Ecdat yurduna şöyle bir uğramak

Türkiye’nin kararlılığı üzerine Amerika, “PKK ortak düşmanımız” demeye başladı. Söz kulağa hoş geliyor. Peki, Beyazsaray dediğinde samimi mi? Şimdi Türk vatandaşı, bunu sorguluyor. Samimiyse PKK onlar için ne zamandan beri düşman? Düşmansa neden bu güne kadar gereği yapılmadı? Bir zamanlar o bölgede mevcudiyetini en az 10 yıl sürdüren bir “Çekiç Güç” vardı. Bu karakol gücü Türkiye topraklarındaydı. Buradan kalkıp Kuzey Irak’a gidiyorlardı. Fakat ne yaptıklarını Türk kamuoyu hiçbir zaman öğrenemedi. Çekiç Güç isteseydi o zamanlar daha palazlanma günlerinde olan terör örgütünü bitirebilirdi. Böyle bir şeye hiç yanaşmadı. Ne niyeti oldu, ne oralı oldu. Örgüte en azından göz yumdu.
Sonra Amerikan işgali yaşandı. Cumhurbaşkanı Abdullah Gül’ün tarifiyle “Irak’ın resmi işgalcisi ABD” 5 yıldır orada. Çekiç Güç’ten vaz geçtik. Şu işgal döneminde bile isteseydi örgütü yine bitirebilirdi.
Bunlar yapılmadı. Yapılmadığı gibi “nerde olduğunu bilmiyoruz” dediler. Bunu Kuzey Irak muhtar Kürt idaresi de söyledi.
Ama sıra 8 askere gelince DTP dahil herkes örgütün adresini adeta posta koduna varıncaya kadar bilip Kandil Dağı’na gittiler. Amerikalı komutan askerleri alıp getirdi.
Ne zaman?
Tam Erdoğan-Bush görüşmesi yapılacakken.
Şöyle düşünmemize kim engel olabilir?
Önce kaçırtıldı...
Sonra kurtarıldı.
Kurtarılarak bize sözde iyilik edildi.
Sözlere dikkat etmiyor musunuz? Başbakan Tayyip Erdoğan, Amerika Birleşik Devletleri için sürekli “stratejik ortağımız” derken Amerikan Tarafı bu cümleyi ağzına bile almamakta. En nihayet dedikleri o oldu “PKK ortak düşmanımız”. Ancak aynı örgütün İran kolu, ortak dost. Türkiye İran’a cephe almayınca bu ihtiyacı Pejak’la doldurmakta.
Vaziyeti bütün katılığı, çıplaklığı, objektifliğiyle kavrayalım...
ABD şu gün dünyanın tek süper gücüdür.
Bu gücünü tavizsiz şekilde sürdürmek hakkıdır.
Bu onun varolma ve yerini koruma hedefidir.
Hiç bir dost, müttefik ve ortağının menfaati, âli Amerikan menfaatlerinden daha kıymetli değildir. Aşiret, parti, devlet, örgüt...kim olursa olsun, bunlar ancak ve yalnız Amerika’nın yüksek çıkarlarına hizmet ettiği kadar önemlidir.
Buna böylece inanmak, zorundayız.
Oyunun değişmez kuralı böyle.
Dünya, belki 500 yıldan bu yana ilk defa tek kutuplu bir döner küre oldu. Onu yakalamış bir cihan devleti, bu müthiş imkânı elinde tutmak için harcamayacağı şahıs, parti, devlet vs. olamaz. Tırnağımız varsa başımızı kaşıyalım.
Bu ülkenin istikbaline hükmedenler şöyle şöyle düşünebilmeli:
-ABD, resmi işgalci oluyorsa; o, Atlantik ötesinden gelip, hiç alakası olmayan topraklara âli menfaatleri icabı giriyorsa, oraları yer altı ve üstü varlıklarıyla memleketine aparıyorsa, biz, niçin dar vakitte elimizden zorla alınan eski topraklarımıza bir ecdat ziyareti yapmayalım? Kimse kimseye durduk yere veya hatırımız için düşman olmaz? Menfaatine dokunursa veya dokunduğu kadar düşmandır. Soru: “Amerikan yöneticilerinin bu şekilde konuşmalarının değeri yok mu?” Şüphesiz ki var. Sözlerine mim koyalım, dediklerine mahkum edelim. Ama bilelim ki düşmanla uğraşacak olan yine biziz. Geniş, büyük ve ufuklu düşünmeliyiz.
Tekrar güzeldir...
Unutmayalım.
Bu coğrafya yeniden tanzim oluyor.
Kalem bu defa bizim elimizde olmalı. Yoksa onlar yine cetvelle harita çizerler.

Entellektüel Boyut
Rahim Er