Bu sorunu Ak Parti’ye çözdürmezler, mi?

Onca acılı tecrübe, yıllardır hepimizin üzerine sıçrayan kan, bitmek tükenmek bilmeyen öfke geçmişimizi ve bugünümüzü kuşatmışken adı ne olursa olsun Kürt meselesinde çözüme karşı çıkmak bu tablonun devamını arzulamaktır. Yerine ve durumuna göre yardım ve yataklık yapmaktır.

Türkiye’de Kürt meselesinin çözümünü çeşitli sebeplerden dolayı istemeyenler vardır.

Temel itirazcıları biliyoruz. Terörden ve ayrımcılık sorunundan geçinen; bunun üzerine iktidar kuran, demokrasiyi eksilten, toplumu bir gerilim içinde sevk ve idare etmeyi alışkanlık haline getiren “resmi politika” ve uygulayıcıları bir numaralı sorumludur. Çözümün de engelleyicisidirler.

Siyasi partiler bağlamında CHP ve MHP ağır sorumluluk içindedir; açılıma itirazları bir yana bu yolda atılan adımları siyaseten provoke etmişlerdir. Yeniden azan PKK teröründen dolayı kimseyi suçlayabilecek durumda değillerdir. Şiddeti körükleyen, insanları ve kültürleri ötekileştiren, temel hakları kısıtlayan acı bir dilleri vardır. Bunun doğal sonucu olarak muhalefet için şehit cenazeleri sürekli bir istismar malzemesi haline gelmiştir. Trajik olan durumu daha da trajikleştiren budur. Türkiye terörden kurtulamadığı gibi, terör üzerinden siyasetten de kurtulamamaktadır.

Açılımın ilerlemesini engelleyen en sinsi unsur ise, görünürde çözümden yana olup; işlerin ciddiye bindiği her aşamada elinden gelen maniayı çıkartan gazeteci-aydın kesimidir. “Ben de açılıma taraftarım ama...” diye söze başlayan birçokları, toplumu bu konuda provoke etmiş, Kürt düşmanlığını körüklemiş ve hükümeti cesaretsizlendiren ne varsa yapmıştır.

Habur’dan gelenlerin tutuklanmamasını parmak sallayarak manşetlere taşıyan ve açılımı oradan tıkamak için her türlü gürültüyü çıkaranların, şimdi o kafileden 10 kişi tutuklandığında “Bu muydu açılımınız, adamları tutukladınız” diye bu kez karşı safa geçerek sahte gözyaşı dökmeleri bunun son ve canlı örneğidir.

Elbette, hiçbirisi başlangıçta tahmin edilmesi güç engeller değildi.

Asker ayak sürüyecek, bürokrasi yan çizecek, muhalefet provoke edecek, medyadan sinsi bir direnç yükselecekti.

Dahası...

Kürt siyasal temsilcileri... Çözüme en çok destek vermesi gereken, beklenen; yıllardır Kürt hakları üzerinden siyaset yaptıkları için herkesten çok arzulu olması beklenen onlardı. Daha ilk başta TRT Şeş’in açılmasında takke düştü, kel göründü. Olumlu adımlar atılma ihtimali ortaya çıktıkça MHP ile yarışan bir direnç sergilemeye başladılar.

Açılım en çok DTP/BDP siyasetinin şahinlerini endişelendirdi. Sözde destekler göründükleri açılımı, tabanla girdikleri provokasyon ilişkisi üzerinden en çok onlar sabote ettiler. Akıl almaz bir şiddet diliyle hem Kürtlerin hem de Türklerin öfkesini sorumsuzca kabarttılar.

CHP’nin, Baykal raporunu inkar ederek içine düştüğü çelişkiyle, DTP/BDP’nin kendi önerileri kanunlaşırken bile bunlara itiraz ederken içine düştüğü çelişki arasında bir fark kalmadı.

Hasılı... Sağdan soldan, Kürt’ten Türk’ten hesabı olan herkes açılıma karşı el ele verdi. Son anayasa değişikliği oylamasında ortaya çıkan CHP-MHP-BDP hattı da bunun zirvesi oldu.

Bütün bunlar, çözüm isteyenle istemeyeni netleştirdi. Ankara’da şiddeti çözüm gören anlayışla, Diyarbakır’da şiddete tapan anlayışın akraba ve açılıma karşı dirençte ortak olduğu anlaşıldı. Gelen her şehit cenazesi onların sahte iktidarına güç verdi. Mazeret ne olursa olsun bunlar hükümeti çözüme ulaşma sorumluluğundan vareste tutmaz. Aklıma, 12 kötü adam olarak Polis Akademisi’nde yaptığımız beyin fırtınasından hiç unutamadığım bir cümle geliyor. İhsan Dağı söylemişti: Çözüm büyük güç kazanmak demek. Bu sorunu AK Parti’ye çözdürmezler...

Aslında çözümün anahtarı buydu, hala da bu. Kim yenecek? Sorun mu, çözüm mü? AK Parti ilk kez bir maçtan puansız mı dönecek?

Başbakan dün, bir kontra atak haberi verdi ve “Her şeye rağmen açılıma devam” dedi. İyi bir haber...

Zira, bu sorun ne olursa olsun bitirilmeli. Aynı kaynaktan beslenen Kürt şahinlerin de Türk şahinlerin inadına bitirilmeli.