|
12-22-2008, 15:30 | #1 |
Dağlar gebedir yalnızlığıma .....
İsyankar bir bakışım artık Yanan her alev yüreğimde Duvarlarda kalır yüzüm. Ağlarken sonsuzluğuna Uzaklarda çok uzaklarda Dağlar gebedir yalnızlığıma. Bir gözyaşı olmak vardı İsyankar bakışların ardından bir umut damlası olmak bir gün unutulmak vardı. Duvarlarda kaldı gençliğim. Bu şehrin duvarları dardı. Çiçekler binlerce mor mor Bana değil artık yollara sor Uzaklarda çok uzaklarda Dağlar gebedir yalnızlığıma. İlk damlanın verdiği acıyla Ağladım yüreğimdeki sancıyla Bir türkü duyar gibiyim. Bir şair düşmüş yollara Uzaklarda çok uzaklarda Dağlar gebedir yalnızlığıma. Kuşların kanatlarında umut Kanatlarında bahar kokusu Ciğerlerimde acı bir bıçak Bir hançer sırtımın ortasında Saklanır ilk damlanın arkasına Uzaklarda çok uzaklarda Dağlar gebedir yalnızlığıma. Bulutsuz yağmurların ardından İklimsiz bir gökkuşağı içimde Biten her gün azaltıyor gücümü Batan güneş bir daha doğmuyor Gökyüzünde kalıyor gözlerim Bir yıldız kayıyor ardından Uzaklarda çok uzaklarda Dağlar gebedir yalnızlığıma. Artık neye inanır insan bilmem Nasıl bağlanır hayatın kollarına Tutuşurken içinde ateşten bir top Hangi güneş yakar bedenimizi Düşlerimiz yanar bu saltanatta Uzaklarda çok uzaklarda Dağlar gebedir yalnızlığıma. Bayram neşesinde olmasa da Arifeden kalma bir şiir gibi Kırlangıçlar gibi göçebeyim Bir ceset gibi yapayalnızım Gözlerim dalıyor giderek Aralıyor bu temmuz akşamını Açıyorum kollarımı sonsuzluğuna Uzaklarda çok uzaklarda... Gürsel ŞAHİN
|
|
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
Seçenekler | |
Stil | |
|
|