[b] [color=navy].... ---Ona, doğduğundan beri birileri susmaktan bahsetti. Ağlayınca susturmak için ellerinden geleni yaptılar. Ağzına emzik tıkadılar. Sustu… Biraz büyüdü; Susmanın ne kadar kutsal olduğunu anlattılar hep. Susmak altın, konuşmak gümüş dediler. Altının gümüşten daha iyi olduğunu, daha pahalı olduğunu da onlar söyledi. Düşündü. “altın daha iyi ise ve susmak altınsa susayım o zaman” dedi. Sustu… Bir gün konuşmak istedi, ağzını açtı, birileri hemen biber sürdü ağzına. Biber ağzını yaktı. Susmanın daha iyi olduğuna tam olarak inandı artık. Konuşmak ağzını yakıyordu çünkü. Sustu... Biraz daha büyüdü. Biberin acısı kayboldu ağzından. Bir kez daha konuşmaya kalktı, birileri eliyle ağzını kapadı. Ara sıra yalan söylemesi gerektiğini o gün öğrendi. Sustu... Arasıra açsa da ağzını, doğruyu söylemekten korktu hep.
---susmayı çok iyi öğrendi. Çok güzel susuyor, dinlemeyi bilmiyor, sadece susuyordu. Arasıra konuşması gerektiğinde de bildiğini söylemiyor, söylenmesi gerekeni söylüyordu.
---kendini çok iyi geliştirdi. BİLMİYORSAN SUS ADAM SANSINLAR sözü ona ait. Geçenlerde ona susmasam da dinlesem, dinleyip de öğrensem, beni adam sanmasalar da, ben adam olsam dedi biri, o da ona “sus” dedi. O şimdi bizim mahallede oturuyor. Dediğini yaptı. Dinlemedi, sadece sustu ve biz onu gerçekten adam sandık. (dünyanın en akıllı insanı E.Demirkıran)
....
“SUSMAK BİR İNSANA EN SON YAKIŞAN ŞEYDİR. EĞER CEVABINI BİLİYORSAN VE SUSUYORSAN; BİZLER SENİ SADECE ADAM SANACAĞIZ.”

cok guzel bir yazi, ellerine saglik

“SUSMAK BİR İNSANA EN SON YAKIŞAN ŞEYDİR. EĞER CEVABINI BİLİYORSAN VE SUSUYORSAN; BİZLER SENİ SADECE ADAM SANACAĞIZ.”


çok güzel....