BU GİDİŞ NEREYE?!!!
Kur’an yeryüzünün halifesi olan insana Allah (c.c.) tarafından gönderilmiş yegane rehber, dünya ve ahiret aleminin yol haritasıdır.İnsan, hayatla sınırlandırılan bu kısa zaman diliminde, başta kendi olmak üzere, hayata dair her şeyi anlamlandırma yarışına girmiştir. “Ben neyim?, kimim? Nereden geldim ve nereye gidiyorum?” türünden onlarca sorunun çakıl taşları gibi serildiği, bir takım kavramları anlaşılır kılma yolundaki pek çok fersiz ışığın arasında en parlak, yegâne yol göstericidir Kur’an. Eşrefi mahlukata yüce Rabbinden bir öğüt, bir hidayet kaynağıdır…

Evet, Allah bizi yarattı. Bize kurallar koydu. Dünya aleminin bir sonu olduğunu yüce peygamber ve kitabı ile biz insanlara bildirdi. Ama İnsanoğlu dün de bugün de var oluşun nedenini kendi kendine soruyor.Allah alemleri niye yarattı, yoksa bize ihtiyacı mı var?
-Hayır, bize bir ihtiyacı yok.
Öyleyse bizi niye yarattı.

Bu noktada Allah ebedi kelamı olan Kur’an da
“Ben cinleri ve insanları ancak bana kulluk etsinler diye yarattım.”( Zariyat 51/56) buyuruyor.
Başka bir ayeti kerimesinde
“Allah, yaptığından sorumlu tutulamaz; onlar ise sorguya çekileceklerdir”( Enbiya 21/23)
diye buyuruyor alemlerin rabbi.
Allah bizi kulluk edelim diye yarattı, peki biz insanoğlu kulluk ve imtihan için verilmiş olan bu süreyi nasıl değerlendiriyoruz.

Biz insanlar, bu âlem’de bize verilen nimetleri nasıl kullanıyor, ne şekilde yaşıyoruz. Acaba hakkı yaşıyormuyuz? Allah’ın verdiği nimetlerle nasipleniyor, yine ondan rızıklanıyoruz. Ve O bizim için âlemleri ne muazzam yaratmış. Peki, insanoğlu bu dünyaya neler verdi, biz ne verdik?
Allah (c.c.) “İnsanların bizzat kendi işledikleri yüzünden karada ve denizde düzen bozuldu...” (Rum 30/41) buyuruyor.
Allah’ın bu ezeli ve ebedi mesajı bu kadar açık ve net iken “Bu gidiş nereye?”. Allah’a itaatsizlik eden, isyan eden ve çoğu zaman yaratanı unutan insan! Ama bizi hiç unutmayan her anımızı nimetlendiren, Allah! O bizi bir an bile unutmaz iken bu isyan niye? Hal böyle iken bu itiş kakış nereye ?

Şair ne güzel diyor:

“Nerden kaynıyor hayat ırmağı,
Bu durmaz akış nereye?
Annen mi açılan mezar sokağı,
Ebedi geceden bakış nereye?
Söyleyin benimle uçan ey kuşlar,
O yazlık dünyadan bakış nereye.”

Yaşayışlarımız Ebu Leheblerin, Ebu Cehillerin yaşayışlarına. Düşüncelerimiz, Ebrehelerin düşüncelerine; özentimiz Karun’un saltanatına imreniyor. Bu nankörlük neden?

“ Bir fincan kahveye teşekkür eden sen, yaradana nankörlük neden? “