Bir KUYU, Bir YUSUF, Bir EL ve Bir DUA - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**Gönülden** · 06-13-2008, 14:36

BiR KUYU

Düşmüştün ya da atılmıştın karanlık kör bir kuyuya. Gören gözün görmez olmuş, ışığa yoldaşken karanlıkla sırdaş olmuşsun. Sesin haykırmak ister, kelimelerin gırtlağını sıkar. Geçen görmez kuyuyu, gören sezmez kuyunun Yusufunu. Bütün âlem susmuştur sanki. önce karanlıkta akmaktan utanmayan gözyaşlarının suya değen tınısı gelir kulağına. Uzun uzun dinlersin sonra konuşmak istercesine bağırırsın ona. Anlamaz derdini bu damla, duymaz seslenişini bu tını.

Sonra bir ses yükselir karanlığın ürküten yalnızlığından. Titrersin bütün korkularını göz bebeklerine kiralayarak. Kuyu seni sarmak ister, sen kuyudan kurtulmak istersin. Kuyu sararsa karanlıkla nikâhlanıp ömrünü ışıksız bir zindanda geçireceksin. Bütün resimlerde tuvaline siyah düşecek, bütün kelimelerinde esmer dillenecek, bütün kapıların kara bir yalnızlığa açılacak. çırpınırsın o kuyudan kurtulmak için. Tırnaklarını parçalasa da taşların keskin yanları, tırmanmaya çalışırsın bütün arzularınla. Tam ufku görmeye ramak kala. Kolunu koparır ötelerden uzanan bir el. Düşersin o kör kuyunun ömür çürüten karanlığına.

Ve düştüğün yerde biter tüm umutların.

BiR YUSUF

insan zamanla nasıl da yıkılırmış. Nasıl ayaksız kalır yürüyemez, elsiz kalır tutunamazmış. Nasıl da tüketilirmiş bir bir sabırla ördüğün o yıllar. Yaralarından akan kanlar hayallerinin cesedini yıkarmış. Kefen diye kuyunun kör karanlığına sarılırmış bütün ümitlerin. Bütün güzel düşlerin azaplar kabrine gömülürmüş. Buymuş beklediğin onca zamanın sana okuyacağı dua. Buymuş çekilen onca ezanın o sonsuz sefası.

Yoklukmuş bütün vuslat arzularının sonu. Varlık için hangi yola çıksan ulaştığın yer hicran karası bir hanmış. içtiğin sabır şarabı yıllandıkça değersiz sayılırmış. Manasız kalırmış özene bezene büyüttüğün o masum duygular. Bütün pencerelere ruhunu basan hafakanların perdeleri çekilir, her ranzanın köşe başlarına umutlarının intiharı yazılırmış. Buymuş beklediğin o elin heybesinden sana düşen.

Hayat anlardan ibaretmiş, anlar kaybedilen zamanlardan. Kaybetmek yazılmış kitabımın bütün sayfalarına. Yaşamayı istediğim şey bir masalmış. Masalı yalnızca çocuklar yaşarmış. Bizim hak etiğimiz şey yaşamayı istediğimiz masalın kötü kahramanı olmakmış.

Alnına yazılansa Bir Kuyuda Bir Yusuf olup karanlıkta boğulmakmış

BiR EL

Her şeyin tek sebebi. Bütün ezalarına katlanılmaya değer eşsiz mücevher. Her şeyini uğruna feda edebileceğin müstesna şaheser. Bütün güzel düşlerin yazıldığı kar beyazı tertemiz bir sayfa.

Dokunduğunda yakan, bıraktığında paramparça edip bin diyara salan. Azap damlası, huzur ummanı. Vuslatı bıçak yarası, hicranı ölümün yorgansız yatağı. Bütün uykuların uyandığı en güzel rüya, bütün rüyaların gördüğü masalsı tek kahraman. Bütün gülleri kıskandıracak kadar güzel, bütün güzellikleri yansıtacak kadar mücella bir mirat.

Aşkın sernamesi, gönlün hiç sönmeyen kızgın ateşi, gül yarası kan tadı, huzura giden yolda aşığın son durağı.

Ey! Mahkeme kurup hâkim olan, kalem kırıp, azad eden; sehpa kurup cellât olan, ipten alıp ipe salan. Uzat elini ne olur, ne olur kurtar beni bu kör kuyunun karanlığından

VE DUA

Elde kalan tek sermayem. Bütün yıkılmış hayallerimi, tükenmiş umutlarımı sinesine saran rabbimin bu aciz kuluna ihsanı. Ellerimin semaya şahlanışı. Semanın ötesinden gelen sonsuz bir huzur. inkârsız bir imanla vardığım kapı, dilendiğim tek avlu. Âşıkla Maşukun buluştuğu o kısa ve derin çizgi. Ve işte ellerimin rabbinden duaları:

Rabbim huzur senin gösterdiğin yoldur, beni ve bizi yolundan ayırma - Âmin

Rabbim o eşsiz güzellikte ki el senin, o elin yokluğunu bana yaşatma - Âmin

Rabbim Aşığı Maşuğundan ayrı koyup onu azap kuyusuna salma Âmin

Rabbim bize gazabını gösterip bizi cehennemin narıyla yakma - Âmin

Rabbim her şeyim dediğim tek şeyime bir gün olsun azap kılma - Âmin

Rabbim onun hicranıyla beni sınama - Amin

Rabbim biz aciz kulların dualarını eli boş geri çevirme Âmin

Rabbim geri çevirmez kul isterse Ve Dua bitmez kul istedikçe

...alinti...

**Eşref** · 06-13-2008, 16:42

Ve düştüğün yerde biter tüm umutların...
Alnına yazılansa Bir Kuyuda Bir Yusuf olup karanlıkta boğulmakmış..
Ey! Mahkeme kurup hâkim olan, kalem kırıp, azad eden; sehpa kurup cellât olan, ipten alıp ipe salan. Uzat elini ne olur, ne olur kurtar beni bu kör kuyunun karanlığından..

Kuyunun hemen yanı başında Yusuf'un aynası vardı. Kardeşlerinin iftira ettiği kurt, kuyunun başına geldi. Önce kuyuya, sonra aynaya baktı. Gözleri nemlenmişti. Oraya oturup kaldı. "Ben" dedi. "Garip bir adım var, şaşılası bir bahtım var. Kimi zaman adım zafer olur, arkasında onlarca efsane yatar. Mertlik benim, güç benim, onur benim. Hani şu mor yeleli aslanlar olmasa, tac benim taht benim erk benim. Ama adım kimi zaman da kirlilikle özdeşleşir. Yol kesen, eşkiya olup arkadan saldıran, şerefsizce ve namertce vuran.

Duydunuz işte! Ne dedi Yusuf'un kardeşleri? Yusuf'u kurt yedi! Herkes böyle bilecek. Alnıma sürülen bu lekeyi nasıl temizlerim?"

Kurt sözlerinin sonuna gelince, kuyu söze başladı. "Ah" dedi. "Ahhh! Benim bahtım seninkinden daha şaşılasıdır. Bak sözlere! Bak şu düşüncelere! Ne diyor bir dinle: Kuyuya düştüğün yerde biter tüm umutların...

Evet! Kaç nazlı gelin, kaç gün görmemiş fidan yok oldu derinliğimde. Ama her yuttuğum taş, her yok olan umut bağrımda bir yara açtı. Onlar oldukça koynumda ben sessizce ağlarım. Çoğaldı göz yaşlarım ama ne duyanım ne de görenim var. Peki başka ne diyorlar? Kulak ver. Dinle! Alnına yazılansa bir kuyuda bir Yusuf olup karanlıkta boğulmakmış!"

Kuyu derin. Gözleri semada. Sözlerine devam etti. "Ben Yusuf güzelini karanlığımda üç gün üç gece konuk ettim. Aydınlığıyla aydınlandı karanlıklarım, kokusuyla sarıldı bütün gizli saklı yaralarım. Karanlıkta Yusuf'u boğmadım. Kucakladım. Rabbimin bana verdiği izin ve emirle, karanlığımın, derinliğimin ve tehlikelerimin üzerinde tuttum. Yusuf'u okşadım. Hiç yormadım. Ürkütmedim, korkutmadım. Ama bak! Şimdi ne diyorlar bana?

Meğer kör kuyu olmuşum. Karanlık olmuşum. İnsanlar, kurtulmak için dua eder olmuş. Aman Ya Rabbim! Gerçek gayesi çölde hayat dağıtmak olan bir kuyunun ölüm saçması ne demek? Nedir bu iftiralar? Bir kuyunun şaşılası bahtı mı bu? Öyle bahtlarla bahtlandım ki ama yine de mahzun değilim. Nasıl mahzun olayım ki? Yusuf'u bağrımda besledim. Onunla aydınlandı karanlığım.

Yusuf'u görmek bile güzel bir bahttır benim için. Kendi güzelliğini aşıp da o güzelliğin kaynağını gören; kendi güzelliğini geçip, güzelliğin merkezine yürüyen; karanlığı aşıp asla yönelen; karanlığın içindeki aydınlığı bilen bir kuyuyum ben. İşte bu yüzden ille Yusuf! İlle Yusuf! Lakin Yusuf'tan da ötedaki Yusuf!

Şimdi bana kim ne derse desin. İster kör, ister zalim. Ne derler bilemem ama Yusuf bir kez baktı ya, bu hatıra yeter bana."

**nar** · 06-13-2008, 17:09

Çok teşekkürler "gönülden" ve "KaraEşref"; emeğinize, yüreğinize sağlık...(+)(+)

**Gönülden** · 06-13-2008, 18:36

Arkadaşlar teşekkürler..
Katkından dolayı teşekkürler toprağım...+1

**Eşref** · 06-13-2008, 18:39

Alıntı:

gönülden Nickli Üyeden Alıntı

Arkadaşlar teşekkürler..
Katkından dolayı teşekkürler toprağım...+1

Rica ederim hemşom. Bu konu benim bitirme tezimdi. Paylaşımın için teşekkür ederim. +

**tayyipleyiz** · 06-13-2008, 23:10

Kuyudaki Yusuf Olduk; Ey Rahman! Kuyuda bırakma bizi ... Yusuf' a gösterdiğin merhameti bize de göster bu günlerde, Ey Şafi ...

Senden Hz. Yusuf hürmetine diliyor ve de dileniyoruz.

Paylaşım için minnet olsun. (+)

**_Yeniden_** · 06-13-2008, 23:16

Allah razı olsun, gerçekten çok düşündürücü....

06-13-2008, 23:40

Çooook güzel bir paylaşım teşekkürler arkadaşlar + +

**Gönülden** · 06-16-2008, 10:47

Okuma zahmetinde bulunan tüm arkadaşlarıma teşekkürler..

06-13-2008, 14:36	#1
Kullanıcı Adı Gönülden	Bir KUYU, Bir YUSUF, Bir EL ve Bir DUA BiR KUYU Düşmüştün ya da atılmıştın karanlık kör bir kuyuya. Gören gözün görmez olmuş, ışığa yoldaşken karanlıkla sırdaş olmuşsun. Sesin haykırmak ister, kelimelerin gırtlağını sıkar. Geçen görmez kuyuyu, gören sezmez kuyunun Yusufunu. Bütün âlem susmuştur sanki. önce karanlıkta akmaktan utanmayan gözyaşlarının suya değen tınısı gelir kulağına. Uzun uzun dinlersin sonra konuşmak istercesine bağırırsın ona. Anlamaz derdini bu damla, duymaz seslenişini bu tını. Sonra bir ses yükselir karanlığın ürküten yalnızlığından. Titrersin bütün korkularını göz bebeklerine kiralayarak. Kuyu seni sarmak ister, sen kuyudan kurtulmak istersin. Kuyu sararsa karanlıkla nikâhlanıp ömrünü ışıksız bir zindanda geçireceksin. Bütün resimlerde tuvaline siyah düşecek, bütün kelimelerinde esmer dillenecek, bütün kapıların kara bir yalnızlığa açılacak. çırpınırsın o kuyudan kurtulmak için. Tırnaklarını parçalasa da taşların keskin yanları, tırmanmaya çalışırsın bütün arzularınla. Tam ufku görmeye ramak kala. Kolunu koparır ötelerden uzanan bir el. Düşersin o kör kuyunun ömür çürüten karanlığına. Ve düştüğün yerde biter tüm umutların. BiR YUSUF insan zamanla nasıl da yıkılırmış. Nasıl ayaksız kalır yürüyemez, elsiz kalır tutunamazmış. Nasıl da tüketilirmiş bir bir sabırla ördüğün o yıllar. Yaralarından akan kanlar hayallerinin cesedini yıkarmış. Kefen diye kuyunun kör karanlığına sarılırmış bütün ümitlerin. Bütün güzel düşlerin azaplar kabrine gömülürmüş. Buymuş beklediğin onca zamanın sana okuyacağı dua. Buymuş çekilen onca ezanın o sonsuz sefası. Yoklukmuş bütün vuslat arzularının sonu. Varlık için hangi yola çıksan ulaştığın yer hicran karası bir hanmış. içtiğin sabır şarabı yıllandıkça değersiz sayılırmış. Manasız kalırmış özene bezene büyüttüğün o masum duygular. Bütün pencerelere ruhunu basan hafakanların perdeleri çekilir, her ranzanın köşe başlarına umutlarının intiharı yazılırmış. Buymuş beklediğin o elin heybesinden sana düşen. Hayat anlardan ibaretmiş, anlar kaybedilen zamanlardan. Kaybetmek yazılmış kitabımın bütün sayfalarına. Yaşamayı istediğim şey bir masalmış. Masalı yalnızca çocuklar yaşarmış. Bizim hak etiğimiz şey yaşamayı istediğimiz masalın kötü kahramanı olmakmış. Alnına yazılansa Bir Kuyuda Bir Yusuf olup karanlıkta boğulmakmış BiR EL Her şeyin tek sebebi. Bütün ezalarına katlanılmaya değer eşsiz mücevher. Her şeyini uğruna feda edebileceğin müstesna şaheser. Bütün güzel düşlerin yazıldığı kar beyazı tertemiz bir sayfa. Dokunduğunda yakan, bıraktığında paramparça edip bin diyara salan. Azap damlası, huzur ummanı. Vuslatı bıçak yarası, hicranı ölümün yorgansız yatağı. Bütün uykuların uyandığı en güzel rüya, bütün rüyaların gördüğü masalsı tek kahraman. Bütün gülleri kıskandıracak kadar güzel, bütün güzellikleri yansıtacak kadar mücella bir mirat. Aşkın sernamesi, gönlün hiç sönmeyen kızgın ateşi, gül yarası kan tadı, huzura giden yolda aşığın son durağı. Ey! Mahkeme kurup hâkim olan, kalem kırıp, azad eden; sehpa kurup cellât olan, ipten alıp ipe salan. Uzat elini ne olur, ne olur kurtar beni bu kör kuyunun karanlığından VE DUA Elde kalan tek sermayem. Bütün yıkılmış hayallerimi, tükenmiş umutlarımı sinesine saran rabbimin bu aciz kuluna ihsanı. Ellerimin semaya şahlanışı. Semanın ötesinden gelen sonsuz bir huzur. inkârsız bir imanla vardığım kapı, dilendiğim tek avlu. Âşıkla Maşukun buluştuğu o kısa ve derin çizgi. Ve işte ellerimin rabbinden duaları: Rabbim huzur senin gösterdiğin yoldur, beni ve bizi yolundan ayırma - Âmin Rabbim o eşsiz güzellikte ki el senin, o elin yokluğunu bana yaşatma - Âmin Rabbim Aşığı Maşuğundan ayrı koyup onu azap kuyusuna salma Âmin Rabbim bize gazabını gösterip bizi cehennemin narıyla yakma - Âmin Rabbim her şeyim dediğim tek şeyime bir gün olsun azap kılma - Âmin Rabbim onun hicranıyla beni sınama - Amin Rabbim biz aciz kulların dualarını eli boş geri çevirme Âmin Rabbim geri çevirmez kul isterse Ve Dua bitmez kul istedikçe ...alinti...

06-13-2008, 16:42	#2
Kullanıcı Adı Eşref	Bir KUYU, Bir YUSUF, Bir EL ve Bir DUA Ve düştüğün yerde biter tüm umutların... Alnına yazılansa Bir Kuyuda Bir Yusuf olup karanlıkta boğulmakmış.. Ey! Mahkeme kurup hâkim olan, kalem kırıp, azad eden; sehpa kurup cellât olan, ipten alıp ipe salan. Uzat elini ne olur, ne olur kurtar beni bu kör kuyunun karanlığından.. Kuyunun hemen yanı başında Yusuf'un aynası vardı. Kardeşlerinin iftira ettiği kurt, kuyunun başına geldi. Önce kuyuya, sonra aynaya baktı. Gözleri nemlenmişti. Oraya oturup kaldı. "Ben" dedi. "Garip bir adım var, şaşılası bir bahtım var. Kimi zaman adım zafer olur, arkasında onlarca efsane yatar. Mertlik benim, güç benim, onur benim. Hani şu mor yeleli aslanlar olmasa, tac benim taht benim erk benim. Ama adım kimi zaman da kirlilikle özdeşleşir. Yol kesen, eşkiya olup arkadan saldıran, şerefsizce ve namertce vuran. Duydunuz işte! Ne dedi Yusuf'un kardeşleri? Yusuf'u kurt yedi! Herkes böyle bilecek. Alnıma sürülen bu lekeyi nasıl temizlerim?" Kurt sözlerinin sonuna gelince, kuyu söze başladı. "Ah" dedi. "Ahhh! Benim bahtım seninkinden daha şaşılasıdır. Bak sözlere! Bak şu düşüncelere! Ne diyor bir dinle: Kuyuya düştüğün yerde biter tüm umutların... Evet! Kaç nazlı gelin, kaç gün görmemiş fidan yok oldu derinliğimde. Ama her yuttuğum taş, her yok olan umut bağrımda bir yara açtı. Onlar oldukça koynumda ben sessizce ağlarım. Çoğaldı göz yaşlarım ama ne duyanım ne de görenim var. Peki başka ne diyorlar? Kulak ver. Dinle! Alnına yazılansa bir kuyuda bir Yusuf olup karanlıkta boğulmakmış!" Kuyu derin. Gözleri semada. Sözlerine devam etti. "Ben Yusuf güzelini karanlığımda üç gün üç gece konuk ettim. Aydınlığıyla aydınlandı karanlıklarım, kokusuyla sarıldı bütün gizli saklı yaralarım. Karanlıkta Yusuf'u boğmadım. Kucakladım. Rabbimin bana verdiği izin ve emirle, karanlığımın, derinliğimin ve tehlikelerimin üzerinde tuttum. Yusuf'u okşadım. Hiç yormadım. Ürkütmedim, korkutmadım. Ama bak! Şimdi ne diyorlar bana? Meğer kör kuyu olmuşum. Karanlık olmuşum. İnsanlar, kurtulmak için dua eder olmuş. Aman Ya Rabbim! Gerçek gayesi çölde hayat dağıtmak olan bir kuyunun ölüm saçması ne demek? Nedir bu iftiralar? Bir kuyunun şaşılası bahtı mı bu? Öyle bahtlarla bahtlandım ki ama yine de mahzun değilim. Nasıl mahzun olayım ki? Yusuf'u bağrımda besledim. Onunla aydınlandı karanlığım. Yusuf'u görmek bile güzel bir bahttır benim için. Kendi güzelliğini aşıp da o güzelliğin kaynağını gören; kendi güzelliğini geçip, güzelliğin merkezine yürüyen; karanlığı aşıp asla yönelen; karanlığın içindeki aydınlığı bilen bir kuyuyum ben. İşte bu yüzden ille Yusuf! İlle Yusuf! Lakin Yusuf'tan da ötedaki Yusuf! Şimdi bana kim ne derse desin. İster kör, ister zalim. Ne derler bilemem ama Yusuf bir kez baktı ya, bu hatıra yeter bana."

06-13-2008, 17:09	#3
Kullanıcı Adı nar	Bir KUYU, Bir YUSUF, Bir EL ve Bir DUA Çok teşekkürler "gönülden" ve "KaraEşref"; emeğinize, yüreğinize sağlık...(+)(+)

06-13-2008, 18:36	#4
Kullanıcı Adı Gönülden	Bir KUYU, Bir YUSUF, Bir EL ve Bir DUA Arkadaşlar teşekkürler.. Katkından dolayı teşekkürler toprağım...+1

06-13-2008, 23:10	#6
Kullanıcı Adı tayyipleyiz	Bir KUYU, Bir YUSUF, Bir EL ve Bir DUA Kuyudaki Yusuf Olduk; Ey Rahman! Kuyuda bırakma bizi ... Yusuf' a gösterdiğin merhameti bize de göster bu günlerde, Ey Şafi ... Senden Hz. Yusuf hürmetine diliyor ve de dileniyoruz. Paylaşım için minnet olsun. (+)

06-13-2008, 23:16	#7
Kullanıcı Adı _Yeniden_	Bir KUYU, Bir YUSUF, Bir EL ve Bir DUA Allah razı olsun, gerçekten çok düşündürücü....

06-13-2008, 23:40	#8
Kullanıcı Adı sümeyra	Bir KUYU, Bir YUSUF, Bir EL ve Bir DUA *Çooook güzel bir paylaşım teşekkürler arkadaşlar + +*

06-16-2008, 10:47	#9
Kullanıcı Adı Gönülden	Bir KUYU, Bir YUSUF, Bir EL ve Bir DUA *Okuma zahmetinde bulunan tüm arkadaşlarıma teşekkürler..*

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)