![]() |
#1 |
![]() ![]() “…Secde bir gönül işidir eğer rotasını doğru tayin etmişse. O’nu bulmayan bütün yönelişler boşluğa akar, Her şey helak olup gidicidir, O’na bakan yüz müstesna!’ Sahibine yönelen secde bir ömür boyunca akar, Çağlar, hayat verir kurumuş beldelere ve bulur havzasını. Kılıktan kılığa girer, Değişik şekillerde tebarüz eder; ama değişmez özde. Varış noktasını simgeler şehitlik, Secdenin son menzilde ulaşacağı. Hayatı sadece bir anlık istihkarı değildi Mus’ab’ı efsane kılan! Belki, dünya ona her şeyiyle gülümserken Elinin tersiyle onu bir kenara itip ALLAH Resulü (sas)’ne koşması Ve bütün sıkıntılara rağmen Ondan bir lâhza ayrı düşmeden Alevleri göğsünde eritmesi Ve son demde de bu şiiri şehadet kafiyesiyle noktalamasıydı! Sadakatini, Yeminini Yani her şey olan secdesini kanlarıyla dillendirmesiydi Mus’ab’ı Mus’ab yapan! Biatini yerine getirememiş olma endişesiyle, Her şeyini O’nun uğrunda yitirirken, Son secdesinde yüzünü kapatmasıydı: “Koruyamadım Seni Ya RasulALLAH! Koruyamadım dünyalara değişmeyeceğim o mübarek bedenini!” Izdırabın bestesidir secde! ![]() Ve değişmez asla kutsiler küçük bir menfaatle! Lisan-ı Nebi’de ‘ekin’dir onlar. Ayçiçekleridir, Sonunda Güneş’i görür Hep; savrulsa, yatsa bile… Başkalara dönmek en büyük zillettir kutsilere, Çekinirler çünkü ‘Kalblerin ve gözlerin (dehşetle) döneceği günden’ Dünya her saniye döner de hayalleri dahi dönmez Kutsilerin nefsin en küçük isteklerine bile… Para, makam, şöhret de neymiş secde varken Vareden’e. Dünya mı dedin dostum, Değmiyor alâka-i kalbe! ![]() M. Enes GÜRBÜZ
![]() |
|
![]() |
|
Sayfayı E-Mail olarak gönder |
![]() |
#2 |
![]() Sevda mı dedin ey dost..
Belli ki oda artık değmiyor alâka-i kalbe.. |
|
![]() |
![]() |
Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir) | |
|
|