Eğitim Nasıl Olmalı Sorusunu Cevabı... - AK Parti |AKParti Forum |AK Gençlik |Recep Tayyip Erdoğan |AKPARTİ Gençlik Forumu|

**Mehmet Ufuk** · 10-17-2010, 14:49

EĞİTİMDE MİLİ VE BEŞERİ TECRÜBE
Sağlam ve güçlü bir eğitim, milli ve beşeri tecrübeye gerekli ağırlığı vermek; bu konuda muhtaç olduğu dengeyi kurmak ve sistemini, bu terkibin üzerine verimli bir şekilde oturtmak zorundadır.
Bu çok önemlidir. Çünkü görülmüştür ki, “milli tecrübelerini” ihmal veya inkar eden cemiyetler kolayca soysuzlaşmakta, “beşeri tecrübeyi” ihmal ve inkar eden cemiyetler ise gelişememektedirler.
Bu sebepten olacak, bugün, hemen hemen bütün Batı Avrupa ülkeleri çocuklarına her şeyden önce mukaddes kitap bildikleri “İncil”in mesajlarını ulaştırmaya çalışırlar. İngiltere’de Hollanda’da Belçika’da, Danimarka’da, İskandinav ülkelerinde, Federal Almanya’da, İtalya’da, Yunanistan’da... böyledir. Sonra bu ülkeler kendi kültür ve medeniyetinin özelliklerine göre, Greko-Latin Dünyası’nın en ünlü fikir adamlarını, eğitim seviyesinin verdiği imkanlar ölçüsünde, genç nesillerin kafalarına ve gönüllerine yerleştirirler. Yani genç nesiller, her şeyden önce, kendi klasiklerini öğrenirler.
Gerçekten de Batı Dünyası, asla kendi klasiklerini ihmal etmez; genç nesilleri, daima onlarla yüz yüze ve iç içe bulundurur. Bu sebepten olacak, okullarına ve dershanelerine onların isimlerini verir, duvarlara resimlerini asar, onlar için köşeler açar, hayat ve eserlerini sergiler, anma günleri tertipler. Bütün bunların yanında, basın ve yayın organları, radyo ve televizyonlar da kendi kültür ve medeniyetinin klasiklerini diri tutmaya çalışırlar. Böylece “milli eğitimlerini” sağlam bir temel üzerine oturttuktan sonra, tamamı ile kültür ve medeniyet şuuru içinde, diğer milletlerin tarihlerine, yaşayışlarına ve klasiklerine yönelirler.
Hemen belirtmemiz gerekir ki, yalnız Batılı’lar değil, İsrail ve Japonya da böyle yapıyor. Çünkü bu, sağlıklı bir “milli eğitimin” asgarî şartıdır. Rahatça müşahede edilmektedir ki, hiçbir kültür ve medeniyet, kendine renk ve ruh veren “Temel Kitabı”nı ve O’nun ışığında gelişmiş “klasiklerini” ihmal ve inkar ederek başarılı olamamaktadır. Yunanistan’a bakın, gerçekleştirdiği milli eğitimde, İncil’in, eski Yunan Destanları’nın, eski Yunan klasiklerinin yerini tayin edin; yine İsrail’e bakın, onların kurduğu milli eğitimde, Tevrat’ın Yahudî fikir adamlarının ve sanatkarların etkisini araştırıp, hayrete şayan şeyler göreceksiniz.
Dünyadaki bu durumu gördükten sonra, son üç asırdan beri, İslam Dünyası’nda sürdürülen “talim ve terbiyenin” zaaflarını daha iyi kavrıyoruz. Bir taraftan “milli tecrübeyi” ihmal ve inkar ederek yabancılara kapılanan soysuz “eğitim kurumları”, diğer taraftan her türlü beşeri tecrübeye kapılarını kapatmış “yozlaşmış ve fonksiyonunu yitirmiş müesseseler”.. Bir tarafta kendini “medeniyet değiştirme” kompleksine kaptırmış, kökünden kopmuş ve yönünü tayin edemeyen “yabancılaşmış kadrolar”, bir tarafta, her türlü gelişmeye ve uzlaşmaya kapalı cahil, softa ve yobaz “sefil kadrolar” ... Bir tarafta yüce ve mukaddes dinimizi anlamadan, okumadan incelemeden reddeden “küfür mukallitleri”, diğer tarafta, her türlü yenileşmeyi ve gelişmeyi küfür sanan, dünyanın en güzel dinini, kendi şahsında çirkinleştiren haşarat...
Zararın neresinden dönülürse kârdır. Şimdi yapılacak iş şudur: Genç nesiller, yeniden milli bir şuurla, İslam kültürü ve medeniyetinin değerleri ve klasikleri ile tanıştırmak ve kaynaştırmak, mukayeseli bir kültür ve medeniyet eğitimi ile onları beşerî tecrübelerle destekleyerek büyük hamlelere hazırlamak...

SEYYİD AHMET ARVASÎ / HASBİHAL SERİSİ...

10-17-2010, 14:49	#1
Kullanıcı Adı Mehmet Ufuk	Eğitim Nasıl Olmalı Sorusunu Cevabı... EĞİTİMDE MİLİ VE BEŞERİ TECRÜBE Sağlam ve güçlü bir eğitim, milli ve beşeri tecrübeye gerekli ağırlığı vermek; bu konuda muhtaç olduğu dengeyi kurmak ve sistemini, bu terkibin üzerine verimli bir şekilde oturtmak zorundadır. Bu çok önemlidir. Çünkü görülmüştür ki, “milli tecrübelerini” ihmal veya inkar eden cemiyetler kolayca soysuzlaşmakta, “beşeri tecrübeyi” ihmal ve inkar eden cemiyetler ise gelişememektedirler. Bu sebepten olacak, bugün, hemen hemen bütün Batı Avrupa ülkeleri çocuklarına her şeyden önce mukaddes kitap bildikleri “İncil”in mesajlarını ulaştırmaya çalışırlar. İngiltere’de Hollanda’da Belçika’da, Danimarka’da, İskandinav ülkelerinde, Federal Almanya’da, İtalya’da, Yunanistan’da... böyledir. Sonra bu ülkeler kendi kültür ve medeniyetinin özelliklerine göre, Greko-Latin Dünyası’nın en ünlü fikir adamlarını, eğitim seviyesinin verdiği imkanlar ölçüsünde, genç nesillerin kafalarına ve gönüllerine yerleştirirler. Yani genç nesiller, her şeyden önce, kendi klasiklerini öğrenirler. Gerçekten de Batı Dünyası, asla kendi klasiklerini ihmal etmez; genç nesilleri, daima onlarla yüz yüze ve iç içe bulundurur. Bu sebepten olacak, okullarına ve dershanelerine onların isimlerini verir, duvarlara resimlerini asar, onlar için köşeler açar, hayat ve eserlerini sergiler, anma günleri tertipler. Bütün bunların yanında, basın ve yayın organları, radyo ve televizyonlar da kendi kültür ve medeniyetinin klasiklerini diri tutmaya çalışırlar. Böylece “milli eğitimlerini” sağlam bir temel üzerine oturttuktan sonra, tamamı ile kültür ve medeniyet şuuru içinde, diğer milletlerin tarihlerine, yaşayışlarına ve klasiklerine yönelirler. Hemen belirtmemiz gerekir ki, yalnız Batılı’lar değil, İsrail ve Japonya da böyle yapıyor. Çünkü bu, sağlıklı bir “milli eğitimin” asgarî şartıdır. Rahatça müşahede edilmektedir ki, hiçbir kültür ve medeniyet, kendine renk ve ruh veren “Temel Kitabı”nı ve O’nun ışığında gelişmiş “klasiklerini” ihmal ve inkar ederek başarılı olamamaktadır. Yunanistan’a bakın, gerçekleştirdiği milli eğitimde, İncil’in, eski Yunan Destanları’nın, eski Yunan klasiklerinin yerini tayin edin; yine İsrail’e bakın, onların kurduğu milli eğitimde, Tevrat’ın Yahudî fikir adamlarının ve sanatkarların etkisini araştırıp, hayrete şayan şeyler göreceksiniz. Dünyadaki bu durumu gördükten sonra, son üç asırdan beri, İslam Dünyası’nda sürdürülen “talim ve terbiyenin” zaaflarını daha iyi kavrıyoruz. Bir taraftan “milli tecrübeyi” ihmal ve inkar ederek yabancılara kapılanan soysuz “eğitim kurumları”, diğer taraftan her türlü beşeri tecrübeye kapılarını kapatmış “yozlaşmış ve fonksiyonunu yitirmiş müesseseler”.. Bir tarafta kendini “medeniyet değiştirme” kompleksine kaptırmış, kökünden kopmuş ve yönünü tayin edemeyen “yabancılaşmış kadrolar”, bir tarafta, her türlü gelişmeye ve uzlaşmaya kapalı cahil, softa ve yobaz “sefil kadrolar” ... Bir tarafta yüce ve mukaddes dinimizi anlamadan, okumadan incelemeden reddeden “küfür mukallitleri”, diğer tarafta, her türlü yenileşmeyi ve gelişmeyi küfür sanan, dünyanın en güzel dinini, kendi şahsında çirkinleştiren haşarat... Zararın neresinden dönülürse kârdır. Şimdi yapılacak iş şudur: Genç nesiller, yeniden milli bir şuurla, İslam kültürü ve medeniyetinin değerleri ve klasikleri ile tanıştırmak ve kaynaştırmak, mukayeseli bir kültür ve medeniyet eğitimi ile onları beşerî tecrübelerle destekleyerek büyük hamlelere hazırlamak... SEYYİD AHMET ARVASÎ / HASBİHAL SERİSİ...

Konuyu Toplam 1 Üye okuyor. (0 Kayıtlı üye ve 1 Misafir)