Moğollar bir İslâm şehrini işgal ettiler. Bu şehirde yaşayan bir İslâm âlim'ini yakalayıp
hâkim huzuruna çıkardılar. Yargılama sonucunda hâkim ona 30 yıl hapis cezası verdi.
Bu duru- ma sevinen âlim dedi ki: -'Sağol hâkim bey! zaten uzun zamandır Allah ile
halvet olamıyor- dum. Bundan böyle bol bol nafile namaz kılarım. Bu benim için çok iyi oldu.' der.
Hâkim bunun üzerine cezayı sürgün'e çevirir. Bu du- ruma da memnun kalan âlim: -'Hâkim bey, bu ceza da
benim için çok iyi oldu. Çünkü bugüne ka- dar yaşadığım şehirden hiç çıkmamıştım. Sayenizde
biraz başka yer- leri de görme fırsatım doğdu.' deyince hâkim, bu defa da cezayı 'İDAM'a çevirir.
İdam kararını duyan İslâm âlimi: -'Hâkim bey! bu ceza hepsinden daha iyi oldu!' der.
'Neden?' diye sorulunca da: -'Çünkü' der, 'Bir mü'minin son ve en büyük arzusu ŞEHİD olmak- tır.
Siz beni idam ederseniz ben şehid olacağım. Bundan daha bü- yük mükâfat olur mu?' deyince,
hâkim: 'Serbest bırakın bu Allahın belâsını' der.
Bunun üzerine âlim: 'Hâkim bey' der, -'Ben sadece kendimden, kendi işleyeceğim günahtan korkarım.
Diğer cezalar benim için mükâfat olur.
Çünkü biz Müslümanlar: CENNETLERİNİ YÜREKLERİNDE TAŞIYAN İNSANLARIZ' der, ve noktayı koyar.