Dertsiz bir aş

“Kuru bir gürültü, günümüz sevdaları da, dostlukları da...” sözünü rahmetli dedem sık sık söyler ve gözlerime bakar;
“ Ne kötü günlere kaldınız!” derdi...
O gün bugün; ne zaman bir yerlerde savaş çıksa, deprem olsa, kavgalar, cinayetler, hırsızlıklar alıp başını gitse rahmetli dedemin sözleri aklıma düşer.
Eskiler; gördüğü bir-iki savaşı anlata anlata bitiremezdi... Bazan düşününce insan ve yaşadıklarını hatırladıkça, günümüz nesli gördükleriyle eskileri belki kırk defa geçer...
Herkes adeta yazılmayan bir tarih kitabına döndü gibi...
*
O kadar çok savaş, işkence, zulüm, üç kağıtçılık, linç, idam, kurşuna dizme, terör, terörist, mafya, deprem, fırtına, küresel ısınma ve akla hayale gelmeyecek suçlara şahit olundu ki, oturup yazmaya başlansa ömrün kalan yarısına sığmaz bile...
Kötü günlere mi kaldık, yoksa günleri kötü yöneten adamlara mı? Sonuçta ‘zaman hep aynı zamandır’ derler ama nedense zamanı yaşarken yönetenlerin kötü olduğunu kabullenemedik... Arada bir-kaç iyi adam çıkınca da onlara da dünyayı dar etmenin kırk bin yolu keşfedilmeye çalışılıyor...
Kısacası bir gün dahi ‘dertsiz bir aş’ yenilmedi...
*
Çok uzaklardaki bir ülkenin dağlarında, çocuklarını savaşta kaybeden bir anneyi ekranda görünce, dert edinmeden yorganı çekip, nasıl uykuya dalınabilinir ki?
Başka ülkeler gezildiği zaman yaşamların, kaygıların daha çok bireysel yaşandığına şahit olunuyor...
Batılıların dertsiz, bizde ise dertli aş yemenin sürekliliğine dair neden hiç bulunamadı...
Çünkü batılılar ‘insanlığı delirtmeye çalışırken, bizler gibi kendilerini delirtmeyi’ aklından geçirmiyor...

KIRK KAPI
Mehmet Soysal