'Cumhuriyetçi' belki; 'demokrat' asla! - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

03-11-2009, 05:23

Sıradan biri değil; elli yıldır müzikle uğraşır, ömrünün yarısı yurtdışında (Paris, Londra, New York) geçti! Epeydir İstanbul'da, arada gidip yine oraları dolaşır; neresinden baksanız 'cumhuriyet' kadını; doğumu 20'li yıllarda olmalı!
Geçenlerde oturmuş konuşuyoruz, paniğe yakın bir korku ve kaygı içindeydi: 'Gerici takımının Türkiye'yi boğacağından korkuyor'muş! İçini döktükçe tepkisinin siyasi bir tavırdan çok, duygusal, nefretle tiksinme arasında bir şey, açıkçası bencil bir hoşgörüsüzlük olduğunu farkediyorum: 'Onların' fikirlerini dinlemekten, onlarla tartışmaktan vazgeçtim, varlıklarına bile tahammül edemiyor. Gerçek bu.

Başka bir genç kadın, öncekinden en az yirmi yaş genç, hanidir resim yapıyor, onun da gezmediği bir yer kalmamıştır, Batı Avrupa, Kuzey Amerika vs. Zarif, tatlı bir kız! Kültürlü de! Konumuz aynı, o daha açık sözlü, gizleyip saklamadan diyor ki: "Başı örtülü bir kız gördüm mü, cin ifrit oluyorum; yanıma oturmalarına bile katlanamam; fikir özgürlüğü diye siz ve sizin gibiler bunları şımartıp tepemize çıkarttınız, korkarım çok pahalı ödeyeceğiz."

Allah bilir, siz de böyle düşünüyorsunuz; ya da çevreniz böyle düşünen 'ilerici' aydınlarla dolu; açıkça söylemeseler de özlemleri o sadece 'resmi' kültür ve sanat anlayışının hüküm sürdüğü, 'alafranga' sanatçı 'seçkinlerin' borusunun öttüğü, 'dikensiz gül bahçesi' eski yıllar! Başka bir deyişle 'totaliter' İnönü Cumhuriyeti! Temelleri 1935'ten sonra atılmış, asıl anlam ve biçimini 40 karanlığı içinde kazanmış, sanat ve kültür ortamı! Hemen hiçbirisi farkına varamıyor ama, bu kendini ilerici sayan aydın ve sanatçılar 'cumhuriyetçi' olabilirler, ama kesinlikle demokrat değiller.

Biraz hatırlatayım, ister misiniz?

'Resmi' kültür ve sanat anlayışı son şeklini İnönü döneminde, Hasan Âli Yücel Milli Eğitim Bakanı iken almıştı: Batılı olayım derken Batı'cı olmuş, Yunan/Latin tabanlı görüş! (Ataç, Eyüboğlu, 'Garip'çiler, klâsikler, Devlet Opera ve Balesi,vs) Bu görüşün muhalifleri, -yani o zamanki deyimle- komünistler, turancılar ve irtica, totaliter devletin devlet güvenlik güçlerince mimlenir, adım adım izlenir, gerekli görülünce tutuklanır; cezaevlerine ya da sürgünlere gönderilirdir. Başka bir deyişle 'resmi ideolojinin' o 'alafranga' kültür ve sanat 'seçkinleri', devletin himayesi altındaydılar, ayrıcalıkları vardı; o kadar ki muhaliflerini polis susturuyor.

Şimdiki rahatsızlığın altında yatan budur: 'Allah Allah, adam gerici, şeriatçının önde gideni, çıkmış ekrana verip veriştiriyor, kimsenin kılı kıpırdamıyor, söyledikleri yanına kalıyor.' İtiraz böyle olmuyor mu? Ayrıca 'otoritenin' gölgesinde yaşamaya öylesine alışmış ki, muhaliflerini fikir ve sanat düzeyinde alt edebilecek düşünce ve bilgi donanımı da yok, sade suya tirit; nasıl olsa el üstü, gül üstü tutulmayacak mı, gayrete ne lüzum var, buna alışılmış; şimdi muhalifler bülbül gibi şakımaya başlayınca, hazırlık olmadığı için 'çuvallıyor'; o zaman da, harıl harıl yakınması, çevresinde bir imdat kolu araması bundan!

Açıkça söylemeseler de, aradıkları 'imdat kolu' polis, o da değilse asker! Şu ara komünistler ya da turancılar uluorta konuşan ciddi bir tehdit sayılmadıkları için, korku ve kaygıları Refah yandaşı Müslüman çevrelere yönelik; bir an için Refah'çıların yerine komünistleri koyunuz, aynı çevrelerde aynı panik onlara karşı yaşanacak; aynı fütursuzlukla 'bunlar niye konuşturuluyor' diye sorulacaktı.
Hep söylemez miyim, ülkemizde demokrasi filan laftan ibarettir; Türkiye'yi halen iki kanadı (bürokrasi+burjuvazi) kapışmış gibi görünen bir oligarşi yönetmektedir; üstelik Batı'cıdır ama, ilerici filan da değildir; daha çok 'üstyapı alafrangasıdır'; şimdilik 'ilericilik' adına telaşa düşmüş görünenler de, o oligarşinin fikir ve sanat alanındaki 'uzantıları'.

Attilâ İlhan, 26 Temmuz 1994
'Hangi Lâiklik' kitabının 246, 247 ve 248'inci sayfalarından alıntıdır.

03-11-2009, 05:23	#1
Kullanıcı Adı Duygu'Seli~	'Cumhuriyetçi' belki; 'demokrat' asla! Sıradan biri değil; elli yıldır müzikle uğraşır, ömrünün yarısı yurtdışında (Paris, Londra, New York) geçti! Epeydir İstanbul'da, arada gidip yine oraları dolaşır; neresinden baksanız 'cumhuriyet' kadını; doğumu 20'li yıllarda olmalı! Geçenlerde oturmuş konuşuyoruz, paniğe yakın bir korku ve kaygı içindeydi: 'Gerici takımının Türkiye'yi boğacağından korkuyor'muş! İçini döktükçe tepkisinin siyasi bir tavırdan çok, duygusal, nefretle tiksinme arasında bir şey, açıkçası bencil bir hoşgörüsüzlük olduğunu farkediyorum: 'Onların' fikirlerini dinlemekten, onlarla tartışmaktan vazgeçtim, varlıklarına bile tahammül edemiyor. Gerçek bu. Başka bir genç kadın, öncekinden en az yirmi yaş genç, hanidir resim yapıyor, onun da gezmediği bir yer kalmamıştır, Batı Avrupa, Kuzey Amerika vs. Zarif, tatlı bir kız! Kültürlü de! Konumuz aynı, o daha açık sözlü, gizleyip saklamadan diyor ki: "Başı örtülü bir kız gördüm mü, cin ifrit oluyorum; yanıma oturmalarına bile katlanamam; fikir özgürlüğü diye siz ve sizin gibiler bunları şımartıp tepemize çıkarttınız, korkarım çok pahalı ödeyeceğiz." Allah bilir, siz de böyle düşünüyorsunuz; ya da çevreniz böyle düşünen 'ilerici' aydınlarla dolu; açıkça söylemeseler de özlemleri o sadece 'resmi' kültür ve sanat anlayışının hüküm sürdüğü, 'alafranga' sanatçı 'seçkinlerin' borusunun öttüğü, 'dikensiz gül bahçesi' eski yıllar! Başka bir deyişle 'totaliter' İnönü Cumhuriyeti! Temelleri 1935'ten sonra atılmış, asıl anlam ve biçimini 40 karanlığı içinde kazanmış, sanat ve kültür ortamı! Hemen hiçbirisi farkına varamıyor ama, bu kendini ilerici sayan aydın ve sanatçılar 'cumhuriyetçi' olabilirler, ama kesinlikle demokrat değiller. Biraz hatırlatayım, ister misiniz? 'Resmi' kültür ve sanat anlayışı son şeklini İnönü döneminde, Hasan Âli Yücel Milli Eğitim Bakanı iken almıştı: Batılı olayım derken Batı'cı olmuş, Yunan/Latin tabanlı görüş! (Ataç, Eyüboğlu, 'Garip'çiler, klâsikler, Devlet Opera ve Balesi,vs) Bu görüşün muhalifleri, -yani o zamanki deyimle- komünistler, turancılar ve irtica, totaliter devletin devlet güvenlik güçlerince mimlenir, adım adım izlenir, gerekli görülünce tutuklanır; cezaevlerine ya da sürgünlere gönderilirdir. Başka bir deyişle 'resmi ideolojinin' o 'alafranga' kültür ve sanat 'seçkinleri', devletin himayesi altındaydılar, ayrıcalıkları vardı; o kadar ki muhaliflerini polis susturuyor. Şimdiki rahatsızlığın altında yatan budur: 'Allah Allah, adam gerici, şeriatçının önde gideni, çıkmış ekrana verip veriştiriyor, kimsenin kılı kıpırdamıyor, söyledikleri yanına kalıyor.' İtiraz böyle olmuyor mu? Ayrıca 'otoritenin' gölgesinde yaşamaya öylesine alışmış ki, muhaliflerini fikir ve sanat düzeyinde alt edebilecek düşünce ve bilgi donanımı da yok, sade suya tirit; nasıl olsa el üstü, gül üstü tutulmayacak mı, gayrete ne lüzum var, buna alışılmış; şimdi muhalifler bülbül gibi şakımaya başlayınca, hazırlık olmadığı için 'çuvallıyor'; o zaman da, harıl harıl yakınması, çevresinde bir imdat kolu araması bundan! Açıkça söylemeseler de, aradıkları 'imdat kolu' polis, o da değilse asker! Şu ara komünistler ya da turancılar uluorta konuşan ciddi bir tehdit sayılmadıkları için, korku ve kaygıları Refah yandaşı Müslüman çevrelere yönelik; bir an için Refah'çıların yerine komünistleri koyunuz, aynı çevrelerde aynı panik onlara karşı yaşanacak; aynı fütursuzlukla 'bunlar niye konuşturuluyor' diye sorulacaktı. Hep söylemez miyim, ülkemizde demokrasi filan laftan ibarettir; Türkiye'yi halen iki kanadı (bürokrasi+burjuvazi) kapışmış gibi görünen bir oligarşi yönetmektedir; üstelik Batı'cıdır ama, ilerici filan da değildir; daha çok 'üstyapı alafrangasıdır'; şimdilik 'ilericilik' adına telaşa düşmüş görünenler de, o oligarşinin fikir ve sanat alanındaki 'uzantıları'. Attilâ İlhan, 26 Temmuz 1994 'Hangi Lâiklik' kitabının 246, 247 ve 248'inci sayfalarından alıntıdır.

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)