “Bunu sana baban son nefesinde gönderdi ve O’da ayni şekilde oğluna aktarmazsa hakkimi helal etmem! “ dedi diye ulvî ruh örnekleri veren şehitler kafilesinin çocuğusun!
ISTE SEN BUSUN!
Bu altın halkalara eklenebilecek daha binlerce halka içerisinde;
Senin cevherin, aslin astarın, esasin budur iste!
Sen bu kapılar dışında başka bir kapını insani,
Bu altın halkalar dışında başka bir halkanın esiri olamazsın!
Namazsız, niyazsız, maneviyatsız, ruhsuz, köksüz, kozmopolit, satılmış olamazsın!
Allahsız, Peygambersiz, Kitapsız olamazsın!
“Bana dokunmayan bin yıl yasasın!” “Neme lazım” “Evimden uzak”
“Her koyun kendi bacağından asılır” gibi Yahudi sözlerini ağzının sakızı yaparak, mücadele ve hizmet azmini yitiremezsin!
Komsun aç iken, sen tok gezemezsin!
İslam’ın yasak kıldığı günah yuvalarında vaktini öldüremez, aile fertlerini batinin kokuşmuş hayat tarzına uyduramazsın!
Yavrularını çağdaş asrin zihniyetine terk edip, cehenneme talip olamazsın!
Sen kâinatın en üstün varlığı olarak yaratıldın, buna layık olarak cennet bahçelerine talip olmalısın.
Hem burada... Hem orada.
YOLUMUZ AÇIK OLSUN!