Geçenlerde bir internet sitesinde rastladım; bir video hazırlanmış, orada 2.Dünya Savaşı’nın hemen ertesinde ABD – İngiltere – İsrail liderlerinin o günden sonra izleyecekleri siyasetten bahsediyordu. Hepimizin duymaya alıştığı şeyler vardı: “ Dünyaya hâkim olmak, Ortadoğu’da adı geçen ülkelerin sömürgesi bir kukla oluşturmak” falan filan…

Pek kulak asmam bu tür şeylere aslında, ben daha çok devamında söylenen birkaç şeye eğilmek istiyorum. O videoda şu günlerde ülkemizin içinde bulunduğu “ iç ayrım ” durumunun tamamen bu üç ülkenin o günlerde yaptığı akdin bir sonucu olduğundan bahsediyordu. Bunu da pek önemsemiyorum ben; ama bu “iç ayrım”a şöyle bir göz atmakta yarar var gibi… Hakkaten yıllardır paramparça olmuşuz, olmaktayız kendi içimizde:

Sağcı – Solcu: 60lı yıllardan başlayıp 70li yılların sonlarına kadar ülkedeki herkes sağcı ya da solcu oldu. Birileri bir yem attı memlekete ve o andan itibaren bir yanımız sağa geçti, diğer yanımız sola; başladık birbirimizi yemeye, bir yanımız diğer yanımızı hep kemirdi; öldürdük birbirimizi. O günlerin etkisiyle hala memlekette “ben sağcı ya da solcu değilim; başka bir şeyim ben.” demek “tü kaka” bir hal aldı. Neden?

Türk – Kürt: Milli Mücadele döneminde Mondros’un etkisiyle ve başta İngiltere olmak üzere dönemin İtilaf grubunda yer alan devletlerin kışkırtmasıyla Kürt Teali adıyla bir cemiyet kurulmuş. O gün bugündür savaşırız, önceleri cephede yan yana savaştıklarımızla; o gün bugündür rengini sorarız insanların her şeyden önce; o gün bugündür sindiremeyiz bir şeyleri içimize ve anlamak istemeksizin karşımızdakini ve çıkamadan kabuğumuzdan, kendi yağımızda “kavruluruz”, yanar, kül oluruz. Yıllardır aynı tabağa kaşık salladığımız insanın renginin biraz “koyuya” çaldığını fark eder etmez, “bir kaşık suda boğarız” o insanı… Neden?

Komünist – Faşist: Bu iki ideolojinin hiçbir zaman “ideoloji” olmaktan öteye geçemeyeceğini bu kavramlarla ilgili birkaç bir şey bilen biri bile çok rahat söyleyebilecekken, bizler yıllardır bu ideolojilerin kisvesi altında silah çekiyoruz birbirimize. Neden?

Başörtüsü – Türban: Son zamanların moda bölünmesi de bu iki kavram. Başörtüsü diyorsan sen o şeye, yandaşısın “şeriatın”, yok “türban” diyorsan, alabildiğine “laiksin” ve bir o kadar da “sahibisin” Türkiye’nin ve Cumhuriyet’in. El âlem beynin içini görmek için milyar dolarlar harcarken, biz beynin dışındakiyle harcıyoruz yıllarımızı ve el âlem mumla ararken taze beyinleri, biz beyinsizlik keşmekeşinde boğulup gitmekteyiz. El âlem uzaya asansör yapadursun, biz çit çekiyoruz, sınır koyuyoruz ve bir örtüyü rejime yönelik bir tehdit olarak algılamaktan hiç utanç duymuyoruz. Neden?

Laik – Şeriatçı: Birileri kendilerini terazi ilan ediyor, tartmaya kalkışıyor kimin ne kadar ne olduğunu, biz de bunlara kulak kabartıp, hatta biraz da abartıp, yanı başımızdakini düşman ilan ediyoruz. Neden?

Kıt biyoloji bilgimle noktalamak istiyorum yazımı:

Amipler bölünerek çoğalır; peki şimdi sorulacak soru şu:

Biz amip miyiz?

Saygılar...

www.akhaberci.com
www.dilezik.com
www.akpartiforum.com

Böyle güzel yazıları, herşeyin aşırısına kaçıp bölünmelere yol açan insanlara okutmak lazım. Aslında onlara değil de, onların izinden gidenlere okutmak lazım. Çünkü bölünmelere yol açanlar bu işi bilinçli yapıyorlar. Onların izinden gidenller ise onların samimiyetine inanarak, akılları sıra önem verdikleri değerleri kolluyorlar. Bu memlekette hiçbir değer, hiçbir grubun tekelinde değildir. Herkes birşeyi sahiplenmiş. Biri Cumhuriyeti, biri laikliği, biri dini, bir türklüğü vs. vs. Önce bunları aşmak gerekiyor. Ki amip olmayalım. Zaten olamayız. Onlar bölündükçe çoğalır, biz ise bölündükçe yok oluruz...

Seni buralarda tekrar görmek güzeldi. Teşekkürler...

Nusret ve ozturks:

Yorumlarınız için teşekkürler.

Evet, ne yazık ki insan türü bölündükçe çoğalmıyor; bu yüzden ya "amipleşmeliyiz" ya da bir an önce "insan türünden" olduğumuzun farkına varmalıyız.

çok güzel bir yazı olmuş ama ne yazık ki halkımız bu oyunlara çok güzel geliyor.