Dilipak'a destek için bastonunu aldı Vakit'e koştu - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**FarukARSLAN.** · 09-15-2009, 22:31

Vakit gazetesinin en eski müdavimlerinden olan ve vakit gazetesine teveccühünü gizlemeyen 77 yaşındaki İsmail Çelebi, yaşadığı huzurevinden gazetemizin Ankara bürosuna gelerek yazarımız Abdurrahman Dilipak'a destek verdi. İsmail amca, Abdurrahman Dilipak'ın yüklü tazminat davasından dolayı haciz yoluyla evini kaybetmesine olan üzüntüsünü dile getirerek, “Ben de hakkımı helal etmiyorum” dedi.

Gazetemizin en eski müdavimlerinden olan ve vakit gazetesine teveccühünü gizlemeyen 77 yaşındaki İsmail Çelebi, yaşadığı huzurevinden gazetemizin Ankara bürosuna gelerek yazarımız Abdurrahman Dilipak'a destek verdi. İsmail amca, Abdurrahman Dilipak'ın yüklü tazminat davasından dolayı haciz yoluyla evini kaybetmesine olan üzüntüsünü dile getirerek, “Ben de hakkımı helal etmiyorum” dedi.

İsmail amca, küçük yaşlarda hayata atılarak pek çok işte çalışmış. İnsanlarla olan diyalogu ve çalıştığı işyerlerindeki insanlarla olan ilişkileri hayatı genç yaşta kavramasına büyük katkı sağlamış. Yıllar, onda büyük izler bırakarak, bu ihtiyar yaşında yalnız başına yaşamasına rağmen hayata karşı nasıl mücadele edilmesi gerektiğini öğretmiş. Yakın tarihin pek çok siyasi olaylarını gören İsmail amca, şimdi bizlere ettiği nasihatlerle, karanlık yollarda asırlık bir çınar gibi işaret taşı görevini yapıyor.

ALLAH'IN DA BİR HESABI VAR

Uzun, huzurlu bir hayat yaşadıktan sonra, ailesi tarafından yalnızlığa bırakılan İsmail amca, bu haline rağmen kimseden şikayetçi değil. “Herkes kendine biçilen hayatı yaşar, bu nedenle biz de Erzurumlu İbrahim Hakkı Hazretleri gibi ‘Görelim Mevla neyler, neylerse güzel eyler' diyerek Allah'a tevekkül ediyoruz.' diyen Vakit gazetesi müdavimi İsmail amca, Abdurrahman Dilipak'ın her zaman kullandığı ‘Allah'ın da bir hesabı var.' cümlesini hatırlattı. İsmail amca, “Bir Müslüman'ın, hayatını kaybeden birisine hakkımı helal etmiyorum demesinden doğal ne olabilir. Bunların yaptığı, sadece Müslümanlara olan öfkenin getirisidir.” dedi.

ALLAH DEVLETİMİZE ZEVAL VERMESİN

İsmail amca, yaklaşık 5 yıldır huzurevinde yaşıyor. Huzurevinde Ramazan ayının huzurlu geçtiğini ve kendilerine çok iyi baktıklarını belirterek, “Allah devletimize zeval vermesin, bizlere doğumdan ölüme kadar annelik, babalık ediyor.” şeklinde konuştu. Ramazan ayında en çok sevdiği ibadetin, her gün en az bir cüz Kur'an okumak olduğunu söyleyerek, “Ben Kur'an'ı peygamber ocağında, askerde öğrendim; öğrenirken çok zorluk çektiğimi, dilimin zor döndüğünü anımsıyorum. O zamanlar öyleydi, şimdi ise çocuklarımızın zihinlerinin en açık döneminde Kur'an öğrenmelerini yasaklıyorlar. Bunu izah edecek hiç bir şey bulamıyorum.” diyor.

HASAN KARAKAYA'YA SELAMLARIMI İLETİN

İsmail amcaya Vakit gazetesinin en çok hangi yazarını severek okuduğunu sorduğumuzda, “Hepsini de heyecanla okuyorum ancak Hasan Karakaya çok cesur ve gerçekleri çarpıtmadan söylüyor. Onu çok daha merakla okuyorum. Selamlarımı iletirseniz sevinirim” cevabını veriyor.

YALNIZLIĞIMDAKİ EN İYİ DOSTUM GAZETEMDİR

İsmail amca Vakit gazetesiyle olan yakınlığını şöyle dile getiriyor, “Yıllardır Vakit gazetesini alıyorum, yalnızlığımdaki en iyi dostum gazetemdir. Vakit gazetesi benim duygularımı ifade ediyor, bu yüzden her cümlesini kaçırmadan okurum. Huzurevinde başka görüşten olan ihtiyarlar, eskiden gazeteye karşı çıkarlar ve bana karşı da tavır alırlardı. Ama şimdi onlar da vakit gazetesinin gelmesini bekliyor.”

BAHÇELİ YANLIŞ YAPIYOR

Gündemin tartışılan siyasi konularına da değinen İsmail amca “Türk-Kürt etle tırnak gibi ayrılmaz bir bütündür. Bu konuda herkes aynı fikirde olmalıdır. Bahçeli, ayrım yaparak çok yanlış yapıyor. Allah Kuran'ında ‘la tefarragu' ayrılmayın, Allah'ın ipine sımsıkı sarılın diyor. Tarih her zaman tekerrür eder. Biz ne zaman ayrılığa düşmüşsek, düşmanlarımız bundan istifade ediyor.” dedi.

ALLAH'IN DOSTLARIYLA DOST OLUN

Gençlere de seslenen İsmail amca vatana, Kur'an'a, kendine ve dinine sahip çıkarak, her zaman okuyup yazmalarını, bilgili ve kültürlü olmalarını tavsiye ederek, Allah'ın dostlarıyla dost, düşmanlarıyla düşman olmalarının hayattaki gayelerinin en önemli noktasında bulunması gerektiğini vurguluyor.

/ VAKİT

09-16-2009, 01:23

Keşke gençlerimizde bu amca gibi vatan millet konularında duyarlı olsa..
Gazete dışındaki siyasi yorumlarıda güzel ve yerinde..
MaşAllah..Allah uzun ve hayırlı ömürler versin..
(+)

**Üç mevsim** · 09-16-2009, 01:38

Heyt be amcamıza bakın hele.. Gençler sana kurban olsun dede.. Aynen Duyguseli'nin de yakaladığı gibi siyasi yorumları, kurduğu cümleler maşallah dedirtiyor.

Şu paragraf beni çok etkiledi.

“Yıllardır Vakit gazetesini alıyorum, yalnızlığımdaki en iyi dostum gazetemdir. Vakit gazetesi benim duygularımı ifade ediyor, bu yüzden her cümlesini kaçırmadan okurum. Huzurevinde başka görüşten olan ihtiyarlar, eskiden gazeteye karşı çıkarlar ve bana karşı da tavır alırlardı. Ama şimdi onlar da vakit gazetesinin gelmesini bekliyor.”

Yalnız kaldığım zamanlar olurdu, özellikle de köyde... Sürekli Vakit alırdım, müthiş bir tat bırakırdı dimağımda. Hani damak tadı gibi dimak tadı bu da.. Vakit'te bulduğum o hazzı ne Yeni Şafak'ta ne Star'da ne Zaman'da bulabildim... Vakit gerçekten taraftı ya.. Düşünmek de taraf olmak değil miydi sanki.. E insan da doğuştan taraf değil midir ki zaten...

09-16-2009, 01:58

Alıntı:

Özgün İrade Nickli Üyeden Alıntı

Yalnız kaldığım zamanlar olurdu, özellikle de köyde... Sürekli Vakit alırdım, müthiş bir tat bırakırdı dimağımda. Hani damak tadı gibi dimak tadı bu da.. Vakit'te bulduğum o hazzı ne Yeni Şafak'ta ne Star'da ne Zaman'da bulabildim... Vakit gerçekten taraftı ya.. Düşünmek de taraf olmak değil miydi sanki.. E insan da doğuştan taraf değil midir ki zaten...

Vakit bambaşka..
Duruşundan bir defa olsun ödün vermeyişi,cesareti ve haksızlıklara her zaman diğerlerinden fazla sesini yükseltmesi beni hep hayran bırakmıştır..
Diğer gazetelerin bir yazarını beğenerek okusam diğer ikisi ilgimi çekmez,bana hitap etmez ama Vakit'in her yazarının yorumu beni cezbediyor,bir solukta okutuyor..
Vakit çok başka..
Kimseden tek maddi yardım ve destek amacı gütmeden kendi yağıyla kavrulan, fakir ama aslında ZENGİN gazetem benim..

**BlueMoon** · 09-17-2009, 22:21

zaten en çok okuduğum iki gazete vakit ve zaman...

**Enfal** · 09-17-2009, 23:00

Vakit çocukluğumun gazetesiydi. Çok öncelerden şimdiki Gülbahçe gibi bir sayfası vardı. Ama o sayfa sadece cumartesi günleri gazetede olurdu. Bayılırdım o sayfaya. İtinayla yırtıp alır ve saklardım. Dosya dosya olmuşlardı bir zaman sonra. Baktıkça içim bir hoş olurdu.

O zamanlar bu çocuk sayfası benim için çok kıymetliydi. Biz gazeteye abone değildik çünkü. Eve bir Vakit gelecek o da cumartesi gününün olacaktı. Biraz zordu bu. Elime aldığım Vakit'in cumartesinden başka bir güne ait olmasının verdiği hayal kırıklığı hala daha aklımda. Bu çocuk sayfası biriktirme işini, sayfa Gülbahçe ismini aldıktan sonra da devam ettirdim. Artık haftanın her günü bu sayfa gazetede vardı. Bu çok hoşuma gitmişti.

Aradan zaman geçti ben büyüdüm. Vakit de bazı değişimler yaşadı. Ben artık sadece çocuk sayfasıyla ilgilenmiyor köşe yazarlarını okuyor, isimleri zihnime kazıyordum.

Ve nihayet ayrılık geldi çattı. Vakit'in argolu yer yer küfürlü üslubu çok sinirimi bozmaya başladı. Sevdiğim bir yazarı birine tavsiye ederken tedirginlik yaşıyordum. Bu beni çok rahatsız ediyordu. O kadar hevesle biriktirdiğim o çocuk sayfaları da zamanla eriyip gitti. Artık eve Vakit gelince bütün samimiyetsizliğimle elime alıyor, biraz maziyi yadediyor, isteksizce baştan sona kadar haberlere bakıyor, sonra da hep aynı üslupta direttiği için bir kez daha ondan uzaklaşıyor ve doğru yaptığımı düşünüp vicdanımı rahatlatıyorum. Ara sıra da bir gazeteyle böylesine garip bir duygusallık içinde olmama anlam vermeye çalışıyordum.

**Üç mevsim** · 09-18-2009, 01:54

Alıntı:

Enfal Nickli Üyeden Alıntı

Vakit çocukluğumun gazetesiydi. Çok öncelerden şimdiki Gülbahçe gibi bir sayfası vardı. Ama o sayfa sadece cumartesi günleri gazetede olurdu. Bayılırdım o sayfaya. İtinayla yırtıp alır ve saklardım. Dosya dosya olmuşlardı bir zaman sonra. Baktıkça içim bir hoş olurdu.

O zamanlar bu çocuk sayfası benim için çok kıymetliydi. Biz gazeteye abone değildik çünkü. Eve bir Vakit gelecek o da cumartesi gününün olacaktı. Biraz zordu bu. Elime aldığım Vakit'in cumartesinden başka bir güne ait olmasının verdiği hayal kırıklığı hala daha aklımda. Bu çocuk sayfası biriktirme işini, sayfa Gülbahçe ismini aldıktan sonra da devam ettirdim. Artık haftanın her günü bu sayfa gazetede vardı. Bu çok hoşuma gitmişti.

Aradan zaman geçti ben büyüdüm. Vakit de bazı değişimler yaşadı. Ben artık sadece çocuk sayfasıyla ilgilenmiyor köşe yazarlarını okuyor, isimleri zihnime kazıyordum.

Ve nihayet ayrılık geldi çattı. Vakit'in argolu yer yer küfürlü üslubu çok sinirimi bozmaya başladı. Sevdiğim bir yazarı birine tavsiye ederken tedirginlik yaşıyordum. Bu beni çok rahatsız ediyordu. O kadar hevesle biriktirdiğim o çocuk sayfaları da zamanla eriyip gitti. Artık eve Vakit gelince bütün samimiyetsizliğimle elime alıyor, biraz maziyi yadediyor, isteksizce baştan sona kadar haberlere bakıyor, sonra da hep aynı üslupta direttiği için bir kez daha ondan uzaklaşıyor ve doğru yaptığımı düşünüp vicdanımı rahatlatıyorum. Ara sıra da bir gazeteyle böylesine garip bir duygusallık içinde olmama anlam vermeye çalışıyordum.

Vay be.. Gözlerim yaşardı

09-15-2009, 22:31	#1
Kullanıcı Adı FarukARSLAN.	Dilipak'a destek için bastonunu aldı Vakit'e koştu Vakit gazetesinin en eski müdavimlerinden olan ve vakit gazetesine teveccühünü gizlemeyen 77 yaşındaki İsmail Çelebi, yaşadığı huzurevinden gazetemizin Ankara bürosuna gelerek yazarımız Abdurrahman Dilipak'a destek verdi. İsmail amca, Abdurrahman Dilipak'ın yüklü tazminat davasından dolayı haciz yoluyla evini kaybetmesine olan üzüntüsünü dile getirerek, “Ben de hakkımı helal etmiyorum” dedi. Gazetemizin en eski müdavimlerinden olan ve vakit gazetesine teveccühünü gizlemeyen 77 yaşındaki İsmail Çelebi, yaşadığı huzurevinden gazetemizin Ankara bürosuna gelerek yazarımız Abdurrahman Dilipak'a destek verdi. İsmail amca, Abdurrahman Dilipak'ın yüklü tazminat davasından dolayı haciz yoluyla evini kaybetmesine olan üzüntüsünü dile getirerek, “Ben de hakkımı helal etmiyorum” dedi. İsmail amca, küçük yaşlarda hayata atılarak pek çok işte çalışmış. İnsanlarla olan diyalogu ve çalıştığı işyerlerindeki insanlarla olan ilişkileri hayatı genç yaşta kavramasına büyük katkı sağlamış. Yıllar, onda büyük izler bırakarak, bu ihtiyar yaşında yalnız başına yaşamasına rağmen hayata karşı nasıl mücadele edilmesi gerektiğini öğretmiş. Yakın tarihin pek çok siyasi olaylarını gören İsmail amca, şimdi bizlere ettiği nasihatlerle, karanlık yollarda asırlık bir çınar gibi işaret taşı görevini yapıyor. *ALLAH'IN DA BİR HESABI VAR* Uzun, huzurlu bir hayat yaşadıktan sonra, ailesi tarafından yalnızlığa bırakılan İsmail amca, bu haline rağmen kimseden şikayetçi değil. “Herkes kendine biçilen hayatı yaşar, bu nedenle biz de Erzurumlu İbrahim Hakkı Hazretleri gibi ‘Görelim Mevla neyler, neylerse güzel eyler' diyerek Allah'a tevekkül ediyoruz.' diyen Vakit gazetesi müdavimi İsmail amca, Abdurrahman Dilipak'ın her zaman kullandığı ‘Allah'ın da bir hesabı var.' cümlesini hatırlattı. İsmail amca, “Bir Müslüman'ın, hayatını kaybeden birisine hakkımı helal etmiyorum demesinden doğal ne olabilir. Bunların yaptığı, sadece Müslümanlara olan öfkenin getirisidir.” dedi. *ALLAH DEVLETİMİZE ZEVAL VERMESİN* İsmail amca, yaklaşık 5 yıldır huzurevinde yaşıyor. Huzurevinde Ramazan ayının huzurlu geçtiğini ve kendilerine çok iyi baktıklarını belirterek, “Allah devletimize zeval vermesin, bizlere doğumdan ölüme kadar annelik, babalık ediyor.” şeklinde konuştu. Ramazan ayında en çok sevdiği ibadetin, her gün en az bir cüz Kur'an okumak olduğunu söyleyerek, “Ben Kur'an'ı peygamber ocağında, askerde öğrendim; öğrenirken çok zorluk çektiğimi, dilimin zor döndüğünü anımsıyorum. O zamanlar öyleydi, şimdi ise çocuklarımızın zihinlerinin en açık döneminde Kur'an öğrenmelerini yasaklıyorlar. Bunu izah edecek hiç bir şey bulamıyorum.” diyor. *HASAN KARAKAYA'YA SELAMLARIMI İLETİN* İsmail amcaya Vakit gazetesinin en çok hangi yazarını severek okuduğunu sorduğumuzda, “Hepsini de heyecanla okuyorum ancak Hasan Karakaya çok cesur ve gerçekleri çarpıtmadan söylüyor. Onu çok daha merakla okuyorum. Selamlarımı iletirseniz sevinirim” cevabını veriyor. *YALNIZLIĞIMDAKİ EN İYİ DOSTUM GAZETEMDİR* İsmail amca Vakit gazetesiyle olan yakınlığını şöyle dile getiriyor, “Yıllardır Vakit gazetesini alıyorum, yalnızlığımdaki en iyi dostum gazetemdir. Vakit gazetesi benim duygularımı ifade ediyor, bu yüzden her cümlesini kaçırmadan okurum. Huzurevinde başka görüşten olan ihtiyarlar, eskiden gazeteye karşı çıkarlar ve bana karşı da tavır alırlardı. Ama şimdi onlar da vakit gazetesinin gelmesini bekliyor.” *BAHÇELİ YANLIŞ YAPIYOR* Gündemin tartışılan siyasi konularına da değinen İsmail amca “Türk-Kürt etle tırnak gibi ayrılmaz bir bütündür. Bu konuda herkes aynı fikirde olmalıdır. Bahçeli, ayrım yaparak çok yanlış yapıyor. Allah Kuran'ında ‘la tefarragu' ayrılmayın, Allah'ın ipine sımsıkı sarılın diyor. Tarih her zaman tekerrür eder. Biz ne zaman ayrılığa düşmüşsek, düşmanlarımız bundan istifade ediyor.” dedi. *ALLAH'IN DOSTLARIYLA DOST OLUN* Gençlere de seslenen İsmail amca vatana, Kur'an'a, kendine ve dinine sahip çıkarak, her zaman okuyup yazmalarını, bilgili ve kültürlü olmalarını tavsiye ederek, Allah'ın dostlarıyla dost, düşmanlarıyla düşman olmalarının hayattaki gayelerinin en önemli noktasında bulunması gerektiğini vurguluyor. / VAKİT

09-16-2009, 01:23	#2
Kullanıcı Adı Duygu'Seli~	Keşke gençlerimizde bu amca gibi vatan millet konularında duyarlı olsa.. Gazete dışındaki siyasi yorumlarıda güzel ve yerinde.. MaşAllah..Allah uzun ve hayırlı ömürler versin.. (+)

09-16-2009, 01:38	#3
Kullanıcı Adı Üç mevsim	Heyt be amcamıza bakın hele.. Gençler sana kurban olsun dede.. Aynen Duyguseli'nin de yakaladığı gibi siyasi yorumları, kurduğu cümleler maşallah dedirtiyor. Şu paragraf beni çok etkiledi. “Yıllardır Vakit gazetesini alıyorum, yalnızlığımdaki en iyi dostum gazetemdir. Vakit gazetesi benim duygularımı ifade ediyor, bu yüzden her cümlesini kaçırmadan okurum. Huzurevinde başka görüşten olan ihtiyarlar, eskiden gazeteye karşı çıkarlar ve bana karşı da tavır alırlardı. Ama şimdi onlar da vakit gazetesinin gelmesini bekliyor.” Yalnız kaldığım zamanlar olurdu, özellikle de köyde... Sürekli Vakit alırdım, müthiş bir tat bırakırdı dimağımda. Hani damak tadı gibi dimak tadı bu da.. Vakit'te bulduğum o hazzı ne Yeni Şafak'ta ne Star'da ne Zaman'da bulabildim... Vakit gerçekten taraftı ya.. Düşünmek de taraf olmak değil miydi sanki.. E insan da doğuştan taraf değil midir ki zaten...

09-17-2009, 22:21	#5
Kullanıcı Adı BlueMoon	zaten en çok okuduğum iki gazete vakit ve zaman...

09-17-2009, 23:00	#6
Kullanıcı Adı Enfal	Vakit çocukluğumun gazetesiydi. Çok öncelerden şimdiki Gülbahçe gibi bir sayfası vardı. Ama o sayfa sadece cumartesi günleri gazetede olurdu. Bayılırdım o sayfaya. İtinayla yırtıp alır ve saklardım. Dosya dosya olmuşlardı bir zaman sonra. Baktıkça içim bir hoş olurdu. O zamanlar bu çocuk sayfası benim için çok kıymetliydi. Biz gazeteye abone değildik çünkü. Eve bir Vakit gelecek o da cumartesi gününün olacaktı. Biraz zordu bu. Elime aldığım Vakit'in cumartesinden başka bir güne ait olmasının verdiği hayal kırıklığı hala daha aklımda. Bu çocuk sayfası biriktirme işini, sayfa Gülbahçe ismini aldıktan sonra da devam ettirdim. Artık haftanın her günü bu sayfa gazetede vardı. Bu çok hoşuma gitmişti. Aradan zaman geçti ben büyüdüm. Vakit de bazı değişimler yaşadı. Ben artık sadece çocuk sayfasıyla ilgilenmiyor köşe yazarlarını okuyor, isimleri zihnime kazıyordum. Ve nihayet ayrılık geldi çattı. Vakit'in argolu yer yer küfürlü üslubu çok sinirimi bozmaya başladı. Sevdiğim bir yazarı birine tavsiye ederken tedirginlik yaşıyordum. Bu beni çok rahatsız ediyordu. O kadar hevesle biriktirdiğim o çocuk sayfaları da zamanla eriyip gitti. Artık eve Vakit gelince bütün samimiyetsizliğimle elime alıyor, biraz maziyi yadediyor, isteksizce baştan sona kadar haberlere bakıyor, sonra da hep aynı üslupta direttiği için bir kez daha ondan uzaklaşıyor ve doğru yaptığımı düşünüp vicdanımı rahatlatıyorum. Ara sıra da bir gazeteyle böylesine garip bir duygusallık içinde olmama anlam vermeye çalışıyordum.

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)