06-13-2009, 21:10 | #1 |
Bir Âmâ Çocuğun Tahassürü...
Bir Âmâ Çocuğun Tahassürü
(Küçük yaşta annesini kaybeden bir arkadaşıma; Şükretmesi için!.. Âmâ olmadığına!.) İşitiyorum ki: Güneş pek güzel!.. Ya güller; Çay kenarında, suyun üzerine sarkan çiçekler; Ve nâzik nâzik öten kuşlar ve böcekler; Çok güzel manzaralar arzedermiş!... İşitiyorum ki: Gökyüzünde ışıklar görünürmüş; Denizin dalgaları gözyaşları gibi hazin süzülürmüş; Onun üzerinde, gemilerin dahi yürümesi; İnsanı hayrete götürürmüş!.. Lâkin ben ne o gürültüsünü işitmekte olduğum denizi; Ne o renkli çiçekleri, gökyüzünü, güneşi; Ne de aydınlığı görmediğim için; Müteessir değilim!.. Hayır Allah'ım, hayır!.. Şu fânî âlemin güzelliğinden hiç birini; Arzû edecek değilim!.. İllâ.. Heyhât!.. Anacığımı göreydim!.. R. Sümeyye SARIGÖZ
|
|
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
Seçenekler | |
Stil | |
|
|