Bütçe tartışmaları...

Siyasi geleneğimizde, bütçe üzerindeki tartışmaların özel bir yeri ve önemi vardır. Her yılın bu zamanlarında; Meclis’te, Bütçe müzakerelerinin başında ve sonunda olmak üzere iki defa, siyasi partilerin sözcüleri ve liderleri adeta en önemli siyasi nutuklarını verirler. Bütçenin tümü üzerindeki görüşmelerde, geçmişten bugüne genellikle hareketli ve heyecanlı sahneler yaşanmıştır. Hatiplerin konuya ve kürsüye hakimiyeti ile, Genel Kuruldaki vekillerin ilgi ve tepkisi bazen çok hoş ve renkli tablolar da oluşturur. Bunun yanında, maalesef çoğu kere, tatsız polemik ve spekülasyonlardan öteye gitmeyen; bazen kırıcı, yaralayıcı, moral bozucu ve izleyenleri de sıkan bütçe müzakereleri ne yazık ki, daha yaygındır...
Esas konu bütçe olmakla birlikte; bu müzakerelerde ülkenin belli başlı bütün meseleleri ve siyaset adına her şey konuşulduğu için; kimi zaman konuşmaların seyri, programlananın hayli dışına taşar. Karşılıklı sataşmalar ve Meclis kürsüsü ile genel kurul arasındaki söz düellosu ortamı kızıştırır, öyle ki, bazen oturumu yöneten Başkan bunu yatıştırmakta zorlanır... Maalesef, son çeyrek asırdır pek değişmeyen bir durum var. İktidar ve muhalefet arasındaki diyalog, her ne hikmetse sanki hep gerginlik üzerine kurulmuş!
Merkezi Yönetimin bütçesi üzerinde konuşan iktidar ve muhalefet sözcüleri, sanki iki farklı ülkeden söz ediyorlar. Dün de benzer bir durum yaşandı. İktidara göre, Türkiye artık giderek krizlerden uzaklaşan, hızla büyüyen ve gelişen bir ülke. Ama muhalefete göre bunun tam tersi bir vaziyet söz konusu!.. Peki bu konuşmaları izleyen vatandaş hangi tarafa inanacak? Son çeyrek asırdır, CHP ve onun paralelindeki siyasetçilerin dilinden düşürmediği bir iddia var: Memleket satılıyor!.. Memleketi kim, nasıl satıyor bu belli değil. Aynı şekilde bunlara göre; ülke giderek daha fazla borç batağına saplanıyor, gelecekte vaziyet vahim. Ülke batıyor! Bir diğer değişmeyen argüman, iktidar mensuplarının ve yakınlarının yolsuzluk yaptığıdır.
Dün Deniz Baykal’ın Başbakana, Maliye Bakanına ve onun oğluna yönelik suçlamaları kim bilir kaçıncı defa seslendiriliyordu. Kemal Unakıtan sataşmadan dolayı söz alıp cevap verdi. Mahkemenin beraat kararını gösterdi ve Baykal’ı iftira atmakla itham etti. Başbakan Erdoğan da, yine Baykal’ın belediyelerin imar planlarında yaptığı tadilatlarla ilgili suçlamalarına, geniş rakamlarla cevap verdi. Besbelli Erdoğan’ın ekibi, konulara hakim ve kısa zamanda gerekli bilgileri toparlayıp kendisine sunuyor... Erdoğan’ın, Deniz Baykal’ın Antalya’daki bir arsası ile ilgili ithamına, bu defa CHP Lideri şiddetle tepki gösterdi. O da mahkeme kararlarından bahsetti. Karşılıklı atışmalar böylece sürüp gitti. Bütçeyi analiz etmek yerine, daha ziyade böyle polemiklerle vakit dolduruldu. Acaba bu doğru ve faydalı bir yöntem midir? Kime sorarsanız, bu tür suçlamaları tasvip etmeyecektir.
Memleketin bir yıllık gelir ve giderlerinin uygulaması ile ilgili çok önemli kanun görüşülürken, esas konuyu bir tarafa bırakıp; daha önce kerrat ile işlenmiş ve bayatlamış konuları tekrar gündeme taşımak, rasyonel bir siyaset tarzı mıdır? Kişileri hedefe oturtan sataşma ve suçlamalarla, şimdiye kadar hangi siyasi sonuç elde edilebilmiştir? Siyasi şov yapmak, bazılarını tatmin edebilir. Ancak orta ve uzun vadede bu şovların hiçbir getirisi olmaz, olmamıştır!.. Yanlışları elbette söylemek gerekir. Fakat çözümünü de birlikte sunmak lazım değil mi? Yalnızca eleştiri ucuz siyaset olur...
Onun için, hiçbir ayırım yapmadan bütün siyasilerimize diyoruz ki; üçüncü dünya ülkelerinin yöntemleriyle politika yapmak artık kesin olarak terk edilmelidir. Haberleşmenin bu kadar hızlı, bilgi dolaşımının bu kadar yaygın olduğu bir çağda, gerçeğe dayanmayan söylemlerin inandırıcı olma şansı yoktur. “Bardağın yarısı boştur”, diyebilirsiniz. Ama bardağın en az yarısı dolu iken, “tamamen boştur...” dediğiniz vakit, inandırıcılığınızı kaybedersiniz.


Noktalar
İsmail Kapan